Confessions (Ašerov album)

Ovaj članak je dobar. Kliknite ovde za više informacija.
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Confessions
Studijski album: Ašer
Izdat23. mart 2004. (2004-03-23).
Žanr
Trajanje57:19
Izdavač
  • Arista rekords
Producent
  • Ašer (takođe izvršni producent)
  • L. A. Rid (takođe izvršni producent)
  • Džermejn Dupri
  • Destro mjuzik
  • Lil Džon
  • Rič Harison
  • Brajan Majkl Koks
  • Džimi Džam i Teri Luis
  • Robin Tik
  • Džast Blejz
  • Dre & Vidal
  • Bobi Ros Avila
  • Džejms Rajt
Diskografija
8701
(2001) 		'''Confessions'''
(2004) 		Here I Stand
(2008)
Alternativni omot
Omot specijalnog izdanja
Omot specijalnog izdanja
Singlovi s albuma Confessions
  1. Yeah!
    Objavljen: 27. 1. 2004.
  2. Burn
    Objavljen: 21. 3. 2004.
  3. Confessions Part II
    Objavljen: 1. 6. 2004..
  4. My Boo
    Objavljen: 31. 8. 2004.
  5. Caught Up
    Objavljen: 30. 11. 2004.

Confessions je četvrti studijski album američkog pjevača Ašera. Objavljen je 23. marta 2004. godine, od strane izdavačke kuće Arista rekords, na dan kada je vodeći singl albuma, „Yeah!”, objavljen u januaru 2004, počeo šestu nedelju na vrhu Bilbord hot 100 liste i petu na prvom mjestu Bilbord hot R&B/hip hop liste.[1] Album je sniman tokom 2003. i 2004. godine, dok su produkciju radili brojni producenti, uključujući dugogodišnje saradnike, Džermejna Duprija, Džimi Džama i Terija Luisa i Lil Džona između ostalih. Album Confessions je primarno savremi R&B, koji pokazuje Ašera kao krunera, kroz mješavinu balada i brzog tempa, pripajajući muzičke žanrove dens popa, hip hopa i kranka. Teme albuma su generalno kontroverze oko Ašerovih ljubavnih veza, ipak, izvršni producent albuma — Džermejn Dupri, izjavio je da album govori o njegovoj privatnoj priči.

Album je prodat u 1,1 miliona primjeraka prve nedelje, što je najveći broj prodatih primjeraka prve nedelje ikada u konkurenciji muških R&B izvođača i sedmi najbolji ikada na listi Nielsen SoundScan. Album je od tada prodat u preko 20 miliona primjeraka širom svijeta, od čega preko 10 miliona u Sjedinjenim Državama, zahvaljujući čemu je dobio sertifikaciju Dijamantski od strane Američkog udruženja diskografskih kuća. U namjeri da poveća prodaju albuma, objavio je specijalno izdanje albuma, na kojem je bio uključen i singl My Boo, duetska pjesma sa Ališom Kiz. Album Confessions donio je Ašeru brojne nagrade, uključujući tri Gremija: za najbolji savremeni R&B album, za najbolju rep/sung saradnju, za pjesmu „Yeah!” i Gremi za najbolje R&B perfomanse dua ili grupe sa vokalima, za pjesmu „My Boo”.

Prema časopisu Bilbord, Confessions je drugi najprodavaniji album decenije 2000-2009 u Sjedinjenim Državama. Sa preko osam miliona prodatih primjeraka 2004. godine, album je posmatran kao znak oporavka prodaje albuma u Sjedinjenim Državama, nakon tri godine opadanja. Takođe je bio primjer komercijalnih uzdizanja urbane muzike i dominacije na Bilbordovoj listi 2004. godine.

Četiri singla sa albuma našla su se na prvom mjestu Bilbord hot 100 liste; singl „Yeah!” je na prvom mjestu proveo 12 nedelja zaredom, „Burn” osam nedjelja, „Confessions Part II” dvije nedjelje i „My Boo” šest nedjelja.

Pozadina i snimanje[uredi | uredi izvor]

Kada je počeo da snima album Confessions 2003. godine, Ašer je tvrdio da ne želi da radi sa novim producentima.[2] Produkciju su počeli da rade Ašer i Džermejn Dupri, koji je producirao njegova dva prethodna albuma, My Way (1997) i 8701 (2001).[2] Uprkos njegovoj viziji, Ašer je izjavio: „sa ovim albumom izabrao sam neke nove producente za koje mislim da će mi definitivno dozvoliti da se izrazim na drugačije načine. Svaki album mora da raste, morate da tražite nešto drugačije.”[3] Dupri je takođe pozvao svog saradnika, Brajana Majkla Koksa, dok su album producirali i Džimi Džam i Teri Luis, Džast Blejz, R. Keli i Ašerov brat Džejms Lejki.[4]

Kada je Ašer osjetio da je album kompletan,[4] sa 40 snimljenih pjesama, dostavio ga je svojoj izdavačkoj kući, Arista rekordsu.[5] Ipak, nakon što su on i predsjednik. kompanije, L. A. Rid, slušali pjesme, Rid je osjetio da nešto nedostaje u njemu, izjavivši: „znate šta, tu su jedna ili dvije pjesme koje moramo da dobijemo”.[4] Ašer je bio nezadovoljan sa tom odlukom, osjećao je da je povratak u studio najteži dio i morao je ponovo da se motiviše.[5] Otišao je da snimi još nekoliko pjesama, gdje su mu pomagali Lil Džon i Ludakris. Tim je uspio da producira pjesme kao što su „Red Light” i „Yeah!”. Takođe je snimio pjesme sa Paf Didijem i grupom The Neptunes, ali te pjesme nisu objavljene.[5]

Kompozicija[uredi | uredi izvor]

Jedan od Ašerovih prvih koraka u snimanju albuma bila je odluka da otkrije „svoju malu tajnu”.[2] Prijatelj i bivši A&R reper, Kavan „KP” Prater, kroz album dozvolio je publici da upozna Ašerovu ličnost. Prater je izjavio: „muzika nikad nije bila upitna, ali ljudi teže da kupe umjetnika. Što više znaju o tebi, više će osjećati da si tu sa njima”.[2] Primarno zbog ličnog sadržaja albuma, Ašer je rekao da je ovo njegova šansa da bude stvaran.[6] Nazvao je album Confessions (ispovijesti), zato što je osjetio da mu je to najličniji album do sada, izjavivši: „svako od nas ima svoju Pandorinu kutiju ili kosture u našim ormarima. Pustio sam nekoliko njih napolje, znate. Imam mnogo toga da kažem. Imam mnogo stvari i materijala izgrađenog u meni koje samo želim da pustim.”[7] On lično je napisao više pjesama nego na prethodnom albumu.

Nekoliko pjesama na albumu su konceptualno bazirane na određene događaje. Pjesma „Burn” je snimljena oko Ašerovog prekida sa devojkom Rozondom „Čili” Tomas iz američke ženske R&B/hip hop grupe TLC.[8] Dupri i Koks su razgovarali i osjetili su da se u tome može naći pjesma i počeli su da pišu.[2] Slično je i sa pjesmom „Confessions Part II”, razgovarali su o trudnoj ljubavnici i počeli su da pišu pjesmu o tome.[2] Pjesmu je snimio tokom sesije snimanja u Njujorku, u jula 2003. godine. Kada je Ašer otpjevao pjesmu na sesiji slušanja, tema varanja inspirisala je njega i Duprija da snime dva dijela, „Confessions Part I” i „Confessions Part II”. Pjesma „Confessions Part I” takođe se čuje u videu u uvodu pjesme „Confessions Part II”.[6]

Muzika i stil[uredi | uredi izvor]

Confessions je uglavnom savremeni R&B.[3][4] Ašer je komentarisao da je izabrao da radi sa ljudima koje zna: „kako da tumačite R&B sa gledišta džeza, sa sjedišta stare škole, nove škole, tradicionalno klasičnog gledišta...”[9] Producenti i Ašer su htjeli takav album, ipak pripojeni su mu drugi muzički žanrovi, uključujući hip hop. Htio je da radi R&B,[2] ali je takođe htio da fanovi iskuse hip hop u isto vrijeme, izjavivši: „Trudim se da mislim van okvira”.[9] Kada je Lil Džon došao na scenu, krank je dodat R&B orijentisanom albumu, posebno na pjesmu „Yeah!”. Ašer je rekao: „Yeah!' se može nazvati prvom svjesno stilizovanom „krank R&B” pjesmom.”[7] Na album je takođe dodat i slou džim.[6]

Album takođe predstavlja i novi Ašerov stil, koji se fokusira na svoj glas i tehniku. Andre Haris i Vidal Dejvis preslušavali su album „8701” i osjetili su da „Ašer treba da pjeva stvarno jako i da dozvoli ljudima da upoznaju njegove vokalne sposobnosti”.[2] Dok je trud uglavnom bio usmjeren na pjesme u kojima će demonstrirati vokalne sposobnosti, pjesme kao „Superstar” i „Follow Me” predstavljaju niži, „kroner mod” glasa.[2] Balada „Burn”, takođe pokazuje njegove vokalne sposobnosti.[10]

Objavljivanje[uredi | uredi izvor]

Ašer 23. aprila 2004. godine.

Album Confessions planiran je da bude objavljen 6. novembra 2003. godine, ali je iz marketinških razloga datum objave pomjeren za 23. mart 2004. godine.[2][4] Sa snimljenih dosta pjesama, Ašer se suočio sa izazovom da izabere konačnu listu pjesama. Ašer, Dupri Rid i A&R reper Mark Pits imali su svoje favorite među 40 pjesama, ali su odlučili da izaberu one za koje je bilo više njih.[2] Uspjeli su da se dogovore za 15 pjesama, uz dva interludija, što čini listu od 17 pjesama. Dosta pjesama je izdvojeno za buduću upotrebu, uključujući „Red Light” i remiks pjesme „Yeah!” Ašer i Arista su održali naprednu sesiju slušanja albuma, nekoliko mjeseci prije objavljivanja; takođe je gostovao u televizijskoj emisiji, gdje je promovisao Confessions.[5]

Sa strategijom da poguraju prodaju albuma, uprkos prijetnjama za krađu muzike na internet, Ašer i njegov menadžment spremili su prateće izdanje albuma za objavu, sa dodatnim marketinškim blicem.[11] Ideja se smatra „muzičkim pokretom”, nakon što je menadžment izdavačke kuće Zomba, koja je apsorbovala Aristu i naslijedila Ašerov projekat, bio uzbuđen oko pjesme „My Boo”, sa Ališom Kiz, koja je snimana za originalnu verziju albuma, ali nije završena na vrijeme da bi se našla na njemu.[11] Sve je zapravo počelo kada je američka R&B i soul pjevačica — Ališa Kiz, koja učestvuje na pjesmi, u razgovor donijela ideju o prepakovanju albuma. Sa dodavanjem pjesme „My Boo”, mislili su da je album kompletiran.[12] Iako i drugi izvođači objavljuju specijalna izdanja albuma, izdavačka kuća je osjetila da je album na ivici, zbog prethodnog uspjeha i fizičkih promjena, uključujući novi omot, prošireni CD, povlačenje plakata i Ašerovo pismo fanovima.[11] Nova verzija uključivala je pjesme „My Boo” i „Red Light”, koje se nisu našle na albumu,[13] i remiks pjesme „Confessions Part II”, i „Seduction”; originalne pjesme su takođe bile tu kao i proširena verzija pjesme „Confessions Part I” i rep dodat od strane američkog repera Džadakisa, u pjesmi „Throwback”. Izdavačka kuća je novu verziju albuma tretirala sa punim medijskom reklamama.[11] Album je objavljen u oktobru 2004. godine,[14] sedam mjeseci nakon objavljivanja originalne verzije.[15]

Marketing[uredi | uredi izvor]

U izboru koji singl da objavi prvi, Ašer i njegova izdavačka kuća razmatrali su razne strategije. Sa dosta potencijalnuh vodećih singlova, koji mogu da se pokažu dobro na muzičkom marketu, birali su između „Yeah!” i „Burn”.[2] Iako je „Burn” bio tačno ono što je izdavačka kuća tražila, vjerovali su da će „Yeah!” biti blokbaster.[2][4] Takođe, osjetili su da „Burn” nije uspjela da ispuni njihova očekivanja, izjavivši: „to što je Burn sjajna pjesma je jedna stvar, ali je jedna od onih stvari za koju ljudi kažu 'jaka je, ali da li možemo napraviti istoriju sa tim?' Na kraju dana, želite spektakl.”[2]

Ašer je bio skeptičan oko toga da li će „Yeah!”, koja je uglavnom komponovana oko kranka, biti dobar izbor, jer je „Confessions” zamislio kao R&B album.[2][7] KP je izjavio: „svako je bio uplašen da napravi prvi korak”.[2]

Dok je velika debata vođena oko te dvije pjesme, „Burn” je prvobitno izabrana kao vodeći singl, sa planom da se snimi i muzički video krajem 2003. godine. U međuvremenu, Lil Džon je poslao pjesmu „Yeah!” di džejevima širom Sjedinjenih Država u novembru 2003. godine.[2][5] U početku, izdavačka kuća nije htjela da „Yeah!” bude vodeći singl. Poslata je uličnim di džejevima sa namjerom da obradi fanove koji su čekali tri godine od objavljivanja albuma 8701.[7] Dok je izdavačka kuća bila neaktivna tokom Božićnih praznika, "Yeah!" je postala povoljna i brzo se proširila na radio stanicama širom države, bez ikakve promocije. Konačno je objavljena kao vodeći singl albuma 27. januara 2004. godine.[2][7]

Da bi zadržao album na vrhu liste, singl „My Boo”, je planiran da se objavi kada pjesma „Confessions Part II” bude u padu na Bilbord hot 100 listi.[12] B strana albuma u Ujedinjenom Kraljevstvu, uključivala je pjesme „Red Light” i „Sweet Lies”. Singl je dospio na prvo mjesto liste, dajući albumu četvrti singl zaredom na prvom mjestu. Pjesma „Caught Up” objavljena je kao poslednji, peti singl sa albuma i dostigla je osmo mjesto na Bilbord hot 100 listi u Sjedinjenim Državama.[16]

Turneja[uredi | uredi izvor]

Ašer je album podržao sa dvomjesečnom koncertnom turnejom pod nazivom „The Truth Tour”. Turneja je bila na maloj bini iznad glavne bine, na kojoj je Ašer nastupao sa bendom i plesačima. Manja bina imala je mini platformu, koja je bila povezana sa glavnom binom i veliko stepenište sa obje strane. Lijevo, bile su velike kružne stepenice, dok su desno bile stepenice za slučaj opasnosti i lift. Kanje Vest i Kristina Milano otvorili su turneju.[17][18]

Ašerovom izlasku na binu prethodio je kratki film, koji je prikazivao njega kako se oblači, nakon čega je otvorio turneju pjesmom „Caught Up”, obučen skroz u bijelo.[19] Druga pjesma koju je izvodio bila je „You Make Me Wanna...”, prilikom koje su dvoje plesača stajali na bini sa Ašerom, dok su dva muška plesača izašla sa po dvije stolice u rukama. Oba plesača su bacila jednu stolicu na vrh bine, dok je Ašer već imao stolicu u rukama; svi su pratili plesnu tačku.[19] Nakon ovoga izvodio je pjesmu „U Remind Me”, gdje je plesao sam.[19] Zatim je pjevao „That's What It's Made For”, pa „Bad Girl”, prilikom čega je bio obučen u odijelo lavande, dok je djevojka iz publike došla na binu; pjevao joj je pjesmu „Superstar”,[19] a zatim pjesmu „Can U Handle It?”, koju je završio tako što je poljubio djevojku, koja je napustila binu.[19] Šou je završio pjesmom „Yeah!”, vodećim singlom albuma.[19]

Turneja „The Truth Tour” počela je 5. avgusta 2004. godine u Hemptonu, a završena je 7. oktobra 2004. u Njujorku.[18] Rangirana je kao turneja sa najvećom zaradom 2004. godine, sa zarađenih 29.1 milion dolara.[20]

Reakcija javnosti[uredi | uredi izvor]

Nakon što su Ašer i izdavačka kuća održali nekoliko sesija slušanja albuma,[21] proširile su se kontroverze oko koncepta trudne ljubavnice u pjesmi „Confessions Part II”.[5] Iako Ašer nije predvidio takvu reakciju na album,[21] Dupri je pretpostavio, dok je pravio album, kakva će reakcija javnosti biti, izjavio je: „Ljudi će da postavljaju pitanja o par manjih tekstova”.[6] Ašer je okončao svoju vezu sa Čili početkom 2004. godine.[22] Ljudi su spekulisali o tome da li je njihov raskid zaslužan za sadržaj albuma i Ašerove rane intervjue o temi albuma. Ašer je priznao da je tekstove napisao zbog svoje griže savjesti, zbog čega su ljudi pretpostavili da su on i Čili raskinuli zbog njegovog nevjerstva.[22] U februaru 2004. godine, na radio intervjuu, Čili je tvrdila da ju je Ašer prevario i da su zbog toga raskinuli.[23]

Uprkos visoko rasprostranjenim glasinama, Ašer je izjavio: „ljudi pretpostavljaju stvari, zato što, kao što sam rekao, upotrijebio sam lična iskustva u kreiranju muzike.”[6] Dodao je da je volio Čili: „jednostavno nije išlo. Ali varanje nije ono što je uzrokovalo raskid veze..”[22] Iako je „Burn” podsjetnik na njegovu vezu sa Čili,[8] izjavio je da situacija oko trudnoće nije uzeta iz neke određene situacije u njegovom životu.[7] Takođe je otkrio da su ga njegovi prijatelji, koji su prolazili kroz slične situacije u životu, inspirisali da napiše te pjesme, izjavivši: „to je prosto nešto gdje sam kolektivno prikupljao energiju od svih oko mene, koji su radili na albumu.”[21] Početkom 2006. godine, Dupri je otkrio da je priča iza albuma njegova, izjavivši: „ja varam moju stalnu djevojku, dobijam bebu sa tom drugom ženom i pokušavam da priznam sve što se desilo mojoj djevojci.”[8]

Kritički prijem[uredi | uredi izvor]

Profesionalni rejting
Zbirni rezultat
IzvorRejting
Metacritic71/100[24]
Rezultati
IzvorRejting
AllMusic5/5 zvezdica[25]
Blender3/5 zvezdica[26]
Entertajnment vikliB+[27]
Gardijan2/5 zvezdica[28]
Los Anđeles tajms3/4 zvezdice[29]
Nau4/5[30]
Q3/5 zvezdica[31]
Roling stoun3/5 zvezdica[32]
Ju Es Es tudej3.5/4 zvezdice[33]
Vajb3.5/5[34]

Na sajtu Metacritic, koji sumira rejting do 100, na osnovu recenzija, album je dobio 71 bod na na osnovu 13 recenzija.[35] Sa umjetničke tačke gledišta, album se smatra Ašerovim najboljim albumom do tog trenutka, dok su ga urednici nazvali skupim i futurističkim.[10] Met Kibula iz PopMatters-a napisao je da to može biti najbolji pop album godine na engleskom jeziku.[36] Urednik časopisa Entertajnment vikli, Džem Asvald napisao je da je Ašer pokazao novootkrivenu zrelost, otvarajući ga sa jednom od najboljih pjesama koje je ikad snimio.[27] Urednica časopisa Vajb, Laura Čekovej, napisala je: „iako Confessions ne donosi Ašeru sve načine umjetničke zrelosti, kojoj bi se neko nadao, pratiti napredak ove zvijezde definitivno ima svoje užitke.”[34] Časopis Q osvrnuo se na njegovu odanost R&B-u, kao i plesni i ljubavni motiv kao glavni subjekat, koji je podržan sa „vrelim produkcijskim štipanjem.”[31] Urednica časopisa Vilidž vojs, Ejmi Linden, komentarisala je da je Ašerov karakterni defekt lako zaboravljen, zato što umije da pjeva, dodavši: „kao sa albumom iz 2002, dobro prodavanim ali potcijenjenim 8701, Confessions je na vrhu linije pop soul izložbe, koji uspijeva da bude komercijalno zdrav, bez odlaska kao suviše očajnički. Nešto kao Ašer lično.”[37] Urednica Njujork tajmsa, Kalefa Sane, rekla je da pri kraju, tekstopisac ostavlja Ašera sa uglavnom R&B opterećenim albumom, ali je istakla da su njegove performanse solidne.

Zadovoljstvo slušanja Ašera je zadovoljstvo slušanja pjevača koji zna tačno šta radi. 'Istina boli', naizgled nevini album postaje prilično gadan kada narator odjednom shvati da su prva dva stiha puna laži. Što postavlja pitanje: jesu li ove navodne ispovijesti tačne? On voli da se igra sa svojom publikom na ovaj način, voli da nam govori koliko je tačno loš, zatim nas izaziva da mu vjerujemo.[38]

U pomiješanoj recenziji, Karolina Salivan iz Gardijana, kritikovala je „produkcijski sjaj” i napisala je: „iako Ašerov fluid izvlači slabe pjesme, tu su samo dvije sjajne pjesme — „Yeah!” i pjesma sa naslova, i 17 koje to nisu.”[28] Urednica časopisa Roling stoun, Laura Sinagra napisala je:„ R&B; tinejdžerski san Ašer vraća se u život, ponovo. Na Confessions-u, njegovom prvom albumu od 8701 iz 2001, 24 godine star pop kruner dječijeg lica, još uvijek nije sasvim prekinuo kao napaljeni huligan. Ali nakon što je ispaljen prošle godine od ortaka Eštona Kučera, ostavljen od strane djevojke Čili iz grupe TLC, naša plesna modna ploča insistira da je odrastao.”.[32] Urednik časopisa Blender, Džon Karamanika, istakao je da Ašerovu tekstovi nisu jaki i da se njegove balade obično udave u sopstvenoj praznini.[26] Urednica časopisa Vašington post, Elizabet Mendez Beri nazvala je album Confessions Ašerovim najjačim albumom do sada, ističući da su seksualne pjesme svakodnevne.[39] Robert Kristgau iz Vilidž vojsa naveo je pjesme „Confessions Part II” i „Bad Girl” kao „izbor za odsijecanje”,[40] što po njegovim ocjenama znači „dobra pjesma na albumu koji nije vrijedan vašeg vremena ili novca”.[41]

Priznanja[uredi | uredi izvor]

Ašer na dodjeli MTV muzičkih nagrada 2004, prije osvajanja svoje prve dvije nagrade.

Album je Ašeru donio brojna priznanja. Na 47 dodjeli Gremija, bio je nominovan u osam kategorija, a pobijedio je u tri: najbolji savremeni R&B album, najbolje R&B performanse dua ili grupe sa vokalima (za pjesmu „My Boo”) i najbolja rep/sung saradnja (za pjesmu „Yeah!”).[42] Na Soul trejn muzičkim nagradama 2005. godine osvojio je individualnu nagradu za zabavljača godine i četiri nagrade za album: najbolji muški R&B/soul album (za Confessions); najbolji muški R&B/soul singl („Confessions Part II”); najbolji R&B/soul singl grupe, benda ili dua (za „My Boo”) i najbolji R&B/soul ili dens odsječak (za „Yeah!”).[43] Na dodjeli Američkih muzičkih nagrada 2004. godine osvojio je četiri nagrade: omiljeni muški soul/R&B izvođač, omiljeni muški pop rok izvođač, omiljeni soul/R&B album i omiljeni pop rok album.[44] Na dodjeli Bilbord muzičkih nagrada 2004. godine osvojio je 11 nagrada, uključujući nagradu za izvođača godine, muškog izvođača godine i hot 100 pjesmu godine, za pjesmu „Yeah!”, dok je u još osam kategorija bio nominovan za nagradu.[45][46] Album je 2004. godinu završio na prvom mjestu na Bilbord 200 listi, dok su singlovi „Yeah!” i „Burn” završili godinu na prva dva mjesta na Bilbord hot 100 listi. U decembru 2009. godine rangiran je kao najbolji solo album i drugi najbolji album decenije 2000—2009.[47] Singlovi Yeah!, Burn, i My Boo su rangirani među hot 100 pjesama decenije 2000—2009, na drugom, 21 i 36 mjestu.[48][49][50]

Na Bilbord 200 listi albuma svih vremena, „Confessions” je na 16 mjestu, dok je na prvom mjestu Adelin album 21.[51]

Komercijalne performanse[uredi | uredi izvor]

Confessions je komercijalno bio uspješan, sa prodatih 1,096 miliona primjeraka u Sjedinjenim Državama prve nedelje.[52] Postao je album sa najviše prodatih primjeraka prve nedelje ikada od strane nekog R&B izvođača,[52] drugi po redu album sa najviše prodatih primjeraka prve nedelje od strane muškog izvođača i sedmi najprodavaniji album prve nedelje ikada.[5] Takođe je izjednačio kombinovanu prodaju prve nedelje od njegova četiri prethodna albuma zajedno, uključujući i njegov uživo album, pod nazivom Live.[53] Album je bio istorijski i za izdavačku kuću Arista rekords, postavši njihov najprodavaniji album prve nedelje ikada snimljen. Uspjehu 30 godina stare izdavačke kuće doprinjelo je spajanje sa izdavačkom kućom Zomba rekords.[53] U martu 2013. godine, album je bio na desetom mjestu najprodavanijih albuma prve nedelje ikada.[54]

Album je debitovao na prvom mjestu Bilbord 200 liste, postavši Ašerov prvi album broj jedan na listi.[53] Confessions je takođe bio na prvom mjestu na listi u Kanadi, i na listi Top R&B/hip hop albuma u Sjedinjenim Državama.[55] Za njegov rani i uspješan napredak na listi smatraju se zaslužnim jaki singlovi, dosta pojavljivanja u medijima i promocija.[53] Sa singlom „Yeah!” koji je pokrenuo debi albuma na prvom mjestu,[53] „Burn”, drugi singl, olakšao je dominaciju albuma takođe.[56] Prva dva objavljena singla su se takmičila na Bilbord hot 100 listi; „Yeah!” je na prvom mjestu Bilbord hot 100 liste proveo 12 nedelja zaredom, što je najduži niz u 2004. godini,[57]dok je singl „Burn” proveo osam nedelja zaredom na prvom mjestu.[58][59] Singl Fantazije Barino „I Believe” debitovao je na prvom mjestu, smijenivši Ašerov „Burn” nakon osam nedelja; nedelju kasnije, Ašerov treći singl, „Confessions Part II”, našao se na prvom mjestu liste, ali ga je Barinin singl spriječio da postane prvi izvođač nakon Bitlsa čija su tri singla zaredom bila na prvom mjestu.[60] Uprkos tome, postao je prvi izvođač čija su se tri singla zaredom našla na prvom mjestu Bilbord erplej radio liste.[60] „Yeah!” i „Burn” su bili najprodavaniji singlovi 2004. godine u Sjedinjenim Državama, zahvaljujući čemu su se našli na prvom i drugom mjestu Bilbordove liste singlova na kraju godine. Ašer je tako postao prvi izvođač nakon Bitlsa 1964. godine, čija su dva singla zauzimala prve dvije pozicije na kraju godine.[61]

Album je nastavio dominaciju na listi. Album grupe D12 D12 World, prekinuo je njegov niz od pet nedelja zaredom na prvom mjestu;[62] ipak, Confessions se vratio na prvo mjesto sledeće nedelje.[63] Ukupno je na prvom mjestu proveo devet nedelja, postavši tako album sa najviše provedenih nedelja na prvom mjestu u ovom milenijumu, sve do 2009. godine, kada je album Tejlor Svift Fearless proveo 11 nedelja na prvom mjestu.[64] Oko mjesec dana nakon objavljivanja, Confessions je sertifikovan tri puta platinum od strane Američkog udruženja diskografskih kuća (RIAA), za prodatih tri miliona primjeraka u Sjedinjenim Državama.[65] Confessions se takođe našao na prvom mjestu liste najprodavanijih albuma 2004. godine u Sjedinjenim Državama, sa prodatih osam miliona primjeraka.[66] Confessions je tako postao drugi najprodavaniji album decenije iza Eminemovog albuma The Marshall Mathers LP.[47] U julu 2012. godine, dostigao je prodaju od 10 miliona primjeraka u Sjedinjenim Državama,[67] dok je prodao preko 20 miliona primjeraka širom svijeta.[68] Sa prodatih 10,3 miliona primjeraka u Sjedinjenim Državama, sertifikovan je kao dijamantski od strane Američkog udruženja diskografskih kuća (RIAA).[69]

Zaostavština i uticaj[uredi | uredi izvor]

Sa prodatih preko osam miliona primjeraka 2004. godine,[70] Confessions je bio najprodavaniji album godine u Sjedinjenim Državama.[71] Zajedno sa uspjehom drugog albuma Nore Džouns, Feels like Home (2004), kao i probojnim albumima mnogih novih i starih izvođača, djelovalo je da se prodaja albuma u Sjedinjenim Državama oporavlja nakon tri uzastopne godine kada je prodaja bila u konstantnom opadanju usled takmičenja sa DVD-ijevima i video igrama i zbog autorskih prava. Na kraju 2004. godine, industrija je prodala 667 miliona albuma, što je rast od osam procenata u odnosu na 2003. godine.[70] Uspjeh albuma takođe je uspostavio komercijalnu dominaciju urbane muzike tokom ranih dvijehiljaditih; R&B i hip hop izvođači su dominirali na Bilbordovim listama.[72] U 2004. godini, svih 12 singlova koji su bili na prvom mjestu Bilbord hot 100 liste su od strane afroameričkih izvođača, koji takođe čine 80% singlova broj 1 na ritam i bluz listi te godine.[72] Zajedno sa Ašerovim singlovima, prvo mjesto na listi top 40 radio pjesama, kao i pop i R&B listama zauzimali si Autkast sa pjesmom „Hey Ya!”, Snup Dog sa pjesmom „Drop It Like It's Hot”, Terror Squad sa pjesmom „Lean Back”, i Kjara sa pjesmom „Goodies”.[72] Kris Molanfi iz Vilidž vojsa kasnije je napisao da je urbana muzika 2000-ih pop muzika.[72]

U članku Njujork tajmsa na kraju godine, urednik Ben Sisario označio je 2004. godinu kao „godina Ašera”.[14] Uspjeh albuma donio je Ašeru nagradu najboljeg izvođača godine 2004.[71] Mnogi su istakli da je Ašer nasljednik Majkla Džeksona.[73] Sajt Uproxx rekao je da Confessions ide ka tome da uspostavi sebe kao orijentir u pop kulturi, opisujući ga nezamenjivim.[74] Sudeći po časopisu Vajb, album je zaslužan za rađanje mnogih savremenih albuma, poput albuma Adel 21,[75] Migelovog Kaleidoscope Dream,[76] Drejkovog So Far Gone,[77] Omarionovog O,[78] albuma Džejsona Derula Jason Derulo[79] i drugih.[80]

Brajan Majkl Koks, koji je koproducent i ko tekstopisac pjesme „Burn”, stekao je kredibilitet u muzičkoj industriji zbog svoje uloge na albumu.[81] Koks je producirao pjesme za nekoliko američkih izvođača, uključujući Ališu Kiz, B2K, Maraju Keri i Destinis čajld, između ostalih, ali smatra „Burn” svojim kraljevskim trenutkom, što mu je donijelo i dvije nominacije za Gremi. Dok se 2004. godina smatra njegovom godinom upoznavanja sa većom mejnstrim publikom, Koks je izjavio u intervjuu za MTV da su mnogi ljudi počeli da prebrojavaju šta je uradio.[82]

Tekstopisac iz Filadelfije, Danijel Marino dobio je na suđenju 44 miliona dolara, nakon što je podnio tužbu protiv Ašerove pjesme „Bad Girl”, za koju je tvrdio da je njegova pjesma „Club girl”; pored novca, pripala mu je i trećina prava za pjesmu „Bad Girl”.[83]

Spisak pjesama[uredi | uredi izvor]

№ NazivAutor(i)Producenti Trajanje
1. Intro   
  • Džejms Lejki
  • Ašer
 0:46
2. Yeah! (sa Lil Džonom i Ludakrisom)
  • Lil Džon
  • Šon Garet
  • Patrik Smit
  • Ludakris
  • Robert Makdauel
  • Džejms Filips
  • Lamarkiz Džeferson
  • Lil Džon
  • Garet[a]
 4:10
3. Throwback  
  • Riko Lov
  • Džastin Smit
  • Kve Smit
  • Lamon Dozje
  • Brajan Holand
  • Edvard Holand
  • Ričard Vajl
Džast Blejz 4:01
4. Confessions (Interlude)   
  • Ašer
  • Valdez Brentli
  • Huan Džoni Nahera
  • Aron Spirs
  • Artur Strong
 1:15
5. Confessions Part II  
  • Džermejn Dupri
  • Brajan Majkl Koks
  • Ašer
 3:49
6. Burn  
  • Dupri
  • Koks
  • Ašer
 4:16
7. Caught Up  
  • Andre Haris
  • Vidal Dejvis
  • Džejson Bojd
  • Rajan Tobi
  • Andre Haris
  • Vidal Dejvis
 3:44
8. Superstar (Interlude)   
  • Ašer
  • Brentli
  • Nahera
  • Spirs
  • Strong
 1:04
9. Superstar  
  • Haris
  • Dejvis
  • Bojd
  • Tobi
  • Nitika Hemingvej
  • Andre Haris
  • Vidal Dejvis
 3:29
10. Truth Hurts  
  • Džimi Džam i Teri Luis
  • Džejms Haris II
  • Teri Luis
  • Ašer
  • Bobi Ros Avila
  • Isija Avila
  • Džimi Džam i Teri Luis
  • Bobi Ros Avila & IZ[b]
 3:51
11. Simple Things  
  • Haris III
  • Luis
  • Ašer
  • B. Avila
  • I. Avila
  • Džimi Džam i Teri Luis
  • Bobi Ros Avila & IZ[b]
 4:58
12. Bad Girl  
  • Haris III
  • Luis
  • Ašer
  • Dante Barton
  • Bili Gas
  • B. Avila
  • I. Avila
  • Destro Music
  • Džimi Džam i Teri Luis
  • Bobi Ros Avila & IZ[b]
 4:21
13. That's What It's Made For  
  • Haris III
  • Luis
  • Ašer
  • B. Avila
  • I. Avila
  • Džejms Rajt
  • Džimi Džam i Teri Luis
  • Bobi Ros Avila & IZ[b]
  • Rajt[b]
 4:37
14. Can U Handle It?  
  • Tik
  • Pro J
 5:45
15. Do It to Me  
  • Dupri
  • Koks
  • Ašer
 3:53
16. Take Your Hand  
  • Rič Harison
  • Ašer
  • Leon Haf
  • Džen Mekfaden
  • Džon Vitehed
Harrison 3:03
17. Follow Me  
  • Haris
  • Dejvis
  • Bojd
  • Tobi
  • Andre Haris
  • Vidal Dejvis
  • Tobi[a]
  • Bojd[a]
 3:30
Ukupno trajanje:
57:19

Napomene

  • ^[a] označava vokalnog producenta.
  • ^[b] Označava koproducenta.
  • Pjesma „Throwback” sadrži uzorak pjesme Dijona Varvika iz 1973. „You're Gonna Need Me”.
  • „Throwback” je modifikovana za specijalno izdanje, da bi uključili gostujuće izvođenje repera Džadakisa.
  • „Confessions (Interlude)” je zamijenjana sa pjesmom za „Confessions Part I” na specijalnom izdanju
  • „Superstar” sadrži uzorak pjesme Vilija Hača iz 1973. „Mack's Stroll/The Getaway (Chase Scene)”.
  • „Truth Hurts” koristi produkciju pjesme Dženet Džekson „Could This Be Love”.
  • „Take Your Hand” sadrži uzorak pjesme Harolda Melvina iz 1973. „Is There a Place for Me?”.
  • Fejt Evans izvodi neobrađeni pozadinski vokal na pjesmi „Superstar”.[84]

Saradnici na albumu[uredi | uredi izvor]

Zasluge za album Confessions prilagođene su sa sajta Allmusic.[85]

  • Darsi Oldridž – pozadinski vokal
  • Bobi Ros Avila – gitara, klavir, skretč, niska, klavijatura, pozadinski vokal, producent, programiranje bubnjeva, vurlicer klavir, mog taurus
  • Dante Barton – producent, inžinjer
  • Džejson Bojd – producent vokala
  • Valdez Brentli – producent
  • Brajan Majkl Koks – producent
  • Leri Koks – klavijatura
  • Jan Kros – inžinjer
  • Kevin Dejvis – inžinjer
  • Vidal Dejvis – producent, miksanje
  • Džermejn Dupri – producent, miksanje
  • E Bas – gitara
  • Brajan Frje – inžinjer
  • Džon Frje – miksanje
  • Ričars Furč – miksanje
  • Sendi Garet – pozadinski vokal, producent vokala
  • Serban Genea– miksanje
  • Andre Haris – producent, miksovanje
  • Rič Harison – producent, instrumentacija
  • Delisija Hasan – koordinator produkcije
  • Džon Oresko IV – inžinjer, asistent
  • Iz – bas, gitara, udaraljke, skretč, bubnjevi, klavijatura, producent, mog taurus
  • Džimi Džam – producent, rodes klavir
  • Lamarkiz Džeferson – bas
  • Daral Džons – A&R
  • Džast Blajz – producent
  • L-Roc – klavijatura
  • Džejms Lejki – producent
  • Ken Luis – gitara, inžinjer, miksanje
  • Tnjei Luis – producent
  • notni AN – fotografija
  • Met Marin – inžinjer
  • Meni Marugvin – miksanje
  • Toni Maserati – miksanje
  • Ted Mingo – asistent
  • Džoni Nahara – producent
  • Paula Paton – pozadinski vokal
  • Mark Pits – A&R
  • Herb Pauers – mastering
  • Ašer – pozadinski vokal, producent, izvršni producent
  • Tim Roberts – asistent
  • Doni Skanc – inžinjer
  • Džon Smelc – miksanje
  • Jan Smit – producent vokala, trener vokala
  • Lil Džon – pozadinski vokal, producent, miksanje
  • Aron Spirs – producent
  • Patris Stjuart – pozadinski vokal
  • Artur Strong – producent
  • Fil Tan – miksanje
  • Robin Tik – producent, instrumentacija
  • Rajan Tobi – producent vokala
  • Trak Starz – inžinjer
  • Mark Vinten – inžinjer
  • D.L. Varfild– dizajn, plan dizajna
  • Rajan Vest – inžinjer
  • Đan Rajt – asistent
  • Džejms Rajt – bas, producent, vurlicer klavir

Pozicije na listama[uredi | uredi izvor]

Nedjeljna lista[uredi | uredi izvor]

Lista (2004) Najbolja
pozicija
Australijska lista albuma (ARIA)[86] 2
Austrijska lista albuma[87] 25
Belgijska lista (Flandrija)[88] 10
Belgijska lista (Valonija)[88] 7
Kanadska lista albuma[89] 1
Danska lista (IFPI)[90] 10
Finska lista (IFPI)[91] 20
Njemačka lista ((Offizielle Top 100)[92] 2
Irska lista (IRMA)[93] 1
Holandska lista (MegaCharts)[94] 3
Novozelandska lista (RMNZ)[95] 1
Poljska lista (ZPAV)[96] 35
Škotska lista (OCC)[97] 5
Španska lista (PROMUSICAE)[98] 56
Švedska lista (Sverigetopplistan)[99] 11
Švajcarska lista (Schweizer Hitparade)[100] 3
Lista albuma u Ujedinnjenom Kraljevstvu (OCC)[101][102] 1
US Bilbord 200[53][103] 1
Top R&B/hip hop albumi (Bilbord)[55][104] 1
Lista (2005) Najbolja
pozicija
Francuska lista (SNEP)[105] 4
Norveška lista (VG)[106] 2
Španska lista (PROMUSICAE)[107] 60

Pozicija na kraju godine[uredi | uredi izvor]

Lista (2004) Pozicija
US Bilbord 200[108] 1

Pozicija na kraju decenije[uredi | uredi izvor]

Lista (2000—2009) Pozicija
Lista albuma u Ujedinnjenom Kraljevstvu 71
US Bilbord 200[47][109] 2

Sertifikacije[uredi | uredi izvor]

Region Sertifikacija Sertifikovanih/prodatih jedinica
Australija (ARIA) Novi Zeland (RMNZ)[110] 5× Platinum 350.000
Kanada (Music Canada)[[111] 6× Platinum 600.000
Danska (IFPI Denmark)[112] Zlatni 20.000
Francuska (SNEP)[113] Zlatni 100.000
Njemačka (BVMI)[[114] Zlatni 100.000
Mađarska (MAHASZ)[[115] Platinum 20.000
Japan (RIAJ)[116] Platinum 250.000
Makau (IFPI) Platinum 10.000
Holandija (NVPI)[117] Zlatni 40.000
Novi Zeland (RMNZ)[118] 5× Platinum 75.000
Rusija (NFPF)[119] 2× Platinum 100.000
Švajcarska (IFPI Switzerland)[120] Platinum 40.000
Ujedinnjeno Kraljevstvo (BPI)[121] 5× Platinum 1.536 714
Sjedinjene Države (RIAA)[122] Dijamantski 10.300 000
Venecuela (IFPI) Platinum 30.000
Hongkong (IFPI)[123] Platinum 20.000
Evropa (IFPI)[124] 2× Platinum 2.000 000

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Finn, Natalie (2. 4. 2008). „Usher Stands on New Release Date”. eonline.com. Arhivirano iz originala 28. 10. 2008. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  2. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o Reid, Shaheem (7. 2. 2005). „Road To The Grammys: The Making Of Usher's Confessions”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  3. ^ a b Reid, Shaheem (19. 12. 2003). „Usher To Share His Confessions In March”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  4. ^ a b v g d đ Reid, Shaheem. „Usher: King Me”. MTV. Viacom Media Networks. Arhivirano iz originala 24. 10. 2012. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  5. ^ a b v g d đ e Reid, Shaheem (31. 3. 2004). „The Road To Confessions: How Usher 'Shook A Million'”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  6. ^ a b v g d Reid, Shaheem. „Usher: King Me (Part II)”. MTV. Viacom Media Networks. Arhivirano iz originala 6. 11. 2008. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  7. ^ a b v g d đ „Usher Lets Skeletons Out Of The Closet On Confessions”. MTV. Viacom Media Networks. 17. 2. 2004. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  8. ^ a b v Vineyard, Jennifer (25. 1. 2006). „In Book Proposal, Dupri Calls Em A Hater, Says Usher's Confessions Are Really His”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  9. ^ a b Ives, Brian; et al. (11. 4. 2008). „Usher's Confession: "It Ain't Soft To Be R&B" – Part 3”. Vh1. Arhivirano iz originala 24. 12. 2008. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  10. ^ a b Reid, Shaheem. „Usher:Souled Out”. MTV. Viacom Media Networks. Arhivirano iz originala 1. 5. 2008. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  11. ^ a b v g Jones, Steve (12. 9. 2004). „Usher amends his 'Confessions' to boost CD sales”. USA Today. Gannett Company. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  12. ^ a b Reid, Shaheem (14. 6. 2004). „Usher, Alicia Keys Record Duet”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  13. ^ Reid, Shaheem (29. 7. 2004). „Usher/ Alicia Keys Video To Accompany Confessions Re-Release”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  14. ^ a b Sisario, Ben (21. 12. 2004). „Arts, Briefly; The Year of Usher”. The New York Times. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  15. ^ Andy, Kellman. „Confessions – Bonus Tracks”. AllMusic. Rovi Corporation. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  16. ^ „Usher: Billboard Singles”. Allmusic. Rovi Corporation. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  17. ^ „Usher Proves He's 'The Truth' At Tour Kickoff”. MTV News. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  18. ^ a b Patel, Joseph (7. 6. 2004). „Usher, Kanye To Bring 'The Truth' Nationwide”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  19. ^ a b v g d đ Reid, Shaheem (6. 8. 2004). „Usher Proves He's 'The Truth' At Tour Kickoff”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  20. ^ „Jet”. Jet. Johnson Publishing Company. 107, 6: 58. 2005. ISSN 0021-5996. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  21. ^ a b v Reid, Shaheem (24. 3. 2004). „Usher Says He's Not A Baby's Daddy”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  22. ^ a b v Reid, Shaheem. „Usher: King Me”. MTV. Viacom Media Networks. Arhivirano iz originala 19. 1. 2008. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  23. ^ Peterson, Todd (20. 2. 2004). „TLC's Chilli Dishes on Ex-Beau Usher”. people.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  24. ^ „Reviews for Confessions by Usher”. Metacritic. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  25. ^ Kellman, Andy. „Confessions – Usher”. AllMusic. Rovi Corporation. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  26. ^ a b Caramanica, Jon (04. 2004). „Usher: Confessions”. blender.com (25): 132. Arhivirano iz originala 14. 6. 2004. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  27. ^ a b Aswad, Jem (26. 3. 2004). „Confessions”. Entertainment Weekly. Time Warner (757): 72. Arhivirano iz originala 11. 10. 2008. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  28. ^ a b Sullivan, Caroline (11. 3. 2004). „CD: Usher, Confessions”. The Guardian. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  29. ^ Hilburn, Robert (21. 3. 2004). „A bolder Usher is in the house”. Los Angeles Times. Tribune Company. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  30. ^ Flanagan, Nick (1. 4. 2004). „Usher: Confessions”. Now. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  31. ^ a b „Usher: Confessions”. Q magazine (215): 107. 06. 2004. 
  32. ^ a b Sinagra, Laura (24. 3. 2004). „Usher: Confessions”. Rolling Stone. Arhivirano iz originala 2. 10. 2007. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  33. ^ Jones, Steve (22. 3. 2004). „'Confessions' time: Usher continues his ascendancy”. USA Today. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  34. ^ a b Checkoway, Laura (05. 2004). „Usher: Confessions”. Vibe. 12 (5): 160. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  35. ^ „Confessions (2004): Reviews”. Metacritic. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  36. ^ Cibula, Matt. „Review: Confessions”. PopMatters. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  37. ^ Linden, Amy. „Review: Confessions”. The Village Voice. Arhivirano iz originala 24. 5. 2011. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  38. ^ Sanneh, Kelefa. „Review: Confessions”. The New York Times. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  39. ^ Elizabeth Mendez, Berry (14. 4. 2004). „Review: Confessions”. The Washington Post. Arhivirano iz originala 24. 07. 2012. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  40. ^ Christgau, Robert (6. 7. 2004). „Consumer Guide: Squirt You”. The Village Voice. New York. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  41. ^ Christgau, Robert (2000). „Key to Icons”. Robert Christgau. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  42. ^ „47th Annual Grammy Awards Winners”. Billboard.com. 13. 4. 2005. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  43. ^ „Usher, Keys Top Soul Train Awards”. Billboard. Prometheus Global Media. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  44. ^ Moss, Corey (11. 5. 2004). „Usher, Outkast Clean Up; Kanye Strikes Out At American Music Awards”. MTV. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  45. ^ „2004 Billboard Music Awards”. awardsandwinners.com. Arhivirano iz originala 13. 5. 2014. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  46. ^ „Usher Nabs 11 Billboard Music Awards”. billboard.com. 12. 9. 2004. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  47. ^ a b v „Top 100 Music Hits, Top 100 Music Charts, Top 100 Songs & The Hot 100: Best of the 2000s – Billboard 200 Albums”. Billboard. Prometheus Global Media. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  48. ^ „Best of the 2000s: Hot 100 Songs”. Billboard. Prometheus Global Media. str. 1. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  49. ^ „Best of the 2000s: Hot 100 Songs”. Billboard. Prometheus Global Media. str. 3. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  50. ^ „Best of the 2000s: Hot 100 Songs”. Billboard. Prometheus Global Media. str. 4. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  51. ^ „Greatest Of All Time Bilboard 200 Albums”. Billboard. Prometheus Global Media. Pristupljeno 19. 11. 2018. 
  52. ^ a b D'Angelo, Joe (31. 3. 2004). „Usher Makes Record-Breaking Debut Atop Albums Chart”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  53. ^ a b v g d đ D'Angelo, Joe (31. 3. 2004). „Usher Makes Record-Breaking Debut Atop Albums Chart”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  54. ^ „The 25 Biggest First-Week Album Sales in Music History Usher, Confessions: 1,096,000”. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  55. ^ a b „Usher: Billboard Albums”. Allmusic. Rovi Corporation. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  56. ^ D'Angelo, Joe (19. 5. 2004). „'Burn' Keeps Usher Hot — And On Top”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  57. ^ Bronson, Fred (25. 10. 2007). „Chart Beat: Still Cranked After All This Year”. Billboard. Nielsen Business Media, Inc. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  58. ^ „Hot 100 Anniversary: Most No. 1s By Artist”. Billboard. Nielsen Business Media, Inc. 6. 8. 2008. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  59. ^ „Usher's 'Burn' Reclaims Hot 100 No. 1”. Billboard. Prometheus Global Media. 8. 7. 2004. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  60. ^ a b Whitmire, Margo (15. 7. 2004). „Usher Notches Another No. 1 Single”. Billboard. Prometheus Global Media. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  61. ^ Sisario, Ben (21. 12. 2004). „Arts, Briefly; The Year of Usher”. The New York Times. The New York Times Company. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  62. ^ Whitmire, Margo (5. 5. 2004). „D12 Ends Usher's Album Chart Reign”. Billboard. Prometheus Global Media. Arhivirano iz originala 17. 07. 2014. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  63. ^ D'Angelo, Joe (12. 5. 2004). „Usher Sends D12 Packing”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  64. ^ Kreps, Daniel (2. 4. 2009). „Usher Looks Back Five Years After "Confessions"”. Rolling Stone. Arhivirano iz originala 3. 2. 2013. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  65. ^ „Usher Album Tips Triple-Platinum”. Yahoo!. Yahoo! Music. Arhivirano iz originala 18. 5. 2013. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  66. ^ Kaufman, Gil (28. 12. 2004). „Usher's Confessions The Most-Shipped Album Of 2004”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  67. ^ Caulfield, Keith (5. 7. 2012). „Usher's 'Confessions' Album Hits 10 Million in U.S. Sales”. Billboard. Los Angeles: Prometheus Global Media. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  68. ^ „A Genial Pop Idol Plays a Legal Shark Without Teeth”. The New York Times. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  69. ^ Caulfield, Keith (7. 2. 2016). „Adele’s ‘25’ Sales Surpass 8 Million in the U.S.”. Billboard. Prometheus Global Media. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  70. ^ a b „Album Sales Expected to Show 1.6% Rise”. The New York Times. The New York Times Company. 5. 1. 2005. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  71. ^ a b Vineyard, Jennifer (5. 1. 2005). „Usher's 'Yeah!' Was Most Played Song Of 2004”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  72. ^ a b v g Molanphy, Chris (16. 7. 2012). „100 & Single: The R&B/Hip-Hop Factor In The Music Business's Endless Slump”. The Village Voice. Arhivirano iz originala 20. 7. 2012. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  73. ^ Ives, Brian; et al. (11. 4. 2008). „Usher's Confession: "It Ain't Soft To Be R&B" – Part 1”. Vh1. Arhivirano iz originala 18. 5. 2008. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  74. ^ „Ten Years Later: Revisiting Usher’s ‘Confessions’ And Its All-Time Great Song Sequencing”. Uproxx. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  75. ^ „10 Albums That Usher’s ‘Confessions’ Birthed”. Vibe.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  76. ^ „10 Albums That Usher’s ‘Confessions’ Birthed”. vibe.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  77. ^ „10 Albums That Usher’s ‘Confessions’ Birthed”. vibe.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  78. ^ „10 Albums That Usher’s ‘Confessions’ Birthed”. vibe.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  79. ^ „10 Albums That Usher’s ‘Confessions’ Birthed”. vibe.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  80. ^ „10 Albums That Usher’s ‘Confessions’ Birthed”. vibe.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  81. ^ „Bryan-Michael Cox”. AllMusic. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  82. ^ Hall, Rashaun (12. 1. 2005). „Usher's Success Lifts Songwriter/Producer Bryan-Michael Cox”. MTV. Viacom Media Networks. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  83. ^ Kaplan, Ilana. „Songwriter Awarded $44 Million in Lawsuit Over Uncredited 2004 Usher Song”. rollingstone.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  84. ^ Ramirez, Erika. „Usher's 'Confessions' at 10: An Oral History with Lil Jon, Jermaine Dupri & More”. interview. billboard.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  85. ^ „Confessions: Usher”. Allmusic. Rovi Corporation. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  86. ^ „Usher – Confessions”. australian-charts.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  87. ^ „Usher – Confessions”. austriancharts.at. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  88. ^ a b „Usher – Confessions”. ultratop.be. Arhivirano iz originala 25. 10. 2012. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  89. ^ „Usher Album & Song Chart History: Canadian Albums”. Billboard. Prometheus Global Media. Arhivirano iz originala 20. 06. 2017. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  90. ^ „Usher – Confessions”. danishcharts.com. Arhivirano iz originala 6. 4. 2012. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  91. ^ „Usher – Confessions”. finnishcharts.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  92. ^ „Chartverfolgung – Usher – Confessions”. musicline.de (na jeziku: njemački). Arhivirano iz originala 3. 3. 2016. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  93. ^ „GFK Chart-Track: TOP 75 ARTIST ALBUM, WEEK ENDING July 8, 2004”. GFK Chart-Track. Arhivirano iz originala 28. 05. 2012. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  94. ^ „Usher – Confessions”. dutchcharts.nl (na jeziku: holandski). Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  95. ^ „Usher – Confessions”. charts.org.nz. Arhivirano iz originala 26. 05. 2010. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  96. ^ „Usher – Confessions”. olis.onyx.pl. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  97. ^ „Official Scottish Albums Chart Top 100”. officialcharts.com. 28. 3. 2004. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  98. ^ „TOP 100 ALBUMES” (PDF). promusicae.com. Arhivirano iz originala (PDF) 9. 7. 2013. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  99. ^ „Usher – Confessions”. swedishcharts.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  100. ^ „Usher – Confessions”. swisscharts.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  101. ^ „UK Charts: Usher Rules On Single & Album Rundown”. TourDates.Co.UK. 28. 3. 2004. Arhivirano iz originala 01. 10. 2012. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  102. ^ „Usher, Rihanna Lead The Way On U.K. Charts”. Billboard. Prometheus Global Media. 2. 6. 2008. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  103. ^ „Confessions Usher”. Billboard. Prometheus Global Media. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  104. ^ „Usher Album & Song Chart History: R&B/Hip-Hop Albums”. Billboard. Prometheus Global Media. Arhivirano iz originala 24. 06. 2017. g. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  105. ^ „Usher – Confessions”. lescharts.com (na jeziku: francuski). Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  106. ^ „Usher – Confessions”. norwegiancharts.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  107. ^ „Usher – Confessions”. spanishcharts.com. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  108. ^ „Billboard 200 Albums - Year-End 2004”. Billboard. Prometheus Global Media. Pristupljeno 18. 11. 2018. 
  109. ^ „Biggest of the 2000's: The Billboard Decade End Review”. vintagevinylnews.com. Arhivirano iz originala 09. 12. 2018. g. Pristupljeno 8. 12. 2018. 
  110. ^ „ARIA Charts - Accreditations - 2018 Albums”. aria.com.au. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  111. ^ „Gold/Platinum”. musiccanada.com. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  112. ^ „Uge 38 2004”. hitlisten.nu. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  113. ^ „Les Certifications”. Syndicat National de l'édition Phonographique. Arhivirano iz originala 05. 12. 2018. g. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  114. ^ „Gold-/Platin-Datenbank” (na jeziku: njemački). musikindustrie.de. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  115. ^ „Arany- és platinalemezek › Adatbázis” (na jeziku: mađarski). zene.slagerlistak.hu. Arhivirano iz originala 06. 10. 2014. g. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  116. ^ „ゴールドディスク認定” (na jeziku: japanski). riaj.or.jp. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  117. ^ „Goud/Platina” (na jeziku: holandski). nvpi.nl. Arhivirano iz originala 03. 12. 2019. g. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  118. ^ „Official Top 40 Albums”. nztop40.co.nz. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  119. ^ „Zoloto i Platina International 2004”. 2m-online.ru. Arhivirano iz originala 24. 1. 2009. g. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  120. ^ „Awards”. swisscharts.com. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  121. ^ „Usher Confessions”. British Phonographic Industry. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  122. ^ „Gold & Platinum”. riaa.com. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  123. ^ „Gold Disc Award Criteria” (na jeziku: kineski). ifpihk.org. Arhivirano iz originala 2. 7. 2012. g. Pristupljeno 4. 12. 2018. 
  124. ^ „IFPI Platinum Europe Awards - 2005”. ifpi.org. Arhivirano iz originala 24. 12. 2013. g. Pristupljeno 4. 12. 2018. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Confessions_(Ашеров_албум)&oldid=26968379”