Funkadelic
| Fankdalik | |
|---|---|
 Džordž Klinton i Parlament Fankadelik nastupaju u pozorištu Granada u Dalasu, u Teksasu. | |
| Muzički rad | |
| Aktivni period | 1968—1982, 2014 |
| Mesto osnivanja | Nju Džerzi, Detroit, Mičigen |
| Žanr | Fank Psiholedični fank Hard rok |
| Članovi | |
| Bivši članovi | Džordž Klinton Gredi Tomas Rej Dejvis Klarens "Fuzi" Haskins Kalvin Simon Bili Bas Nelson Edi Hezl Tavl Ros Tiki Fulvud Miki Atkins Berni Vorel Harold Bini Gari Šider Kordel Moson Biliam "Butsi" Kolins Filps "Ketfiš" Kolins Ron Bukovski Prakaš Džon Tiron Lampkin Leon Patilio Džimi Kalhun Majkl Hempton Glen Goins Džerome BreiliBrailey Doun Silva Voltr Morison Rodni Kertis Malia Frenklin Lari Fratanđelo Dvejn "Blakbrd" Mknajt Dejvid Spradli Rut Koplend Denis Džejmbrs Frenki Vadi |
| Veb-sajt | georgeclinton |
Fankadelik (engl. Funkadelic) je američki bend koji je najviše bio istaknut 1970.ih godina. Bend i njegova sestra, bend Parlament, oboje vođeni Džordžom Klintonom pioniri su fank muzičke kulture te decenije.[1]
U odnosu na sestrinski čin, Fankadelik je nastavio teži, psihodelički rok-orijentisani zvuk.[2]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Istorijska pozadina[uredi | uredi izvor]
Grupa koja će postati Fankadelik prvobitno je formirao Džordž Klinton 1964. godine kao neimenovana muzička podrška njegovoj du-vup grupi Parlament na turneji. Bend su prvobitno činili muzičari Frenki Bois, Ričard Bois i Langston But i pet članova grupe Parlamenta u vokalu. Bois, Bois i But su bili u vojsci 1966. godine, a Klinton je 1967. regrutovao basistu Bili Bes Nelson-a i gitaristu Edie Hezel-a, a zatim je dodao i gitaristu Tavl Ros-a i bubnjara Tiki Fulfud-a. Naziv benda "Fankadelik" je producirao Nelson nakon što se bend preselio u Detroit. Do 1968. godine, zbog spora sa Revilot-om, muzičkom kompanijom koja je imala ime "Parlament", ansambl je počeo da svira pod imenom Fankadelik.
Psihodelička era[uredi | uredi izvor]
Fankadelik potpisuje ugovor sa izdavačkom kućom Vestbound(engl. Westbound) 1968. Tokom ovog perioda, muzika je u evolvirala iz soul-a i du-vup-a u jači, gitarom predvođen miks psihodeličnog roka, soul-a i funk-a. Muzika im je bila pod velikim uticajem popularne muzike u to vreme kao i tadašnjim političkim pokretima. Džimi Hendriks i Sly Stoun su bili ogromna inspiracija. Ovaj stil je kasnije prerastao u fank baziran na gitari (1971—1975), koji je na vrhuncu njihove slave postepeno dodavao elemente R&B-a i elektronske muzike sa što manje elemenata psihodeličnog roka. Bend je imao svoj prvi uživo televizijski nastup u emisiji Say Brother, 7. oktobra 1969. Odsvirali su pesme "Into My Own Thing", "What Is Soul?", "(I Wanna) Testify", "I Was Made to Love Her" (Stivi Vonder obrada), "Friday Night, August 14th" and "Music for My Mother". Istoimeni debi album grupe, Funkadelic objavljen je 1970. godine. Na listi su navedeni organizatori Miki Atkins kao i Klinton, Fulvud, Hezel, Nelson i Ros. U snimku su uključeni i ostali pevači Parlamenta (još uvek neobrađeni zbog ugovornih razloga), nekoliko neutvrđenih sesija muzičara potom zapošljava Motovn, kao i Rai Monete i budući P-Funk nosilac Berni Vorel. Berni Vorel je oficijelno priznat kad je počeo sa Fankadelik-ovim drugim albumom, 1970. Free Your Mind... and Your Ass Will Follow.. Sledeći album Maggot Brain je usledio 1971. Prva tri albuma su odražavala jake psihodelične uticaje i ograničen komercijalni potencijal uprkos tome što su mnoge njihove pesme uticale na brojne buduće fank, rok i hip hop umetnike.
Nakon objavljivanja Maggot Brain, Funkadelik postava se znatno proširila. Tavl Ros je bio nedostupan nakon što je iskusio loš LSD trip ili overdozu spidom, Bil Bas Nelson i Edi Hezl su odustalk zbog finansijskih poteškoća. Od ove tačke mnogi muzičari i pevači će biti dodati kroz istoriju Fankadelika (i Parlamenta). U njih spadaju i neki članovi benda od Džejms Braun-a. Najznačajniji od njih su bili Butsi Kolins i Horni Horns. Butsi njegov brat Katfiš Kolins su bili rekruisani od strane Klinton-a da zamene mesta Nelsona i Hazel-a. Konkretno Buts je bio od velikog značaja i znatno je doprineo P-Funk zvuku. Nova postava 1972. objavljuje dupli album America Eats Its Young. Postava se stabilizovala sa albumom Cosmic Slop 1973. kojem je doprineo nedavno dodat pevač-gitarista Geri Šider. Nakon napuštanja benda, Edi Hezel je proveo godinu dana u zatvoru nakon napada na stjuardesu pod uticajem PCP-a,[3] onda se vratio i dao svoj veliki doprinos 1974. albumu Standing on the Verge of Getting It On.
P-Fank[uredi | uredi izvor]
Džordž Klinton je oživeo Parlament 1974. godine. Parlament i Fankadelik su obuhvatali iste ljude ali su postojali kao dva imena. U početku, Parlament je bio određen kao više mejnstrim fank ensambl u kojem dominiraju soul vokali. U isto vreme Fankadelik je bio određen kao više eksperimentalan, baziran na gitari i fristajlu, fank bend. Ensambl je išao na turneje pod kombinovanim imenom Parlament-Fankadelik ili jednostavno P- Funk.
Diskografija[uredi | uredi izvor]
- Funkadelic(1970)
- Free Your Mind... and Your Ass Will Follow (1970)
- Maggot Brain (1971)
- America Eats Its Young (1972)
- Cosmic Slop (1973)
- Standing on the Verge of Getting It On (1974)
- Let's Take It to the Stage (1975)
- Tales of Kidd Funkadelic (1976)
- Hardcore Jollies (1976)
- One Nation Under a Groove (1978)
- Uncle Jam Wants You (1979)
- Connections & Disconnections (1980)
- The Electric Spanking of War Babies (1981)
- By Way of the Drum (2007)
- Toys (2008)
- First Ya Gotta Shake the Gate (2014)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Encyclopedia of music in the 20th century. Stacy, Lee., Henderson, Lol. London: Fitzroy Dearborn. 1999. ISBN 978-1-57958-079-7. OCLC 40798416.
- ^ „Funkadelic | Biography, Albums, Streaming Links | AllMusic”. AllMusic. Pristupljeno 21. 5. 2018.
- ^ Vincent, Rickey (15. 4. 1996). Funk: The Music, The People, and The Rhythm of The One (na jeziku: engleski). Macmillan. ISBN 9780312134990.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- The P.Funk Discography
- Funkadelic na sajtu Discogs (jezik: engleski)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Umetničke | |
| Ostale | |