Корисник:Djordjevic.Natalija12

Vaspitanje u Atini

Vaspitanje u Atini rezultat ,je pre svega,bogatog društvenog i ekonomskog života,jer su takvoj državi bili potrebni ljudi koji su pored vojničkog dobijali i široko opšte obrazovanje:poznavanje filizofije,politike,umetnosti,nauke i sl.Prvi put je u jednoj antičkoj državi postavljen ideal harmonijski razvijene ličnost ( kalokagatija) u kojoj je povezano jedinstvo duha i tela.

Vaspitanje dece

Grčka kultura je dala polaznu tačku za razvoj vaspitanja antičkog čoveka i razvila kulturnu baštinu tadašnjeg civilizovanog sveta. Atina, jedan od Grčkih polisa gde je bila razvijena trgovina, zanatstvo i kultura, vaspitanje je imalo drugačiji karakter nego sto je to bio slučaj u drugom grčkom polisu – Sparti. Antičko vaspitanje je bilo u potpunosti okrenuto ka pojmu lepog, ukrašenog vrlinama i znanjem (filozofija). Sistem škola je bio sledeći: Muzičke škole su bile za dečake od sedam do petnaest godina u kojima su se obučavali u čitanju, pisanju, računanju, muzici i pevanju. Sledeće su bile takozvane palestre gde su se dečaci bavili gimnastikom. Muzička škola ipalestre su se odvijali paralelno. Gimnazije su bile za imućnije dečake uzrasta od šesnaest do osamnaest godina u kojima se produžavalo bavljenje gimnastikom a takođe su ih posećivali filozofi koji su sa njima raspravljali o raznim filozofskim i državnim pitanjima. Prva dva tipa skole su bila privatna dok je gimnazija bila državna institucija. Vaspitanje je bilo omogućeno svima koji su slobodno rođeni. Rob je bio taj koji je vodio dete od kuće do meste gde se skupljala omladina radi sticanja znanja. Otuda je i nastala reč pedagogija – pais, pidos što znači – dete i ago, agein što znači – voditi. Iako su škole bile isključivo rezervisane za dečake to ne znači da su devojke bile nepismene ili primitivne. vaspitanju.

Kalokagatija

Kalokagatija: ne prevodljiva grčka reč. Obuhvata celi jedan svetonazor i oblik života. Ona obuhvata telesni, gospodarski, sportski i etički ideal, koji ne krije konjičko viteško poreklo rođenog plemstva: lepotu, gospodarsku neovisnost, telesnu okretnost, i ćudorednost, iznad svega bolje običaje u doslovnom smislu te reči.

Razlike između vaspitanja u Sparti i vaspitanja u Atini

Vaspitne ustanove u Sparti bile su državne,dok su u Atini elementarne škole i delimično palestre bile privatne.Spartansko vaspitanje bilo je strogo vojničko,dok atinsko vaspitanje sadržavalo i umno i estetsko vaspitanje.Atinsko vaspitanje je isticalo harmonijski razvijenu ličnost,dok je spastansko isticalo značaj vaspitanja žena.Međutim i za spartansko i za atinsko vaspitanjebila je sramota zanimati se fizičkim radom. Iz svega ovoga se vidi da vje vaspitanje u Atini bilo celovito postavljeno i da je bilo najrazvijenije vaspitanje u Antičkoj epohi,pa se u Atini javljaju idejni koreni i prve teorije o vaspitanju.

Istorija Atine

Grčko-persijski ratovi su najavili vek atinske prevlasti u grčkim poslovima. Atina je bila neizazvan gospodar mora i takođe vodeća trgovačka sila, iako je Korint ostao njen ozbiljni protivnik. Vodeći državnik tog perioda bio je Periklo koji je iskoristio porez koji su plaćali članovi Delskog saveza za izgradnju Partenona i ostalih velikih spomenika klasične Atine. Do sredine 5. veka Savez je preimenovan u Atinsko Carstvo, simbolizujući prijenos zajedničke riznice s Dela na Partenon 454.Bogatstvo Atine je privlačilo mnoge talentovane ljude iz svih dijelova Grčke, te je stvorilo bogati besposleni sloj koji su postali zaštitnici umjetnosti. Atinska država je podupirala i nauku i umjetnost, a naročito arhitekturu. Atina je postala centar grčke književnosti, filozofije (vidi grčku filozofiju) i umjetnosti (vidi grčko pozorište). Neka od najvećih imena zapadnoevropske kulturne i intelektualne istorije živjela su u Atini tokom toga perioda: dramatičari Eshil, Aristofan, Euripid i Sofoklo, filozofi Aristotel, Platon i Sokrat, povjesničari Herodot, Tukidid i Ksenofon, pjesnici Simonid i kipar Fidija. Grad je postao, po Periklovim riječima, "škola Helade".Ostale grčke države u početku su prihvatile atinsko vodstvo u nastavku rata protiv Persijanaca, ali nakon pada konzervativnog političara Kimona 461., Atina je postala sve izraženije imperijalistička sila. Nakon grčke pobjede u bitci kod Eurimedonta 466., Persijanci više nisu bili prijetnja, pa su neke države, poput Naksosa, pokušali istupiti iz saveza, ali su bili prisiljeni da se pokore. Nove atinske vođe, Perikle i Efijalt, pustili su da se odnosi između Atine i Sparte pogoršaju, pa je 458. izbio rat. Nakon nekoliko godina beskrajnog rata potpisan je 30-godišnji mir između Delskog i Peloponeskog saveza (Sparta i njeni saveznici). To se podudarilo sa pomorskom bitkom kod Salamine na Kipru, zadnjom bitkom između Grka i Persijanaca, a nakon koje je zaključen Kalijin mir (450.) između Grka i Persijanaca.

Literatura

Uvod u pedagogiju Autor: Cenić Stojan

Spoljašne veze

• [1]