Benzoksazol
| |||
| |||
| |||
| Nazivi | |||
|---|---|---|---|
| IUPAC naziv
benzoksazol
| |||
| Drugi nazivi
1-Oksa-3-aza-1H-inden
| |||
| Identifikacija | |||
3D model (Jmol)
|
|||
| ChEBI | |||
| ChemSpider | |||
| ECHA InfoCard | 100.005.445 | ||
| |||
| Svojstva | |||
| C7H5NO | |||
| Molarna masa | 119,12 g·mol−1 | ||
| Agregatno stanje | Beo/svetlo žuti prah | ||
| Tačka ključanja | 182 °C (360 °F; 455 K) | ||
| Nerastvoran | |||
| Opasnosti | |||
| Tačka paljenja | 58 °C | ||
| Srodna jedinjenja | |||
Srodna jedinjenja
|
oksazol indol benzofuran | ||
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje materijala (na 25 °C [77 °F], 100 kPa). | |||
 verifikuj (šta je   ?)
| |||
| Reference infokutije | |||
Benzoksazol je aromatično organsko jedinjenje sa molekulskom formulom C7H5NO. On se sastoji od benzena kondenzovanog sa oksazolom.[1][2] Miris benzoksazola je sličan piridinu. Benzoksazol se prvenstveno koristi u industriji i naučnim istraživanjima.
Ovo heterociklično jedinjenje je početni material u sintezi većih, često bioaktivnih struktura. On se nalazi u hemijskoj strukturi leka flunoksaprofena.
Njegova aromatičnost ga čini relativno stabilnim heterocikličnim jedinjenjem. On sadrži reaktivna mesta koja omogućavaju funkcionalizaciju.
Reference[уреди | уреди извор]
- ^ Katritzky A.R.; Pozharskii A.F. (2000). Handbook of Heterocyclic Chemistry (Second изд.). Academic Press. ISBN 0080429882.
- ^ Clayden, Jonathan; Greeves, Nick; Warren, Stuart; Wothers, Peter (2001). Organic Chemistry (I изд.). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-850346-0.