Praznici Srpske pravoslavne crkve

Svaki dan u toku godine posvećen je nekom od svetih, a takođe i posebnim svetim događajima — praznicima i postovima.

Po vremenu praznovanja praznici se dele na: nepokretne, koji bivaju svake godine uvek u isti dan u toku meseca, i pokretne, koji mada uvek bivaju u isti sedmični dan, padaju u različite dane u toku meseca, zavisno od vremena praznovanja Pashe.

Po veličanstvenosti crkvenih službi, praznici se dele na pet vrsta:

1. Veliki praznici za koje se služi Svenoćno bdenije — u Tipiku označeni krstom u krugu crvene boje.
2. Srednji praznici sa dve podvrste:

   a) praznici za koje se takođe služi Svenoćno bdenije – u Tipiku označeni krstom sa polukrugom crvene boje;

   b) praznici za koje se ne služi bdenije, nego samo polijelej – u Tipiku označeni krstom crvene boje);

3. Mali praznici, takođe dve podvrste:

   a) praznici za koje se služi slavoslovna služba – u Tipiku označeni sa tri „nepotpuno okružene“ tačke crvene boje i

   b) praznici za koje se služi šestirična služba – u Tipiku označeni sa tri „nepotpuno okružene“ tačke crne boje).

Od svih praznika u godini najveći praznik je Sveto Hristovo Vaskrsenje (Pasha). To je Praznik nad praznicima i Slava nad slavama i zbot toga se ne svrstava ni u jednu grupu.

Svi veliki praznici u godini dele po svom sadržaju na: Gospodnje, Bogorodičine i praznike svetih. U toku godine postoji dvanaest velikih praznika, ustanovljenih u čast Gospoda našeg Isusa Hrista i Božije Majke. Pored njih postoje kao veliki praznici i praznici u čast velikih svetih i u čast besplotnih (bestelesnih) Sila nebeskih — angela.

Bogoslužebna crkvena godina počinje 1. septembra po starom kalendaru, a ceo godišnji krug Bogosluženja utvrđuje se u odnosu na praznik Pashe.

Vidi još

• Pravoslavni liturgijski kalendar

Literatura

• Lazar Mirković, „Pravoslavna Liturgika — Drugi Poseban Deo – Heortologija“, Beograd 1961