Crkva Svetog Ivana Krstitelja u Badnju
| Crkva Svetog Ivana Krstitelja u Badnju | |
|---|---|
| Основни подаци | |
| Оснивање | 19. vek |
| Реоснован | 1997. |
| Место | Badanj, Drniš, Dalmacija Hrvatska |
Crkva Svetog Ivana Krstitelja u Badnju jedna je od četiri katoličke crkve, koja se danas nalazi u sklopu gradskog groblja, izgrađena je u drugoj polovini 19. veka. Nakon što je srušena u ratnim dejstvima na prostoru Hrvatske 90-tih godina 20 veka, odmah nakon rata je temeljno obnovljena.
Položaj[уреди | уреди извор]
Crkva Svetog Ivana Krstitelja nalazi se u naselju Badanj, u sklopu gradskog groblja, na jugozapadnim obroncima planine Promine uz severoistočni deo grada Drniša, zapravo danas njegovom sastavnom delu, u severnoj Dalmaciji u Šibensko-kninska županiji, Republike Hrvatske.
Istorija[уреди | уреди извор]
Na gradskim grobljem u Badnju Crkva Svetog Ivana Krstitelja navodno je postojala još u srednjem veku, a prema nekim podacima iz 1681. papa Inocent XI. podelio je vernicima na blagdan Svetg Ivana Glavosjeka, oproste uz obične uslove.
Godine 1715. Turci su nakon upada u Petrovo polje opustošili crkvu. Crkva, koja je imala tri oltara potom je dva puta onbovljena u 18. veku (1730 i 1780). U toku obnove, neki su fragmenti koji su sačuvani od stare crkve, uzidani su u zidove nove crkve.[1]
U 19. veku (1868 – 1869) sagrađena je nova crkva po nacrtu inžinjera Teste, na temeljim starije crkve, iz antičkog, kasnoantičkoga i srednjovjekovnog i gotičkog perioda. Radaovi su izvedeni ostavštinom Pavla Plenkovića, bogatog drniškog velikoposednika. Nakon izgradnje crkva je svečano osvećena 1871. godine.
Tokom krčenju zemlje i popravke seoskog puta u blizini crkve 1921. godine, pronađena su dva antička sarkofaga iz domaćeg konglomerata koji verovatno potiču iz antičke Promone. Jedan je tokom sedamdesetim godinama 20. veka prenesen u Drniš i danas se nalazi ispred Gradskog muzeja.[2]
Na pročelju crkve prvobitno se dizao zvonik na preslicu sa tri zvona. Tokom 1931. godine na crkvi je podignut novi krov, a 1939. godine na pročelju i novi zvonik.
Crkva je minirana i srušena na početku rata u Hrvatskoj vođenog 90-tih godina 20. veka. Odmah nakon rata crkva je 1997. godine obnovljena faksimilskom metodom. Tokom obnove, u spoljašnje i unutrašnje zidove uzidane su spolije koje su bile ugrađene i u miniranoj crkvi. Porušena crkva, pre njene obnove poslužila je za detaljnija arheološka istraživanja jer su dotadašnji nalazi i arheološka saznanja o njoj bila isključivo slučajna. Tom prilikom pronađeno je desetak odlomaka koji potičuu iz antičkog, kasnoantičkoga i srednjovekovnog perioda, a u podu crkve otkriveni su temelja i drugi ostatci starije crkve iz gotičkog perioda. Svi materijalni ostaci sa ruševine prethodne crkve uzidani su u pročelje crkve.
Izvori[уреди | уреди извор]
Literatura[уреди | уреди извор]
- T. Marasović, Graditeljstvo starohrvatskog doba Dalmaciji, Split 1994.
Spoljašnje veze[уреди | уреди извор]
- Drniške crkve Архивирано на сајту Wayback Machine (31. март 2019) - Grad Drniš