Namvijet
Nanjue
| |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 204 pne–111 pne | |||||||||||||
.svg) Pečat cara Venа
| |||||||||||||
 Lokacija Nanjue pri njegovim najvećim razmerama | |||||||||||||
| Prestonica | Panju | ||||||||||||
| Zajednički jezici | starokineski Bajue (drevni Jue) | ||||||||||||
| Vlada | monarhija | ||||||||||||
| car ili kralj | |||||||||||||
• 204–137 pne | Džao Tuo | ||||||||||||
• 137–122 pne | Džao Mo | ||||||||||||
• 122–113 pne | Džao Jingći | ||||||||||||
• 113–112 pne | Džao Sing | ||||||||||||
• 112–111 pne | Džao Đende | ||||||||||||
| premijer | |||||||||||||
• 130–111 pne | Lu Đa | ||||||||||||
| Istorija | |||||||||||||
• Ćin „Rat pacifikacije” | 218 pne | ||||||||||||
• Uspostavljanje | 204 pne | ||||||||||||
• Prva počast Han dinastiji | 196 pne | ||||||||||||
• Džao Tuo krunisanje | 183 pne | ||||||||||||
• Osvajanje Aulaka | 179 pne | ||||||||||||
• Druga počast Han dinastiji | 179 pne | ||||||||||||
| 111 pne | |||||||||||||
| Populacija | |||||||||||||
• 111 pne | 1.302.805 | ||||||||||||
| Valuta | Banljang | ||||||||||||
| |||||||||||||
| Danas deo | Kina Vijetnam | ||||||||||||
Nanjue (kineski: 南越; pinjin: Nányuè), takođe zvan Južni Jue[1] ili Namvijet (vijetnamski: Nam Việt[2]; džuanški Namzyied), bilo je drevno kraljevstvo koje je pokrivalo delove severnog Vijetnama i sadašnjih kineskih provincija Guangdung, Guangsi, i Junan. Nanjue je uspostavio Džao Tuo 204. godine pne nakon kolapsa dinastije Ćin, taka komandir Nanjua. U početku se kraljevstvo sastojalo od oblasti Nanhaj, Guejlin, and Sjang.
Godine 196 pne, Džao Tuo je odao pokornost caru Gaocu iz dinastije Han, i Hanski lideri su nazivali Nanjue „stranim slugom”, tj. vazalnom državom. Oko 183 pne, odnosi između Namvijeta i dinastije Han su se pogoršali, a Džao Tuo je počeo da sebe naziva carem, sugerišući Namvijetski suverenitet. Godine 179 pne, odnosi između Hana i Namvijeta su se poboljšali, a Džao Tuo se još jednom podredio, ovog puta caru Venu od Hana kao vazalna državi. Podređivanje je bilo donekle površno, jer je Namvijet zadržao autonomiju od Hana, a Džao Tuo je u Namvijetu do smrti nazivan „carem”. Godine 113 pne, lider četvrte generacije Džao Sing nastojao je da se Namvijet i formalno uključi kao deo Han carstva. Njegov premijer Lu Đa žestoko se usprotivio i potom ubio Džao Singa, postavljajući svog starijeg brata Džao Đendea na presto i forsirajući sukob sa dinastijom Han. Sledeće godine, car Vu od Hana poslao je 100.000 vojnika u rat protiv Namvijeta. Do kraja godine, njegova vojska je uništila Namvijet i uspostavila Hansku vladavinu. Namvijetsko kraljevstvo je trajalo 93 godine i imalo je pet generacija kraljeva.
Osnivanje kraljevine Nanjue očuvalo je red regiona Lingnan tokom haosa pri raspadu dinastije Ćin. To je omogućilo južnom regionu da izbegne veći deo teškoća koje su doživele severne, pretežno han kineske oblasti. Kraljevstvo su osnovali lideri poreklom iz kineske postojbine, a bilo je odgovorno za uspostavljanje kineske birokracije, naprednije poljoprivredne i zanatske tehnike među stanovnicima južnih regiona, kao i za poznavanje kineskog jezika i sistema pisanja. Vođe Namvijeta su promovisale politiku „harmonizacije i okupljanja stotina Jue plemena” (kineski: 和集百越) i ohrabrivali su Han Kineze da imigriraju iz svoje domovine duž Žute reke na jug. Oni su podržavali međusobnu asimilaciju dve kulture i naroda, i promovisali su hansku kulturu i kineski jezik u celom regionu, mada su očuvani mnogi elementi izvorne Jue kulture.[3]
U Vijetnamu se vladari Nanjue nazivaju dinastijom Trieu. Naziv „Vijetnam” potiče od Nam Việt, vijetnamskog izgovora za Nanjue.[4]
Reference[уреди | уреди извор]
- ^ „Site of Southern Yue State”. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. Приступљено 26. 8. 2019.
- ^ Keat Gin Ooi (2004). Southeast Asia: A Historical Encyclopedia. ABC-CLIO. стр. 932. ISBN 978-1-57607-770-2.
- ^ Zhang Rongfang, Huang Miaozhang, Nan Yue Guo Shi, 2nd ed., pp. 418–422
- ^ Shelton Woods, L. (2002). Vietnam: a global studies handbook. ABC-CLIO. стр. 38. ISBN 9781576074169.
Literatura[уреди | уреди извор]
- Bauer, Robert S. (1996), „Identifying the Tai substratum in Cantonese” (PDF), Proceedings of the Fourth International Symposium on Languages and Linguistics, Pan-Asiatic Linguistics V: 1 806- 1 844, Bangkok: Institute of Language and Culture for Rural Development, Mahidol University at Salaya.
- Taylor, Keith Weller.. The Birth of Vietnam (illustrated, reprint ed.). University of California Press. 1983. ISBN 9780520074170.. Retrieved 7 August 2013.
- Records of the Grand Historian, vol. 113.
- Book of Han, vol. 95.
- Zizhi Tongjian, vols. 12, 13, 17, 18, 20.
- Taylor, Jay (1983), The Birth of the Vietnamese, University of California Press
- Taylor, K.W. (2013), A History of the Vietnamese, Cambridge University Press
- Watson, Burton (1993), Records of the Grand Historian by Sima Qian: Han Dynasty II (Revised Edition, Columbia University Press
- Ulrich, Theobald (2000). „Chinese History”. ChinaKnowledge.de - An Encyclopaedia on Chinese History, Literature and Art. Theobald Ulrich. Приступљено 12. 8. 2019.
