Barikada

Barikada na ulicama Varšave ojačana zarobljenom samohotkom Hecer. Varšavski ustanak 1944.

Barikada je vještačka prepreka obično napravljena od priručnih sredstava. Podiže se na putevima, ulicama, mostovima i drugdje sa namjerom zaprečavanja prolaza protivniku ili kao borbeni položaj.

Na kopnu

Na kopnu se koriste još od starog vijeka u Sparti i Kartagini. U Parizu se 1358. podižu barikade od buradi (fr. barrique) punjenih zemljom i vezanih lancima. Poseban značaj dobijaju u raznim revolucijama i pobunama od Francuske revolucije do danas.

Do 1848. napad na barikade je izvođen frontalno, uz velike gubitke napadača. Napadači tad prelaze na rušenje kuća na stranama barikada sa eksplozivom, da bi napali branioce s leđa. Ovo dovodi do premještanja pješadije branioca u okolne zgrade, a b. se koristi samo kao prepreka i artiljerijski položaj. Vlasti u nekim gradovima pribjegavaju proširenju ulica, i pravljenju lokalnih tvrđava sa garnizonima, radi otežavanja podizanja barikada.

Od Španskog građanskog rata pa nadalje, barikade se često prave visine 1,5–2 metra, širine 2 metra, a pred njima se postavljaju rovovi, mine, fugase i klopke. U jednoj ulici je nekoliko ovakvih barikada. Često su u brzini rušene zgrade, čije ruševine padaju na ulicu i obrazuju barikadu.

Barikade su u Drugom svjetskom ratu masovno korištene pri odbrani Varšave, Lenjingrada, Staljingrada i Berlina.

Na vodi

Na moru i rijekama barikade se obrazuju kao balvani povezani lancima na površini vode. Ovo se naziva i barikadnim vratima. Polaganje se vrši barikadnim brodovima. Barikade se mogu obrazovati i potapanjem brodova.

Literatura

• Vojna enciklopedija, Beograd, 1970., knjiga prva, strane 492 i 493.