Zlatni rog

Zaliv Zlatni rog.

Zlatni rog (tur. Haliç — Halič, Altın Boynuz = „Zlatni rog“; grč. Χρυσόν Κέρας [Chrysón Kéras] = „Zlatni rog“; antgrč. Χρυσόκερας [Chrysókeras]; lat. Sinus Ceratinus) je estuar Bosfora koji sa Mramornim morem stvara malo poluostrvo (koje se danas naziva istorijsko poluostrvo) na kome se iz antičkog Vizantiona razvio vizantijski Carigrad. On je predstavljao prirodnu luku vizantijske prestonice čiji je ulaz za vreme napada na grad zagrađivan velikim metalnim lancem koji je sprečavao ulazak brodova u njega i štitio grad od napada sa te strane. Sam lanac je više puta odigrao svoju ulogu u odbrani grada, a njegov značaj se pokazao tokom krstaške opsade grada 1204. godine kada su tek nakon zauzimanja četvrti Pere, paljenja Velikog Bastiona i uklanjanja lanca, krstaši uz pomoć brodova prodrli u grad i zauzeli ga upravo preko morskog bedema na Zlatnom rogu.

Danas je on sa razvojem grada izgubio svoj značaj kao veliko pristanište, ali zato igra bitnu ulogu u sklopu gradskog prevoza koji se obavlja po vodi, ali i kao specifična turistička atrakcija koju predstavlja stari Galata most (koji se nekada podizao) sa svojim restoranima. Danas se na obe njegove obale nalaze stambeni kvartovi, dok je samo priobalje pretvoreno u uređene kejeve na kojima se, između ostalog, nalazi i tzv. bugarska Gvozdena crkva Svetog Stefana, a u vode zaliva se više ne ispušta industrijski otpad. Pored mosta Galata koji se nalazi na ulazu u zaliv, Zlatni rog je premošćen na još dva mesta mostom Ataturk i Halič. Zanimljivo je spomenuti da je idejno rešenje o mostu preko njega bez stubova u dužini od 240 m napravio 1502. godine Leonardo da Vinči, međutim njegova ideja nikada nije sprovedena u delo, ali je poslužila kao idejno rešenje za podizanje nešto manjeg mosta u Norveškoj.

Vidi još

• Carigradski bedemi
• Morski bedem na Zlatnom rogu
• Fanar