Alija Bejtić — разлика између измена

С Википедије, слободне енциклопедије
Интерактиван преглед историје
← Старија изменаНовија измена →
Садржај обрисан Садржај додат
ВизуелноВикитекст
Ред 38: Ред 38:
Nakon odlaska iz Gradskog zavoda za zaštitu, prelazi u [[Orijentalni institut u Sarajevu|Orijentalni institut]] u Sarajevu gdje radi u zvanju naučnog savjetnika.{{sfn-lat|''POF br. 31''|1981|pp=7}}<ref name="енциклопедија"/>
Nakon odlaska iz Gradskog zavoda za zaštitu, prelazi u [[Orijentalni institut u Sarajevu|Orijentalni institut]] u Sarajevu gdje radi u zvanju naučnog savjetnika.{{sfn-lat|''POF br. 31''|1981|pp=7}}<ref name="енциклопедија"/>


Bibliografija Alije Bejtića broji preko 420 jedinica (među kojima i 11 zasebnih djela){{sfn-lat|''POF br. 31''|1981|pp=7}}<ref name="енциклопедија"/>, počev od 1939. godine kada izdaje svoj prvi rad ''„Dolazak [[Омер-паша Латас|Omer-paše]] u Bosnu“'' u Novom Beharu.{{sfn-lat|''POF br. 31''|1981|pp=7}}{{sfn-lat|Čar-Drnda|1987|pp=203}} Tematski se njegov opus dijeli na tri grupe: 1. radovi iz istorije i materijalne kulture Bosne i Hercegovine iz osmanskog perioda (koji su uopšte njegov najzančajniji doprinos [[Историја|istoriji]] i [[Историја уметности|istoriji umjetnosti]]); 2. prevodilački radovi; 3. radovi na izučavanju književnog i [[Folklor|folklornog]] blaga, naročito lirske i epske muslimanske narodne pjesme.{{sfn-lat|''POF br. 31''|1981|pp=7}}
Bibliografija Alije Bejtića broji preko 420 jedinica (među kojima i 11 zasebnih djela){{sfn-lat|''POF br. 31''|1981|pp=7}}<ref name="енциклопедија"/>, počev od 1939. godine kada izdaje svoj prvi rad ''„Dolazak [[Омер-паша Латас|Omer-paše]] u Bosnu“'' u [[Novi Behar|Novom Beharu]].{{sfn-lat|''POF br. 31''|1981|pp=7}}{{sfn-lat|Čar-Drnda|1987|pp=203}} Tematski se njegov opus dijeli na tri grupe: 1. radovi iz istorije i materijalne kulture Bosne i Hercegovine iz osmanskog perioda (koji su uopšte njegov najzančajniji doprinos [[Историја|istoriji]] i [[Историја уметности|istoriji umjetnosti]]); 2. prevodilački radovi; 3. radovi na izučavanju književnog i [[Folklor|folklornog]] blaga, naročito lirske i epske muslimanske narodne pjesme.{{sfn-lat|''POF br. 31''|1981|pp=7}}


Od važnosti za jugoslovensku [[Оријенталистика|orijentalistiku]] i istoriju ističu se radovi u kojima se rasvjetljava lik, uloga i djelatnost pojedinih ličnosti iz perioda Bosne i Hercegovine pod osmanskom vlašću. To su radovi: ''„Bosanski namjesnik [[Мехмед-паша Кукавица|Mehmed paša Kukavica]] i njegove zadužbine u Bosni“'' ([[Prilozi za orijentalnu filologiju |Prilozi za orijentalnu filologiju i istoriju]] (POF) VI—VII, Sarajevo, 1956—57, 77—114); ''„Elči hadži Ibrahim-pašin vakuf u Travniku“'' ([[El-Avdije|el-Avdije]], V/1942, 7, 165—179, 8-10, 277—240 i 11—12, 276—288); ''„Sarajlija Abdulah Drnišlija i njegov zbornik bosanskih memorijala 1672—1719“'' (Radovi — ANUBiH, Odjeljenje društvenih nauka, knjiga19, Sarajevo 1977, 201—241).{{sfn-lat|''POF br. 31''|1981|pp=7—8}}
Od važnosti za jugoslovensku [[Оријенталистика|orijentalistiku]] i istoriju ističu se radovi u kojima se rasvjetljava lik, uloga i djelatnost pojedinih ličnosti iz perioda Bosne i Hercegovine pod osmanskom vlašću. To su radovi: ''„Bosanski namjesnik [[Мехмед-паша Кукавица|Mehmed paša Kukavica]] i njegove zadužbine u Bosni“'' ([[Prilozi za orijentalnu filologiju |Prilozi za orijentalnu filologiju i istoriju]] (POF) VI—VII, Sarajevo, 1956—57, 77—114); ''„Elči hadži Ibrahim-pašin vakuf u Travniku“'' ([[El-Avdije|el-Avdije]], V/1942, 7, 165—179, 8-10, 277—240 i 11—12, 276—288); ''„Sarajlija Abdulah Drnišlija i njegov zbornik bosanskih memorijala 1672—1719“'' (Radovi — ANUBiH, Odjeljenje društvenih nauka, knjiga19, Sarajevo 1977, 201—241).{{sfn-lat|''POF br. 31''|1981|pp=7—8}}

Верзија на датум 20. јун 2019. у 19:53

Alija Bejtić
Lični podaci
Datum rođenja1. maj 1920.
Mesto rođenjaKukavice kod Rogatice, Kraljevstvo Srba, Hrvata i Slovenaca
Datum smrti7. jul 1981.
Mesto smrtiSarajevo, SFRJ
ObrazovanjeIstoričar kulture, orijentalista

Alija Bejtić (Kukavice kod Rogatice, 1. maj 1920. — Sarajevo, 7. jul 1981.) bio je bošnjački, bosanskohercegovački i jugoslovenski istoričar kulture, orijentalista i publicista.[1][2]

Biografija

Rođen je 1. maja 1920. godine u selu Kukavice kod Rogatice u istočnoj Bosni. Osnovnu školu je završio u Rogatici, a školovanje nastavio u Gazi Husrev-begovoj medresi, koju je završio 1943. godine, te tri godine kasnije dopunski ispit na Prvoj muškoj realnoj gimnaziji u Sarajevu. Diplomirao je na Arhitektonskom odsjeku Tehničkog fakulteta u Zagrebu 1955. godine sa radom „Povijest i umjetnost Foče na Drini“.[1][2]

Nakon završetka studija zapošljava se u Zemaljskom zavodu za zaštitu spomenika kulture i prirodnih rijetkosti u Sarajevu[1][2], gdje ostaje do 1957. godine[2], a potom i u Urbanističkom zavodu Bosne i Hercegovine. Najveći dio radnog vijeka Bejtić je proveo u radu na zaštiti i konzervaciji spomenika kulture. U tom smislu njegov najveći profesionalni doprinos je bio u periodu između 1966. i 1977. godine, kada je obavljao dužnost direktora sarajevskog Gradskog zavoda za zaštitu spomenika kulture, sa čijeg je mjesta dao značajan doprinos zaštiti sarajevskih spomenika, naročito arhitektonsko-urbanističkog ansambla Baščaršije. Njegova studija „Stara sarajevska čacšija jučer, danas i sutra — osnove i smjernice za regeneraciju“ je našla svoju praktičnu primjenu u podlozi plana uređenja Baščaršije.[1]

Nakon odlaska iz Gradskog zavoda za zaštitu, prelazi u Orijentalni institut u Sarajevu gdje radi u zvanju naučnog savjetnika.[1][2]

Bibliografija Alije Bejtića broji preko 420 jedinica (među kojima i 11 zasebnih djela)[1][2], počev od 1939. godine kada izdaje svoj prvi rad „Dolazak Omer-paše u Bosnu“ u Novom Beharu.[1][3] Tematski se njegov opus dijeli na tri grupe: 1. radovi iz istorije i materijalne kulture Bosne i Hercegovine iz osmanskog perioda (koji su uopšte njegov najzančajniji doprinos istoriji i istoriji umjetnosti); 2. prevodilački radovi; 3. radovi na izučavanju književnog i folklornog blaga, naročito lirske i epske muslimanske narodne pjesme.[1]

Od važnosti za jugoslovensku orijentalistiku i istoriju ističu se radovi u kojima se rasvjetljava lik, uloga i djelatnost pojedinih ličnosti iz perioda Bosne i Hercegovine pod osmanskom vlašću. To su radovi: „Bosanski namjesnik Mehmed paša Kukavica i njegove zadužbine u Bosni“ (Prilozi za orijentalnu filologiju i istoriju (POF) VI—VII, Sarajevo, 1956—57, 77—114); „Elči hadži Ibrahim-pašin vakuf u Travniku“ (el-Avdije, V/1942, 7, 165—179, 8-10, 277—240 i 11—12, 276—288); „Sarajlija Abdulah Drnišlija i njegov zbornik bosanskih memorijala 1672—1719“ (Radovi — ANUBiH, Odjeljenje društvenih nauka, knjiga19, Sarajevo 1977, 201—241).[4]

Interesovanje za kulturnu istoriju i poznavanje orijentalnih jezika, Bejtića su odvele i u tada slabo proučenu tematiku bosanskohercegovačke kulturne baštine na orijentalnim jezicima. Plod naučnoistraživačkog rada, koji zauzima važno mjesto u domaćoj orijentalistici i istoriji književnosti, su radovi o ličnostima i stvaralaštvu jednog broja stvaralaca na orijentalnim jezicima, do tada malo poznatih u domaćoj orijentalistici: „Pjesnik Sabit Alaudin Užičanin kao sarajevski kadija i bosanski mula“ (Anali Gazi Husrevbegove biblioteke, II—III/1974, 3—20); „Ljubuški i Ljubušaci u Kačićevu Razgovoru ugodnom naroda slovinskoga“ (Radovi ANUBiH, Odjeljenje društvenih nauka, knj.19, Sarajevo, 1977, 243—267).[5]

Bejtić je doprinio i izučavanju istorije pojedinih naselja u BiH iz vremena Osmanskog carstva. Posebno se ističu radovi: „Spomenici osmanlijske arhitekture u Bosni i Hercegovini“ (POF III—IV/1952—53, 229—296); „Povijest i umjetnost Foče na Drini“ (Naše starine, III/1956, 23—74, IV/1957, 33—62); „Nova kasaba u Jadru — Građevno-urbanistički razvoj naselja kao tipa karavanske varoši“ (Godišnjak društva istoričara Bosne i Hercegovine XI/1960, 225—250); „BanjaLuka pod turskom vladavinom — arhitektura i teritorijalni razvitak grada u XVI i XVII vijeku“ (Naše starine, I/1953, 91—117); „Rudo i rudski kraj kroz vjekove“ (Rudo-Spomenica povodom 30. godina Prve proleterske brigade, Sarajevo 1971, 179—240); „Podaci za kulturnu povijest vezirskog grada Travnika“ (Naše starine, II/1954, 151—166), i mnogi drugi radovi.[5]

Prikupljajući i proučavajući narodno književno i folklorno stvaralaštvo dao je znatan prilog i folklornoj baštini: „Prilozi proučavanju naših narodnih pjesama“ (dva dijela) (Bilten Instituta za proučavanje folklora, 2/1953, 387—405, 3/1955, 105—124); U rukopisu je ostao neobjavljen rad: „Zbirka epskih i lirskih pjesama“.[5]

Zbog svog obilnog naučno-istraživačkog rada iz oblasti osmanistike izabran je za dopisnog člana Istanbulskog instituta i Instituta za islamsku umjetnost u Ankari, dok je njegov doprinos zaštiti i regeneraciji Baščaršije polučio dobijanje grupne 27.-julske nagrade SR Bosne i Hercegovine 1976. godine.[5] Bejtić je učestvovao i na brojnim tematskim skupovima u Jugoslaviji i van nje, a sarađivao je i sa brojim naučnim ustanovama: Akademijom nauka Bosne i Hercegovine, Enciklopedijom Jugoslavije, Enciklopedijom likovnih umjetnosti (gdje su zapaženi njegovi doprinosi, kao i u Enciklopediji leksikografskog zavoda).[5][6] Iza sebe je ostavio i brojne neobljavljene radove.[7]

Preminuo je 7. jula 1981. godine u Sarajevu.[1]

Izabrana bibliografija

Knjige

  • Bejtić, Alija (2007). Banjaluka pod osmanskom vladavinom : arhitektura i teritorijalni razvitak grada ; [urednici Fuad Balić, Ismet Smailović, Sabira Husedžinović]. Banja Luka: Bošnjačka zajednica kulture "Preporod" (Banja Luka : Grafid).  COBISS.RS 371480 COBISS.BH 371480

Radovi u časopisisma

Reference

  1. ^ а б в г д ђ е ж з POF br. 31 (1981). str. 7.
  2. ^ а б в г д ђ „Bejtić, Alija”. Hrvatska enciklopedija. Pristupljeno 20. 6. 2019. 
  3. ^ Čar-Drnda (1987). str. 203.
  4. ^ POF br. 31 (1981). str. 7—8.
  5. ^ а б в г д POF br. 31 (1981). str. 8.
  6. ^ Čar-Drnda (1987). str. 209—210.
  7. ^ POF br. 31 (1981). str. 8—9.

Literatura

Преузето из „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Alija_Bejtić&oldid=21983617”