Стари надгробни споменици у Церови

С Википедије, слободне енциклопедије
Стари надгробни споменици у Церови
Стари део гробља у Церови
Опште информације
МестоЦерова
ОпштинаОпштина Горњи Милановац
Држава Србија

Стари надгробни споменици у Церови (Општина Горњи Милановац) представљају важан извор података за проучавање генезе становништва овог насеља. Надгробници се одликују великим варијететом форми.

Церова[уреди | уреди извор]

Атар села Церова простире се у централном делу Општине Горњи Милановац. Церова се граничи са селима Шилопај, Мутањ, Заграђе и Давидовица. Село има три засеока: Луковац, Селиште и Доброковац.[1]

Церова се први пут помиње у турским пописима из 15. и 16. века као село Добретићи које припада Острвици.[1] Поред староседелачког,[2] становништво села од половине 18. века чине досељеници из Ужица.[1] Сеоска слава је Бела среда по Тројицама.[2]

Сеоско гробље[уреди | уреди извор]

У Церови постоји једно сеоско гробље, чија величина сведочи о некадашњој бројној популацији овог, сада већ готово замрлог села.[3] Најстарији надгробници су у облику псеудостећака - водоравно положених, необрађених, издужених каменова.[4] За њима хронолошки следе мања надгробна обележја у облику четвртастог или заобљеног стуба и разне варијанте крстоликих обележја. Од половине 19. века јавља се тип споменика карактеристичан за простор западне Србије - у облику стуба са каменом „капом”,[5] који преовладава на овом гробљу. За њима следе „пирамидаши”, као и разне варијанте надгробника који су надвишени формом крста.

Галерија[уреди | уреди извор]

Референце[уреди | уреди извор]

  1. ^ а б в Вучићевић 2016
  2. ^ а б Качер : насеља, порекло становништва, обичаји. Београд: Службени гласник. 2010. ISBN 978-86-519-0754-1. 
  3. ^ „Књига 9”. Становништво, упоредни преглед броја становника 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, подаци по насељима. Београд: Републички завод за статистику. 2004. ISBN 978-86-84433-14-7. 
  4. ^ Дудић, Никола (1995). Стара гробља и надгробни белези у Србији. Београд: Републички завод за заштиту споменика културе; Просвета. ISBN 978-86-80879-07-9. 
  5. ^ Николић, Радојко (1998). Каменоресци народног образа: каменорезаштво и каменоресци западне Србије. Чачак: „Литопапир”. 

Литература[уреди | уреди извор]

  • „Књига 9”. Становништво, упоредни преглед броја становника 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, подаци по насељима. Београд: Републички завод за статистику. 2004. ISBN 978-86-84433-14-7. 
  • Дудић, Никола (1995). Стара гробља и надгробни белези у Србији. Београд: Републички завод за заштиту споменика културе; Просвета. ISBN 978-86-80879-07-9. 
  • Николић, Радојко (1998). Каменоресци народног образа: каменорезаштво и каменоресци западне Србије. Чачак: Литопапир. 
  • „Књига 9”. Становништво, упоредни преглед броја становника 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, подаци по насељима. Београд: Републички завод за статистику. 2004. ISBN 978-86-84433-14-7. 
  • Мишковић, Јован (2007). Опис Рудничког округа / Јован Мишковић ; приредио и поговор написао Борисав Челиковић. Горњи Милановац: Општина. ISBN 978-86-86351-01-2. 
  • Качер: насеља, порекло становништва, обичаји. Београд: Службени гласник Београд, САНУ. 2010. ISBN 978-86-519-0754-1. 
  • Вучићевић, др Слободан (2016). Горњи Милановац и његова села. Београд: Културно-просветна заједница Србије. ISBN 978-86-7596-190-1. 

Спољашње везе[уреди | уреди извор]