Carstvo Simeona Uroša
| Carstvo Simeona Uroša | |||
|---|---|---|---|
 Carstvo Simeona Uroša pre bitke na Marici[1] | |||
| Geografija | |||
| Kontinent | Evropa | ||
| Regija | Balkan | ||
| Prestonica | Trikala | ||
| Društvo | |||
| Religija | pravoslavlje | ||
| Politika | |||
| Oblik države | apsolutna monarhija | ||
| — Car | Simeon Uroš | ||
| Jovan Uroš | |||
| Istorija | |||
| Istorijsko doba | srednji vek | ||
| — Osnivanje | 1355. | ||
| — Ukidanje | 1373. (18 god.) | ||
| — Status | bivša država | ||
| Geografske i druge karakteristike | |||
| Stanovništvo | Grci, Srbi, Albanci | ||
| Zemlje prethodnice i naslednice | |||
| Prethodnice: | Naslednice: | ||
|
|||
Carstvo Simeona Uroša je bila srednjovekovna srpsko-grčka država koja ja nastala podelom Srpskog carstva neposredno nakon smrti cara Stefana Dušana (1355), kada je njegov mlađi brat, despot Simeon Uroš, dotadašnji namesnik jugozapadnih oblasti Srpskog carstva, istupio kao pretendent na carsku vlast naspram legitimnog cara Stefana Uroša V, što je tokom narednih godina dovelo do trajne podele i stvaranja posebnog srpsko-grčkog carstva sa sedištem u gradu Trikali u Tesaliji.[2][3]
Istorija[uredi | uredi izvor]
| Ovaj članak je deo serije o istoriji Srbije, Grčke i Albanije | |||||||||
|
|||||||||
Cara Dušana je na srpskom prestolu 1355. godine nasledio sin Uroš.[4] U vreme Uroševe vladavine, Dušanov polubrat Simeon Uroš se proglašava za cara u Kosturu. Simeon Uroš je osvojio Epir i Tesaliju i obrazovao novu državu — posebno carstvo, kao i novu granu dinastije. 1359. godine, ova država je obuhvatala Tesaliju i Epir. Pre bitke na Marici (1371), obuhvatala je Tesaliju, Epir i teritoriju današnje Albanije.[5]
Simeonovo carstvo je nadživelo Uroševo, koje prestaje da postoji 1371. godine. Simeona je na prestolu, nakon smrti (1371) nasledio sin Jovan Uroš, koji je, nakon kratke vladavine, abdicirao i povukao se u monaški život. Njemu je, tokom vladavine, bilo potčinjeno nekoliko despotovina i nekoliko despota,[6] ali mu se carevina potom raspala na mnoge manje državice.[7] Iako je ova država nastala od teritorija koje su ranije bile u sastavu Srpskog carstva i imala vladara srpskog porekla, kao i srpsku aristokratiju,[8] bila je locirana na pretežno grčkim etničkim teritorijama i imala je pretežno grčki karakter. Nakon završetka vladavine Jovana Uroša, u Tesaliji je uspostavljena Grčko-srpska kneževina, kojom su vladali Aleksije i Manojlo Filantropen, po narodnosti Grci.[9]
Nazivi države[uredi | uredi izvor]
Za ovu državu se u literaturi upotrebljavaju različiti nazivi: Carstvo Simeona-Siniše, Carstvo Simeona Paleologa,[10] Simeonovo carstvo,[11] Država Simeona Uroša Paleologa,[12] Sinišina država,[13] itd.
Titule vladara[uredi | uredi izvor]
Simeon Uroš se proglasio za cara i samodršca i titulisao „carem Romeja (Grka) i Srbije“, „carem Romeja i Srba“ ili „carem Romeja i Srba i sve Albanije“.[14] Simeonov sin Jovan Uroš je takođe nosio titulu „cara Grka i Srba“.[9]
Vladari[uredi | uredi izvor]
- Simeon Uroš (1359—1371), car
- Jovan Uroš (1371—1373), car
-
Simeon Uroš na fresci u manastiru Dečani -
Prepodobni Joasaf (car Jovan Uroš), desno na fresci
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ [1] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. jul 2014) — prema Geokartinom istorijskom atlasu (Beograd, 1999) i knjizi Miloša Blagojevića "Srpska državnost u srednjem veku" (Beograd, 2011).
- ^ Mihaljčić 1981b, str. 573-582.
- ^ Ćirković 1995, str. 163.
- ^ Mihaljčić 1981a, str. 566-572.
- ^ Mihaljčić 1975.
- ^ Glasnik Srbskog učenog društva — Google Knjige
- ^ Glasnik Srbskog učenog društva — Google Knjige
- ^ The history of Serbian culture — Pavle Ivić — Google Knjige
- ^ a b Nicol 1984, str. 152.
- ^ Posebna izdanja — Srpska akademija nauka i umetnosti — Google Knjige
- ^ Ivić, Aleksa; Palavestra, Aleksandar; Spasić, Dušan (1987). Rodoslovne tablice i grbovi srpskih dinastija i vlastele. Nova knj.
- ^ Ćirković 1995, str. 156, 163.
- ^ Glasnik Srbskog učenog društva — Google Knjige
- ^ [2] — strana 29
![[1]](http://www.dodaj.rs/f/2c/YQ/4khqBtOB/urosevoisinisinocarstvo.jpg){kind=link}
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Blagojević, Miloš (1989). Srbija u doba Nemanjića: Od kneževine do carstva 1168-1371. Beograd: Vajat.
- Blagojević, Miloš; Medaković, Dejan (2000). Istorija srpske državnosti. 1. Novi Sad: Ogranak SANU.
- Mihaljčić, Rade (1975). Kraj Srpskog carstva. Beograd: Srpska književna zadruga.
- Mihaljčić, Rade (1981a). „Početak Uroševe vladavine - spoljni napadi”. Istorija srpskog naroda. 1. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 566—572.
- Mihaljčić, Rade (1981b). „Dva carstva”. Istorija srpskog naroda. 1. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 573—582.
- Mihaljčić, Rade (1982). „Kosovska bitka”. Istorija srpskog naroda. 2. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 36—46.
- Nicol, Donald M. (1993) [1972]. The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453. Cambridge: Cambridge University Press.
- Nicol, Donald M. (1984) [1957]. The Despotate of Epiros 1267-1479: A Contribution to the History of Greece in the Middle Ages (2. expanded izd.). Cambridge University Press.
- Ostrogorski, Georgije (1969). Istorija Vizantije. Beograd: Prosveta.
- Soulis, George Christos (1984). The Serbs and Byzantium during the reign of Tsar Stephen Dušan (1331-1355) and his successors. Washington: Dumbarton Oaks Library and Collection.
- Ćirković, Sima (1995). Srbi u srednjem veku. Beograd: Idea.
- Ćirković, Sima (2004). Srbi među evropskim narodima. Beograd: Equilibrium.
- Ferjančić, Božidar (1974). Tesalija u XIII i XIV veku. Beograd: Vizantološki institut SANU.
- Fine, John Van Antwerp Jr. (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press.
