Raspeće

Rimsko razapinjanje Isusa

Razapinjanje ili raspeće predstavlja drevnu metodu pogubljenja koja se izvodila pričvršćivanjem osuđene osobe — bilo vezanjem bilo klinovima — na drvenu podlogu, najčešće u obliku krsta — te njenim ostavljanjem da umre od gladi i dehidracije.

Razapinjanje se često praktikovalo u Starom vijeku — od strane Persijanaca, Seleukida, Kartaginjana i Rimljana. Kaznu razapinjanjem je u Rimu godine 337. ukinuo car Konstantin I u znak poštovanja prema Isusu Hristu — najpoznatijoj od svih žrtava razapinjanja. Nakon toga se razapinjanje koristilo gotovo isključivo u ne-hrišćanskim zemljama, od čega je najpoznatiji Japan u doba Tokugavinog šogunata. Danas se očuvalo jedino u kaznenom zakonodavstvu Irana.

Određene hrišćanske zajednice ponekad praktikuju ritualno razapinjanje u kojima raspete osobe odaju počast Hristu nastojeći da se poistovjeti s njegovim patnjama, a za što su najpoznatiji primjer Filipini.

Najpoznatija referenca na razapinjanje jeste raspeće koje predstavlja važan simbol za katolike, pravoslavce, orijentalne hrišćane, s time da protestanti preferiraju korištenje krsta bez Isusovog tijela na njemu.

Detalji

Raspeće Svetog Petra

Raspeće se često radilo da bi se terorisao i odvraćanje prisutnih od činjenja istih prestupa. Žrtve su ostavljane da i posle smrti kao upozorenje. Samo raspeće je činjeno da bi se omogućila spora i bolna smrt.

Vidi još

• Isusovo raspeće

Spoljašnje veze

• New Scientist article on cause of death in crucifixion.
• "Forensic and Clinical Knowledge of the Practice of Crucifixion" by Dr. Frederick Zugibe
• Jesus's death on the cross, from a medical perspective
• "Crucifixion in antiquity - The Anthropological evidence" By Joe Zias
• Jewish Encyclopedia: Crucifixion
• Crucifixion of Joachim of Nizhny-Novgorod