Kongenitalna adrenalna hiperplazija

С Википедије, слободне енциклопедије
Kongenitalna adrenalna hiperplazija
Obdukcioni nalaz kod KAH
Klasifikacija i spoljašnji resursi
Specijalnostpedijatrija, medicinska genetika
ICD-10E25.0
ICD-9-CM255.2
OMIM201910 201710 202110 201810 202010
DiseasesDB1854 1832
MedlinePlus000411
eMedicineped/48
MeSHD000312
Orphanet418

Kongenitalna adrenalna hiperplazija (skraćeno KAH), je autozomno recesivna bolest izazvana mutacijom gena koja dovodi do poremećaja biosinteze kortizola. Može se javiti u plodu oba pola, zbog direktne stimulacije izazvane prekomernim stvaranjem androgena u kori nadbubrežne žlezde, kod hromozomalno ženskih fetusa sa virilizacijom različitog nivoa.[1]

Epidemiologija[уреди | уреди извор]

Na globalnom nivou kongenitalna adrenalna hiperplazija javlja se na svakih 10.000—16.000 osoba i sa nešto većom zastupljenošću u pojedinim narodima.

Rasne razlike

Bolest se javlja u svim rasama, a nešto većom učetslošću kod pojedine grupe ljudi sa Aljaske (Jupik Eskima) sa incidencom, 1 na 400, dok je nedostatak 11-beta-hidroksilaze češća kod osoba marokanskog ili iransko-jevrejskog porekla.

Polne razlike

Oba pola su podjednako zahvaćena, a bolest se najčešće prepoznaje na rođenju, ili u ranom detinjstvu zbog promena na genitalijama. Međutim, pošto akumulacija hormona prekursora ili srodnih poremećaja sinteze testosterona utiče na seksualnu diferencijaciju, fenotipske posledice mutacije ili brisanja određenog gena su različite između polova.

Starosne razlike

Klasična kongenitalna adrenalna hiperplazija se generalno prepoznaje na rođenju ili u ranom detinjstvu zbog dvoznačnih genitalija, gubitka soli ili rane virilizacije.

Neklastična nadbubrežna hiperplazija u načelu se dijagnostikuje nakon puberteta zbog oligomenoreje ili zbog virilizacijskih znakova kod žena.[2]

Etiologija[уреди | уреди извор]

Kongenitalna adrenalna hiperplazija (KAH) je u 85–90% slučajeva uzrokovana defektom enzima koji je definisan genetskom predispozicijom, u smislu autozomno recesivnog nasleđivanja, kod koga su potrebne dve kopije pogođenih gena da bi se bolest ispoljila. CYP21A je gen koji kodira enzim 21hidroksilazu (najčešću formu koja nastaje zbog deficita ovog enzima), CYP11B1 gen kodira 11-beta-hidroksilazu, a CYP17 gen kodira 17-alfa-hidroksilazu.

Oblici

Poznata su tri oblika bolesti (u zavisnosti o stetepena enzimatskog defekta:

  • sindrom gubitka soli,
  • virilizirajući oblik bolesti i
  • kasniji—stečeni oblik bolesti).[3]

Davno je uočeno da se rodna uloga u žena sa znacima KAH-a može promeniti što zavisi od stepena virilizacije.28 Žene sa jednostavnom virilizirajućom formom KAH-a koje pokazuju razne stepene muškog obrasca ponašanja nezadovoljne su svojom ženskom rodnom ulogom, a neki nalaze da su u vrlo malome procentu polno aktivne i u nešto više homoseksualne ili biseksualne.[4]

Prema tvrđenju Swaab-a devojčice sa KAH-om imaju ipak veću mogućnost da postanu transseksualne (i homoseksualne), pa se može zaključiti da izloženost mozga visokim nivoima testosterona u prenatalnom periodu ima klju~čnu ulogu u formiranju kasnijih obrazaca ponašanja.[5]

Steroidogeni put kortizol, aldosteron i sinteza seksualnog steroida. Mutacija ili brisanje bilo kog gena koji kodiraju enzime uključene u sintezu kortizola ili aldosterona dovode do KAH. Pojedinih fenotipovi koji nastaju zavise od pola pojedinca, lokacije bloka u sintezi i težine genetskog „brisanja” ili mutacije.

Klinička slika[уреди | уреди извор]

Promene na genitalijama u KAH

Tokom boravka kod kuće roditelji ne uočavaju zabrinjavajuće promene na detetu. Navode probleme oko podoja zbog stalne pospanosti deteta i teškog razbuđivanja za obroke, praćene učestalim i obilnim bljuckanjem.

Takva deca su obično zrazito narušenog opšeg stanja s povišenom telesnom temperaturom od 38,5 °C, somnolentna, dehidrirana, septičnog aspekta.

U statusu kod ženske dece se ističe viriliziran ženski polni organ, s hipertrofičnim klitorisom i tamnije pigmentiranim, delimično sraslim velikim usnama. Uščee uretre je uredno poziicionirano.

Dijagnoza[уреди | уреди извор]

Prenatalna dijagnostika se primjenjuju unazad više od 20 godina.[6] U slučajevima pozitivne porodične anamneze, ranom prenatalnom dijagnozom bolesti je moguće otkriti vež u prvom tromesečju trudnoće molekularnom genetskom analizom fetalne DNA.[7] Na osnovu analize uzorka fetalnih ćelija iz horionskih resica ili kulture amnijonskih ćelija moguće je već in utero postaviti genetski specifinu dijagnozu KAH prema kojoj se dalje usmerava lečenje fetusa.[8]

Terapija[уреди | уреди извор]

Prenatalna terapija se primjenjuju unazad više od 20 godina,[6] u slučajevima sa pozitivnom porodičnom anamnezom i ustanovljenih promena na fetusu ranom prenatalnom dijagnozom bolesti več u prvom tromesečju trudnoće.[7] Na osnovu analize uzorka fetalnih ćelija iz horionskih resica ili kulture amnijonskih ćelija moguće je već in utero ne samo postaviti genetski specifinu dijagnozu KAH prema kojoj se dalje usmerava lečenje fetusa.[8]

Izvori[уреди | уреди извор]

  1. ^ Merke DP, Bornstein SR. Congenital adrenal hyperplasia. Lancet 2005;365(9477):2125–36
  2. ^ Yau M, Vogiatzi M, Lewkowitz-Shpuntoff A, Nimkarn S, Lin-Su K. Health-Related Quality of Life in Children with Congenital Adrenal Hyperplasia. Horm Res Paediatr. 2015 Aug 1.
  3. ^ Radaković B. Interseksualizam. U: Šimunić V i sur. Ginekologija. Zagreb: Naklada Ljevak, 2001.
  4. ^ Morgan JF, Murphy H, Lacey JH i sur. Long term psychological moutcome for women with congenital adrenal hyperplasia: cross sectional survey. BMJ 2005;330;340–1.
  5. ^ Swaab DF. Sexual differentiation oft he brain and behavior. Best Pract Res Clin Endocrinol Metab 2007;21:431–44
  6. ^ а б David M, Forest MG. Prenatal treatment of congenital adrenal hyperplasia resulting from 21-hydroxylase deficiency. J Pediatr 1984;105:799–803.
  7. ^ а б Dumić M, Brkljačić L, Plavšić V et al. Prenatal diagnosis of congenital adrenal hyperplasia (21-hydroxylase deficiency) in Croatia. Am J Med Genet 1997;72(3):302–6.
  8. ^ а б Torresani T, Biason-Lauber A. Congenital adrenal hyperplasia: diagnostic advances. J Inherit Metab Dis 2007;30(4): 563–75.

Literatura[уреди | уреди извор]

  • Pang S. Congenital adrenal hyperplasia. Endocrinol Metab Clin North Am. 1997 Dec. 26(4):853-91.
  • Perry R, Kecha O, Paquette J, et al. Primary adrenal insufficiency in children: twenty years experience at the Sainte-Justine Hospital, Montreal. J Clin Endocrinol Metab. 2005 Jun. 90(6):3243-50.

Spoljašnje veze[уреди | уреди извор]

Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje
u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja).


Преузето из „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kongenitalna_adrenalna_hiperplazija&oldid=27448037”