Uranijum-238
 10-gramski uzorak | |
| Opšte | |
|---|---|
| Simbol | 238U |
| Ime | uranijum-238, U-238 |
| Broj protona | 92 |
| Broj neutrona | 146 |
| Podaci o nuklidima | |
| Rasprostranjenost u prirodi | 99.2745% |
| Poluraspad | 4.468 milijardi godina |
| Roditeljski izotopi | 242Pu (&alfa;) 238Pa (β−) |
| Produkti raspada | 234Th |
| Masa izotopa | 238.05078826 u |
| Spin | 0 |
| Mod raspada | |
| Mod raspada | Energija raspada (MeV) |
| Alfa raspad | 4.267 |
| Izotopi uranijum Potpuna tablea nuklida | |
Uranijum-238 (238U ili U-238) je najčešći izotop uranijuma koji se može naći u prirodi. Za razliku od uranijuma-235, on ne podleže cepanju (fisiji), što znači da ne može održati lančanu reakciju. Međutim, fleksibilan je za brze neutorne i plodan, što znači da se može pretvoriti u fisilni plutonijum-239. Uranijum-238 ne može podržati lančanu reakciju, jer neelastično raspršivanje smanjuje neutronsku energiju ispod opsega gde je brzina fisije jednog ili više jezgara sledeće generacije verovatna.
Oko 99,284% mase prirodnog uranijuma je uranijum-238, koji ima vreme poluraspada od 1,41×1017 sekundi (4,468×109 godina, odnosno 4,468 milijardi godina).[1] Zbog svoje rasprostranjenosti u prirodi i vremena poluraspada relativnog u odnosu na druge radioaktivne elemente, uranijum-238 proizvodi ~40% radioaktivne toplote proizvedene unutar Zemlje.[2] Raspad uranijuma-238 doprinosi 6 elektronskih anti-neutrona po raspadu (1 po beta raspadu), što rezultira velikim detektabilnim geoneutrinskim signalom kada se raspadi dešavaju unutar Zemlje.[3] Raspad uranijuma-238 do izotopa proizvoda u velikoj se meri koristi u radiometrijskom datiranju, posebno za materijale starije od milion godina.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Status of Health Concerns about Military Use of Depleted Uranium and Surrogate Metals in Armor-Penetrating Munitions” (PDF). web.archive.org. 19. 4. 2011. Arhivirano iz originala 19. 04. 2011. g. Pristupljeno 30. 1. 2019.
- ^ Arevalo, Ricardo; McDonough, William F.; Luong, Mario (25. 2. 2009). „The K/U ratio of the silicate Earth: Insights into mantle composition, structure and thermal evolution”. Earth and Planetary Science Letters. 278 (3): 361—369. ISSN 0012-821X. doi:10.1016/j.epsl.2008.12.023.
- ^ Piquemal, F.; Wang, Y.-F.; Chen, M.-J.; Wendell, R.; Tornow, W.; Rohm, R. M.; Nakamura, K.; Markoff, D. M.; Karwowski, H. J. (2005). „Experimental investigation of geologically produced antineutrinos with KamLAND”. Nature (na jeziku: engleski). 436 (7050): 499—503. ISSN 1476-4687. doi:10.1038/nature03980.
