Crkva Uspenja Presvete Bogorodice u Nerodimlju
| Crkva Uspenja Presvete Bogorodice | |
|---|---|
 Izgled crkve pre rušenja | |
| Opšte informacije | |
| Mesto | Gornje Nerodimlje |
| Opština | Opština Uroševac |
| Država |  Srbija |
| Vrsta spomenika | Manastir |
| Vreme nastanka | 14. vek |
| Tip kulturnog dobra | Spomenik kulture od izuzetnog značaja |
| Nadležna ustanova za zaštitu | Centar za očuvanje kulturne baštine na Kosovu i Metohiji Leposavić |
Crkva Uspenja Presvete Bogorodice ili Manastir Svetog Uroša je sakralna građevina sa kraja 14. veka, podignuta na padinama Neredičkog brda, nedaleko od Šajkovca (Šarenika) kod Gornjeg Nerodimlja, zapadno od Uroševca.
Istorijat[uredi | uredi izvor]
Prema narodnoj tradiciji, podigla ga je carica Jelena posle 1371. godine i u njemu je sahranjen njen sin jedinac i poslednji srpski car, Uroš (1355—1371).
Panta Srećković piše da je Stefan Uroš V sahranjen u manastiru Sv. Dimitrija, kod sela Malčište i pored reke Šarenika. U oltaru crkve je Ivan Jastrebov našao ploču bez natpisa sa izrezanim na njoj dvoglavim belim orlom. [1]
Manastir je 1584. godine stradao, posle čega je napušten, a njegova crkva je, u doba patrijarha Pajsija I (1614—1647), doživela obnovu, tako da se u izvorima iz XVII veka javlja kao crkva svetog Uroša. Njegove mošti su se u njoj nalazile do 1708. godine, kada su prenete u fruškogorski manastir Jazak, a od 1945. godine se nalaze u beogradskoj Sabornoj crkvi. Tokom prve polovine 19. veka, crkva je porušena i kao takvu je 1858. godine pominje putopisac Giljferding. Krajem istog veka otpočeli su radovi na obnovi crkve, ali su oni, usled otomanskih i albanskih napada i pritisaka, prekinuti u visini krova.[2]
Ostaci crkve se od 1990. godine nalaze pod zaštitom Republike Srbije, kao spomenik kulture od izuzetnog značaja,[2] u sklopu spomeničke celine Spomenici Nerodimlja. Sredinom `90 godina 20. veka dovršena je obnova crkve i ona je stavljena pod krov.
Razaranje manastira 1999. godine[uredi | uredi izvor]
Posle okončanja NATO agresije na SRJ 1999. godine i dolaska snaga KFORa na prostor AP Kosovo i Metohija, crkva je minirana i sravnjena sa zemljom.[3]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Srećković, Pantelija (2021). Istorija srpskoga naroda. Mladenovac: Mirdin. str. 741, 742.
- ^ a b „Crkva Uspenja Bogorodičinog (Manastir Sv. Uroša) — Spomenici kulture u Srbiji”. SANU.
(iz knjige Pejić, Svetlana; Milić, Mileta, ur. (1998). „Crkva Uspenja Presvete Bogorodice (Manastir svetog Uroša)”. Spomeničko nasleđe Srbije: nepokretna kulturna dobra od izuzetnog i od velikog značaja (na jeziku: srpski). Beograd: Republički zavod za zaštitu spomenika kulture. str. 459. ISBN 8680879126. - ^ „Crucified Kosovo - Destroyed and Desacrated Sanctuaries: 6. St Uros`s Monastery with the Church of the Ascension of the Holy Virgin, Sarenik, Gornje Nerodimlje”. Pristupljeno 15. 11. 2011.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- „Crkva Uspenja Bogorodičinog (Manastir Sv. Uroša) — Spomenici kulture u Srbiji”. SANU.
(iz knjige Pejić, Svetlana; Milić, Mileta, ur. (1998). „Crkva Uspenja Presvete Bogorodice (Manastir svetog Uroša)”. Spomeničko nasleđe Srbije: nepokretna kulturna dobra od izuzetnog i od velikog značaja (na jeziku: srpski). Beograd: Republički zavod za zaštitu spomenika kulture. str. 459. ISBN 8680879126.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Republički zavod za zaštitu spomenika kulture - Beograd
- Lista spomenika
- Republički zavod za zaštitu spomenika kulture-Beograd/Baza nepokretnih kulturnih dobara
| ||
.svg){kind=icon}
