Središnje visoravni Šri Lanke
| Središnje visoravni Šri Lanke | |
|---|---|
 | |
| Svetska baština Uneska | |
| Zvanično ime | Središnje visoravni Šri Lanke |
| Mesto | Šri Lanka |
| Koordinate | 7° 27′ 09″ S; 80° 48′ 08″ I / 7.45245° S; 80.8021° I |
| Površina | 56.844, 72.645 ha (6,1186×109, 7,8194×109 sq ft) |
| Uključuje |
|
| Kriterijum | Prirodno dobro: ix, x |
| Upis | 1988. (10. sednica) |
| Veb-sajt | http://whc.unesco.org/en/list/1203 |
Središnje visoravni Šri Lanke su visoravni u središnjem delu Šri Lanke u kojoj se nalaze tri zaštićena područja:
- Rezervat divljine vrha Šri Pada ( sinhalski jezik za "Sveti otisak stopala"), osnovan 1940. godine, ima površinu od 22.380 hektara; Tokom veka, sve do današnjih dana, Šri Pada ili Adamov vrh je postao jedno od najvažnijih hodočasničkih mesta u zemlji za budiste, hinduiste, ali i muslimane i hrišćane, koji posećuju njegov 1,8 m visok kameniti vrh u obliku traga stopala.
- Nacionalni park Hortonske ravnice, osnovan 1969. godine na istočnoj strani visoravni kao park prirode (nacionalni park od 1988). Arheološki nalazi pokazuju da je su ovo područje zauzeli mezolitski ljudi. Nedavna sistemska arheološka istraživanja, na bazi naučne analize, su dokazale da je čovek ovde lovio hranu tokom glacijalnog maksimuma (24000-18500. p. n. e.). Tragovi poljoprivrede spaljivanjem i ispaše stoke su otkriveni u narednom razdoblju, kao i dokazi o počecima uzgoja žitarica (zob i ječam) tokom post-glacijalnog razdoblja (17600—16000. p. n. e.). Sistemski uzgoj pirinča u razdoblju 13000—8700. p. n. e. doveo je do pada uzgoja zobi i ječma. Između 8000. i 3600. p. n. e., sa sve sušnijim uslovima zemljoradnja se smanjuje, a u narednom razdoblju područje je bilo gotovo napušteno.
- Šumski rezervat Knukles poseduje tragove ljudskog života iz mezolitika, starijeg gvozdenog doba i pretkolonijalnog razdoblja (pre 1505. god.). Nekoliko lokaliteta starih oko 30.000 godina su identifikovani i povezani relikvijama, osnovnim vrstama alata od mikrolita. Brojne pećine mezolitičkog čoveka su nedavno identifikovane, kao i nekoliko pećina iz gvozdenog doba (od 2. veka p. n. e. do 1. veka).
Ova tropska kišna šuma je velika 22.380 hektara, a nalazi se između 1000 i 2.500 metara nadmorske visine. Ona je od 2010. godine upisana na UNESKOv Spisak mesta Svetske baštine u Aziji i Australaziji zbog velikog broja endemskih biljaka (34% Šri Lanke), kao i 408 vrsta kičmenjaka (51% endema na ostrvu), od kojih su 5 endemskih vrsta sisara, kao što su Ružičastoglavi langur (Trachypithecus vetulus), Šrilankaški leopard (Panthera pardus kotiya) i Crveni vitki loris (Loris tardigradus), i 8 jako ugroženih. Tu živi i 83% ugroženih slatkovodnih riba, 81% vodozemaca i 51% reptila, kao i 5 endemskih i 20 ugroženih vrsta ptica Šri Lanke.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Green, Michael John Beverley (1990). IUCN Directory of South Asian Protected Areas. IUCN. ISBN 978-2-8317-0030-4.
- Eric D. Wikramanayake i Savithri Gunatilleke, Sri Lanka montane rain forests na worldwildlife.org Preuzeto 28. 06. 2011.