Avvakum
Avvakum Petrov (rus. Аввакум Петров; 20. novembar 1620/21 – 14. april 1682) (takođe se piše Avakum) bio je ruski protopop Kazanjske saborne crkve na Crvenom trgu koji je predvodio opoziciju reformama Ruske pravoslavne crkve patrijarha Nikona. Njegova autobiografija i pisma caru, Bojani Morozovoj i drugim starovercima, smatraju se remek-delom ruske književnosti 17. veka.
Život i spisi[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Grigorovu, u današnjem Nižnjem Novgorodu. Počev od 1652. godine Nikon, kao patrijarh Ruske Crkve, pokrenuo je širok spektar reformi u ruskoj liturgiji i teologiji. Ove reforme su uglavnom imale za cilj da dovedu Rusku Crkvu u red sa drugim Istočnim Pravoslavnim Crkvama Istočne Evrope i Bliskog istoka.
Avvakum i drugi su oštro odbacili ove promene. Videli su ih kao iskvarenost Ruske Crkve, koju su smatrali istinskom Crkvom Božijom. Ostale Crkve su u svojim liturgijama bile bliže Carigradu. Avvakum je tvrdio da je Carigrad pao u ruke Turaka zbog ovih jeretičkih verovanja i običaja.
Zbog svog protivljenja reformama, Avvakum je više puta zatvaran. Prvo je proteran u Sibir, u grad Tobolsk, i učestvovao je u istraživačkoj ekspediciji pod Afanasijem Paškovim do kineske granice. Godine 1664, nakon što Nikon više nije bio patrijarh, dozvoljeno mu je da se vrati u Moskvu, zatim ponovo prognan u Mezen, a zatim ponovo u Moskvu za Crkveni sabor 1666–67, ali zbog stalnog protivljenja reformama, bio je prognan u Pustozjorsk, iznad Arktičkog kruga, 1667.[1] Poslednjih četrnaest godina života bio je tu zatočen u jami ili zemunici (potopljena koliba sa brvnarom). On i njegovi saučesnici su konačno pogubljeni tako što su spaljeni u kući.[2] Mesto gde je spaljen obeleženo je ukrašenim drvenim krstom.
Avvakumova autobiografija opisuje tegobe njegovog zatočeništva i izgnanstva u ruskom Dalekom istoku, priču o njegovom prijateljstvu i sukobima sa carem Aleksijem, njegovoj praksi isterivanja demona i đavola i njegovom bezgraničnom divljenju prirodi i drugim delima Božijim. Brojni rukopisni primerci teksta kružili su skoro dva veka pre nego što je prvi put knjiga štampana 1861. godine.[3]
Uprkos njegovom progonu i smrti, grupe koje su odbacivale liturgijske promene su i dalje opstajale. Počeli su da se nazivaju starovercima.
Engleski prevodi[uredi | uredi izvor]
- The Life Written by Himself, Columbia University Press, 2021 (The Russian Library). Translated by Kenneth N. Brostrom.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Holl, Bruce T. (23. 3. 1993). „Avvakum and the Genesis of Siberian Literature”. Ur.: Slezkine, Yuri; Diment, Galya. Between Heaven and Hell: the Myth of Siberia in Russian Culture. str. 34. ISBN 978-1-349-60553-8.
- ^ Iz pыtočnoй istorii Rossii: Sožženiя zaživo
- ^ Malыšev V.I., Istoriя pervogo izdaniя Žitiя protopopa Avvakuma. – «Rus lit.», 1962, № 2, s. 147
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Avvakumov život, akademsko izdanje sa komentarom (na ruskom)
- Avvakumova pisma caru i starovercima (pub. Pariz, 1951, na ruskom)
- Paralelna tekstualna verzija Života Avvakuma Arhivirano 9 novembar 2004 na sajtu Wayback Machine
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
