Teritorijalni integritet
Teritorijalni integritet, poznato još i kao teritorijalna cjelovitost ili teritorijalna neprikosnovenost, princip je međunarodnog javnog prava, prema kome je teritorija države nepovrediva od zadiranja drugih država upotrebom vojne sile ili prijetnje silom.[1]
Načelo teritorijalnog integriteta države je prvi put ustanovljeno u stavu 4 člana 2 Povelje Ujedinjenih nacija[a] i kasnije razvijeno u Deklaraciji o jačanju međunarodne bezbjednosti.[2] U deklaraciji je konstatovana neprihvatljivost vojne okupacije kao posljedice upotrebe sile, kao i neprihvatljivost nasilnih dejstava usmjerenih na sticanje teritorije druge države.
Postoji određeno protivrječje između principa teritorijalnog integriteta i prava naroda na samoopredjeljenje.[3][4][5]
Prema Deklaraciji o principima međunarodnog prava, „Svaka država će se uzdržati od svakog dejstva koje ima za cilj djelimično ili potpuno narušavanje nacionalnog jedinstva i teritorijalnog integriteta bilo koje druge države ili zemlje” (princip teritorijalnog integriteta). Istim međunarodnim aktom utvrđeno je u ekspozeu Principi ravnopravnosti i samoopredjeljenja naroda sljedeće: „ništa ne treba tumačiti kao davanje ovlašćenja ili podsticanje bilo kakvog dejstva koje bi dovelo do rasparčavanja ili djelimičnog ili potpunog narušavanja teritorijalnog integriteta ili političkog jedinstva suverenih i nezavisnih država, koje u svom djelovanju poštuju princip ravnopravnosti i samoopredjeljenja naroda.”[6] Može se zaključiti da princip teritorijalnog integriteta nije primjenljiv na države koje ne obezbjeđuju ravnopravnost naroda koji u njoj žive i ne dozvoljavaju slobodno samoopredjeljenje tih naroda. Pored toga, ova deklaracija, iako neposredno zabranjuje dejstva koja vode ka raspadu države, ne zabranjuju priznavanje novih država koje su se jednostrano izašle iz sastava drugih država.[7]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ „Svi članovi se u svojim međunarodnim odnosima uzdržavaju od pretnje silom ili upotrebe sile protiv teritorijalnog integriteta ili političke nezavisnosti svake države, ili na svaki drugi način nesaglasan s ciljevima Ujedinjenih nacija.”
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Leonidovič, Oleandrov Vsevolod. „Territorialьnaя celostnostь”. www.wehse.ru. Pristupljeno 8. 3. 2023.
- ^ UN General Assembly (25th Sess.: 1970) (1971). „Declaration on the Strengthening of International Security.” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 8. 3. 2023.
- ^ Gadžiev, Kamaludin Seražudinovič (2008). Politologiя: [učeb. po napravleniю (specialьnosti) "Politologiя"] (na jeziku: ruski). Logos. str. 49. ISBN 978-5-9692-0491-1. Pristupljeno 8. 3. 2023.
- ^ Buhanova, A. S. (2011). „Kolliziя principov samoopredeleniя narodov, territorialьnoй celostnosti gosudarstv i vozmožnыe puti ee razrešeniя”. Pravo i upravlenie. XXI vek. 4: 67—71. Pristupljeno 8. 3. 2023.[mrtva veza]
- ^ Яvkin, Nikolaй Viktorovič (2004). „Problema obespečeniя edinstva i territorialьnoй celostnosti gosudarstva v usloviяh borьbы narodov za samoopredelenie” (na jeziku: ruski). Pristupljeno 8. 3. 2023.
- ^ „Deklaracii, konvencii, soglašeniя i drugie pravovыe materialы”. www.un.org (na jeziku: ruski). Pristupljeno 8. 3. 2023.
- ^ „Accordance with international law of the unilateral declaration of independence in respect of Kosovo Advisory Opinion” (PDF) (na jeziku: engleski). International court of justice. 22. 7. 2010. Pristupljeno 9. 3. 2023. „The Court finds that the declaration of independence of Kosovo adopted on 17 February 2008 did not violate international law”
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Safonov, Vladimir Evgenьevič (2008). Gosudarstvennoe edinstvo i territorialьnaя celostnostь v sudebnыh rešeniяh: meždunarodnыe i konstitucionno-pravovыe aspektы : monografiя (na jeziku: ruski). Rossiйskaя akademiя pravosudiя. ISBN 978-5-93916-141-1. Pristupljeno 9. 3. 2023.
- Barcic, I.N.; Levakin, I.V. (2002). „Territorialьnaя celostnostь Rossiйskoй Federacii: voprosы teorii”. Žurnal rossiйskogo prava. 10. Pristupljeno 9. 3. 2023.
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
