Stefan Marković (političar)
| Stefan Marković | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Stefan Marković, srpski političar | |||||||||||||||||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||||||||||||||||
| Datum rođenja | 26. decembar 1804. | ||||||||||||||||||||||||||
| Mesto rođenja | Zemun, Austrijsko carstvo, danas Srbija | ||||||||||||||||||||||||||
| Datum smrti | 29. novembar 1864. (59 god.) | ||||||||||||||||||||||||||
| Mesto smrti | Beč, Austrijsko carstvo, danas Austrija | ||||||||||||||||||||||||||
| Narodnost | Srbin | ||||||||||||||||||||||||||
| Religija | Pravoslavac | ||||||||||||||||||||||||||
| Profesija | Političar | ||||||||||||||||||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||||||||||||||||||
| Politička stranka | Nestranačka ličnost | ||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Stefan Marković (Zemun, 26. decembar 1804 — Beč, 29. novembar 1864) bio je srpski političar i član Društva srpske slovesnosti.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Osnovnu školu završio je u Zemunu 1815., a gimnaziju u Sremskim Karlovcima 1821. godine. Studirao je na univerzitetu u Austriji, pa bio srpski učitelj u Koprivnici.[1] Tada je preveo sa nemačkog roman "Vozareva djevica", i u Karlovcu 1830. godine objavio kao knjigu.[2]
Godine 1834. je prešao u kneževinu Srbiju. Prvo je bio pisar suda u Kragujevcu 1834, a od 1835. godine je član Vlade i sekretar kancelarije predsednika Vlade od 1835. godine. Po političkim uverenjima spadao je među austrofile. Dobio je čin majora i viteza 1838. godine, i do kraja karijere dostići će pukovnikovski čin. Dopisivao se kao ministar prosvete Vukom St. Karadžićem.
Direktor Kneževe kancelarije postao je 28. septembra 1837., a glavni sekretar Sovjeta vlade 1839. godine. Bio je član Sovjeta od 1842. do 1857. godine. Marković je bio ministar pravde i prosvete od 21. decembra 1854. do 29. maja 1856. godine i od 16. septembra 1856. do 19. juna 1857. godine. Bio je vršilac dužnosti ministra inostranih dela od 29. maja do 16. septembra 1856, a ministar inostranih dela od 19. juna 1857. do 31. marta 1858. godine.[3] Javlja se i kao privremeni predsednik vlade sredinom 1856. godine. Doček Etem-paše predstavlja njegov poslednji zvanični čin u kneževini Srbiji. Nakon toga Marković odlikovan visokim turskim ordenom Iftiharskog reda.[4] Posle povratka kneza Miloša u Srbiju napustio je zemlju.
Imenovan je 27. maja 1842. godine za prvog člana Društva srpske slovesnosti[5] (preteča Akademije), a njegov predsednik bio je od 1854. do 1857. godine.
Nastanio se u Beču, gde je i umro novembra 1864. godine.
Njegovi unuci po kćerki, udatoj za advokata Jovana Popovića su Bogdan Popović i Pavle Popović. Sestrić mu je bio Andra Nikolić.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]- Prva vlada Stefana Markovića
- Druga vlada Stefana Markovića
- Spisak predsednika Vlada Srbije
- Spisak ministara inostranih poslova Srbije
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ "Danica", Novi Sad 1864.
- ^ Kramer: "Vozarska djevica", prevod Stefan Marković, Karlovac 1830.
- ^ Popov, Čedomir; Živojinović, Dragoljub; Marković, Slobodan; Jeremić, Vuk (2013). Dva veka moderne srpske diplomatije: Bicentenary of Modern Serbian Diplomacy (na jeziku: srpski). Balkanološki institut SANU. ISBN 978-86-7179-079-6.
- ^ Bogdan Lj. Popović: "Diplomatska istorija Srbije", Beograd 2010.
- ^ "Građa za biografski rečnik članova DSS, SUD i SKA", Beograd
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- Biografija na sajtu ministarstva inostranih poslova Arhivirano na veb-sajtu Wayback Machine (1. mart 2012)
- Biografija na sajtu SANU
