Turistički vodič (knjiga)
Turistički vodič je knjiga sa informacijama o mestu, namenjena za turiste. Sadrži informacije o smeštaju, znamenitostima, restoranima, prevozu i drugim aktivnostima. U ovu knjigu su uključene i mape i kulturno-istorijske informacije.
Istorijat[uredi | uredi izvor]
Stari vek[uredi | uredi izvor]
Preteča vodiča je bio periplus, dokument u kojem su se nalazile luke i primorske znamenitosti kao i približne udaljenosti koje je kapetan broda mogao očekivati na obali.[1] Smatra se da se ovaj dokument pojavio u 1. veku naše ere. On je služio istoj svrsi kao i rimski itinerarijum puteva.
Periegeza je bio književni žanr u helenističkom dobu. Neobično dobro informisan i zanimljiv vodič bio je Helados Periegesis (Opisi Grčke)[2] od Pausanija (2. vek). Ovo poznato delo je vodič kroz zanimljiva mesta, dela arhitekture, skulpture i običaja antičke Grčke, a danas je koristan klasicistima.
U srednjovekovnom arapskom svetu, vodiče za putnike u potrazi za artefaktima i blagom napisali su arapski lovci na blago, mađioničari i alhemičari. To je posebno bio slučaj u Egiptu, gde su lovci na blago pronašli vredne drevne egipatske starine. [3]
Putopisi[uredi | uredi izvor]
Putopisna literatura postala je popularna tokom dinastije Sung (960–1279) srednjovekovne Kine. Žanr se zvao 'putopisna književnost' i često je pisan u narativnom, proza, esejskom i dnevničkom stilu.
Na Zapadu, vodič se razvio iz objavljenih ličnih iskustava aristokrata koji su putovali kroz Evropu. Uvažavanje umetnosti, arhitekture i antike postalo deo vaspitanja i prestiža. Ričard Lasels je napisao seriju vodiča koji su objavljeni u Parizu i Londonu (1670) a najpoznatija je The Voyage of Italy (Putovanje Italijom).
[4] Marijana Štarke je 1824. napisala vodiče za putovanja kroz Francusku i Italiju. Osmislila je sistem ocene uzvikom, preteče današnjih ocena zvezdicama.
Moderni vodiči[uredi | uredi izvor]
Moderni vodič je nastao 1830-ih godina. Izdavač Džon Mari počeo je sa štampanjem Marijevih priručnika za putnike 1836. godine. Taj priručnik je obuhvatao turističke destinacije u Evropi, Aziji i severnoj Africi.[5] Karl Bedeker je kupio izdavačku kuću koja je 1828. objavila priručnik za putnike profesora Johanesa Klajna pod nazivom Rheinreise von Mainz bis Cöln; ein Handbuch für Schnellreisende (Rajnsko putovanje; od Majnca do Kelna; Priručnik za putnike u pokretu). Nakon što je Klajn umro, odlučio je objaviti novo izdanje 1839. godine, na koje je dodao mnoge svoje ideje o onome što je on smatrao turističkim vodičem. Konačni cilj Bedekera bio je da se putnik oslobodi potrebe da traži informacije izvan turističkog vodiča.[6]
Nakon Drugog svetskog rata[uredi | uredi izvor]
Nakon Drugog svetskog rata pojavila su se dva nova imena koja su kombinovala evropske i američke poglede na međunarodna putovanja, Judžin Fodor i Artur Fromer. Vodiči oba autora postali su temelj za kasnija izdanja vodiča, koja su na kraju pokrili destinacije širom sveta, uključujući i Sjedinjene Američke Države.
Digitalni turistički vodiči[uredi | uredi izvor]
Sa pojavom digitalne tehnologije, mnogi izdavači su se okrenuli elektronskoj distribuciji. Mogu biti u obliku dokumenata koji se mogu preuzeti za čitanje na prenosivom računaru i na pametnim telefonima ili kao onlajn informacije dostupne putem veb stranice. Novi onlajn interaktivni vodiči kao što su Tripadvisor, Wikivoyage, and Travellerspoint omogućavaju putnicima da podele svoja iskustva i doprinesu informacije vodiču.
Reference[uredi | uredi izvor]
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
- ^ Kish, George (1978). A Source Book in Geography (na jeziku: engleski). Harvard University Press. ISBN 9780674822702.
- ^ Pausanias. „Description of Greece, Volume I: Books 1-2 (Attica and Corinth) (Loeb Classical Library)”. www.amazon.com. Pristupljeno 2019-05-22.
- ^ El Daly, Okasha. Egyptology: The Missing Millennium: Ancient Egypt in Medieval Arabic Writings. Routledge. ISBN 1844720632.
- ^ Chaney, Edward (1985). The Grand Tour and the Great Rebellion.
- ^ Koshar, Rudy (1998). "'What Ought to Be Seen': Tourists' Guidebooks and National Identities in Modern Germany and Europe".
- ^ Chisholm, Hugh (1911). "Baedeker, Karl". Cambridge University Press.