Živojin Bacić
| Živojin Bacić | |
|---|---|
 Spomen-bista u Ljigu | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1872. |
| Mesto rođenja | Negotin, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 14. novembar 1914. |
| Mesto smrti | okolina Ljiga, Kraljevina Srbija |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1899—1914. |
| Vojska | Vojska Kraljevine Srbije |
| Rod | pešadija |
| Čin | pukovnik |
| Odlikovanja | Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima |
Živojin D. Bacić (Negotin, 1872—položaj Kamalj, Ljig, 1914) bio je srpski pukovnik, ađutant kralja Petra I Karađorđevića i komandant 13. puka „Hajduk Veljko” drugog poziva.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 9. januara 1872. godine u Negotinu. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu, a sedam razreda gimnazije u Zaječaru. Nišu školu Vojne akademije upisao je 1890. godine kao pitomac 27. klase. Na završetku školovanja 1893. bio je 23. u rangu od 47 pitomaca. I)ste godine proizveden je u pešadijskog potporučnika. Četiri godine kasnije odabran je za polaznika Više škole vojne akademije koju je završio u Beogradu 1899. godine i iste godine postao kapetan druge klase [2]. Kao kapetan, 1903. godine bio je komandir u Petom pešadijskom puku „Kralj Milan” u Valjevu. Za ađutanta kralja Petra I Karađorđevića postavljen je 1909. godine. Učestvovao je u balkanskim ratovima. U Prvom Živojin Bacić je bio komandant 5. prekobrojnog puka "Ibarske vojske" - koja je oslobodila Novi Pazar. A u Drugom se naročito istakao prilikom opsade Vidina.
Kolubarska bitka[uredi | uredi izvor]
Uoči Kolubarske bitke, 14. novembra 1914. godine, po naređenju komandanta Treće armije, generala Pavla Jurišića Šturma, Timočka divizija krenula ka položaju Kamalj, da bi ga preotela od neprijatelja. Ubrzo su, međutim, bataljoni 13. puka „Hajduk Veljko” drugog poziva, ostavši bez municije, morali da odstupe.
Anri Barbi, ratni dopisnik pariskog „Žurnala”, zabeležio je:Bitka je u jeku. Pukovnik Bacić, prekriven krvlju, nastavlja da komanduje otporom. Kako više ne može da ide, njegova dva ordonansa ga nose s jednog na drugo mesto. Jedan oficir mu se približava: „Moj pukovniče, naš zadatak je izvršen... Primili smo naredbu da se držimo 24 sata...“ Bacić ga strelja pogledom: „Ne povlačimo se! Ja se ne povlačim!“...
Pošto je dozvolio da se ostatak vojske povuče, da bi organizovali odbranu u pozadini, Bacić je sa dva ordonansa, ostao na položaju na kojem podleže od dobijenih rana. Austougarski general Aper naredio je da se pukovnik sahrani uz sve vojne počasti, te da mu se podigne spomenik kao protivniku dostojnom poštovanja i divljenja. Sahranjen je pored reke Ljig.[3]
Međutim u ediciji "Veliki rat Srbije za oslobođenje i ujedinjenje Srba, Hrvata i Slovenaca" navodi se :
Komandant 13. puka pukovnik Živojin Bacić zaustavljajući begunce bio je teško ranjen i ostavljen na bojištu, a docnije kako se saznalo, umro je u neprijateljskoj bolnici.[4]
Ovaj podatak baca potpuno drugo svetlo na njegovu smrt.
Za svoju iskazanu hrabrost odlikovan je Ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima. Tridesetih godina 20. veka njegovo telo je preneseno u temelje nove crkve Svetog Jovana u Ljigu.
U Ljigu mu je decembra 1992. godine postavljena bronzana spomen-bista. Na ljiškoj crkvi, nalazi se i spomen-ploča, njemu posvećena.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Puzović, B. (2. mart 2014). „Herojska smrt pukovnika Bacića: Srpski se vojnik nikad ne predaje!” (Novosti). Pristupljeno 13. 10. 2017.
- ^ Radojčić, Milorad (2009). „Pukovnik Živojin D.Bacić, komandant 13. Pešadijskog puka „Hajduk Veljko””. Baštinik. 12. (Istorijski arhiv Negotin): 73.
- ^ „Prvi svetski rat – Kolubarska bitka”. TO Ljig. Pristupljeno 15. 10. 2017.
- ^ grupa autora (1925). Veliki rat Srbije za oslobođenje Srba, Hrvata i Slovenaca; knjiga peta. Beograd: Glavni đeneralštab. str. 242-243.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- „Pukovnik Živojin Bacić, ili – zašto ne poštujemo svoje heroje?”. Organske misli. Pristupljeno 15. 10. 2017.
- Strašna tajna o srpskom oficiru - između stadiona Zvezde i Partizana Darko Nikolić, Gvozdeni puk, Pristupljeno 20.08.2022.
