Zajednica

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Zajednica interesovanja okuplja se u Stounhendžu u Engleskoj za letnji solsticij.

Zajednica je oblik udruživanja ljudi unutar nekog, manje ili više, ograničenog prostora. Kao pojedinci, članovi različitih društvenih grupa i institucija, ljudi stupaju u različite socijalne interakcije, okupljajući se oko zajedničkih vrednosti, potreba, interesa, problema, razvijajući osećanje pripadnosti i identifikacije sa kolektivom i preduzimajući organizovane akcije za zadovoljavanje ličnih i zajedničkih potreba. U pojmu zajednice mogu se identifikovati pet sledećih zajedničkih elemenata: ljudski kolektiv, prostor, zajedničke potrebe, socijalna interakcija, zajedničke aktivnosti (akcije) i osećanje pripadnosti.

Zajednice mogu da dele osećaj za mesto koje se nalazi u datoj geografskoj oblasti (npr. zemlja, selo, grad ili susedstvo) ili u virtuelnom prostoru putem komunikacionih platformi. Trajni odnosi koji se protežu izvan neposrednih genealoških veza takođe definišu osećaj zajednice, važan za njihov identitet, praksu i uloge u društvenim institucijama kao što su porodica, dom, posao, vlada, društvo ili čovečanstvo u celini.[1] Iako su zajednice obično male u odnosu na lične društvene veze, „zajednica“ se takođe može odnositi na velike grupne pripadnosti kao što su nacionalne zajednice, međunarodne zajednice i virtuelne zajednice.[2]

Reč na engleskom jeziku „community“ potiče od starofrancuske reči comuneté (trenutno „Communauté“), koja potiče od latinske reči communitas „zajednica“, „javni duh“ (od latinskog communis, „zajednički“).[3]

Ljudske zajednice mogu imati zajedničke namere, uverenja, resurse, preferencije, potrebe i rizike, što utiče na identitet učesnika i njihov stepen kohezivnosti.[4]

Perspektive različitih disciplina[uredi | uredi izvor]

Arheologija[uredi | uredi izvor]

Arheološka proučavanja društvenih zajednica koriste termin „zajednica” na dva načina, paralelno sa upotrebom u drugim oblastima. Prva je neformalna definicija zajednice kao mesta gde su ljudi nekada živeli. U tom smislu je sinonim za koncept antičkog naselja – bilo zaseoka, sela, varoši ili grada. Drugo značenje liči na upotrebu termina u drugim društvenim naukama: zajednica je grupa ljudi koji žive jedni u blizini i međusobno komuniciraju u društvu. Društvenu interakciju u malom obimu može biti teško identifikovati sa arheoloških podataka. Većina rekonstrukcija društvenih zajednica od strane arheologa oslanja se na princip da je društvena interakcija u prošlosti bila uslovljena fizičkom distancom. Stoga je malo seosko naselje verovatno predstavljalo društvenu zajednicu, a prostorne podele gradova i drugih velikih naselja su možda formirale zajednice. Arheolozi obično koriste sličnosti u materijalnoj kulturi — od tipova kuća do stilova grnčarije — da bi rekonstruisali zajednice iz prošlosti. Ovaj metod klasifikacije zasniva se na pretpostavci da će ljudi ili domaćinstva deliti više sličnosti u tipovima i stilovima svojih materijalnih dobara sa drugim članovima društvene zajednice nego sa strancima.[5]

Semantika[uredi | uredi izvor]

Koncept „zajednice“ često ima pozitivnu semantičku konotaciju, retorički iskorišćavan od strane populističkih političara i oglašivača[6] da promovišu osećanja i asocijacije zajedničkog blagostanja, sreće i zajedništva[7] – usmeravajući se ka skoro ostvarljivoj utopijskoj zajednici, zapravo.

Nasuprot tome, epidemiološki termin „prenos u zajednici“ može imati negativne implikacije;[8] i umesto „kriminalne zajednice“[9] često se govori o „kriminalnom podzemlju“ ili o „kriminalnom bratstvu“.

Razvoj zajednice[uredi | uredi izvor]

Razvoj zajednice je često povezan sa radom u zajednici ili planiranjem zajednice, i može uključivati zainteresovane strane, fondacije, vlade ili ugovorne subjekte, uključujući nevladine organizacije (NVO), univerzitete ili vladine agencije kako bi unapredili društveno blagostanje lokalnih, regionalnih i, ponekad i nacionalne zajednice. Napori na lokalnom nivou, koji se nazivaju izgradnja zajednice ili organizovanje zajednice, nastoje da osnaže pojedince i grupe ljudi pružajući im veštine koje su im potrebne da utiču na promene u svojim zajednicama.[10] Ove veštine često pomažu u izgradnji političke moći kroz formiranje velikih društvenih grupa koje rade na zajedničkom planu. Stručnjaci za razvoj zajednice moraju razumeti mogućnosti rada sa pojedincima i kako se može uticati na pozicije zajednica u kontekstu većih društvenih institucija. Administratori javnosti, nasuprot tome, treba da razumeju razvoj zajednice u kontekstu ruralnog i urbanog razvoja, stambenog i ekonomskog razvoja i razvoja zajednice, organizacije i poslovanja.

Na raskrsnici između razvoja zajednice i izgradnje zajednice nalaze se brojni programi i organizacije sa alatima za razvoj zajednice. Jedan primer za to je program Instituta za razvoj zajednice zasnovan na imovini Nortvestern univerziteta. Institut čini dostupnim alate[11] za procenu imovine zajednice i uspostavljanje veza između neprofitnih grupa i drugih organizacija koje mogu pomoći u izgradnji zajednice. Institut se fokusira na pomaganje zajednicama da se razviju „mobilizacijom sredstava okruženja“ – izgradnjom iznutra prema spolja, a ne iz spoljašnjosti ka unutra.[12] U oblasti invalidnosti, izgradnja zajednice je preovladavala 1980-ih i 1990-ih sa korenima u pristupima Džona Meknajta.[13][14]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ James, Paul; Nadarajah, Yaso; Haive, Karen; Stead, Victoria (2012). Sustainable Communities, Sustainable Development: Other Paths for Papua New Guinea. Honolulu: University of Hawaii Press. str. 14. „[...] we define community very broadly as a group or network of persons who are connected (objectively) to each other by relatively durable social relations that extend beyond immediate genealogical ties and who mutually define that relationship (subjectively) as important to their social identity and social practice.” 
  2. ^ James, Paul (2006). Globalism, Nationalism, Tribalism: Bringing Theory Back In – Volume 2 of Towards a Theory of Abstract Community. London: Sage Publications. 
  3. ^ "community" Oxford Dictionaries. 2014. Oxford Dictionaries Arhivirano na sajtu Wayback Machine (9. jul 2012)
  4. ^ Melih, Bulu (2011-10-31). City Competitiveness and Improving Urban Subsystems: Technologies and Applications: Technologies and Applications (na jeziku: engleski). IGI Global. ISBN 978-1-61350-175-7. 
  5. ^ Canuto, Marcello A. and Jason Yaeger (editors) (2000) The Archaeology of Communities. Routledge, New York. Hegmon, Michelle (2002) Concepts of Community in Archaeological Research. In Seeking the Center: Archaeology and Ancient Communities in the Mesa Verde Region, edited by Mark D. Varien and Richard H. Wilshusen, pp. 263–79. University of Utah Press, Salt Lake City.
  6. ^ Wilson, Alexander, ur. (1968). Advertising and the Community. Reprints of economic classes (reprint izd.). Manchester: Manchester University Press. str. 39. ISBN 9780719003363. Pristupljeno 6. 6. 2021. „In Britain, by far the more fashionable concern is that for advertising's value to the community.” 
  7. ^ Everingham, Christine (2003). Social Justice and the Politics of Community. Welfare and society : studies in welfare policy, practice and theory (reprint izd.). Aldershot: Ashgate. str. 21. ISBN 9780754633983. Pristupljeno 6. 6. 2021. „Community is a very troublesome word then, having a wide range of meanings and connotations but little in the way of specific content. It is particularly useful as a rhetorical device because of its democratic and populist connotations, being associated with 'the people', as distinct from 'the government'.” 
  8. ^ For example: Basu, Mohana (13. 3. 2020). „What is community transmission — how one can contract COVID-19 without travelling”. ThePrint. Printline Media Pvt Ltd. Pristupljeno 6. 6. 2021. „[...] when the source of transmission for a large number of people is not traceable it is called a community transmission. [...]Most types of influenza and bird flu outbreaks in the past were known to have spread through community transmission. The outbreak of H1N1 in 2009, commonly known as swine flu, was primarily through community transmission. [...] In the case of community transmission, contact tracing is inadequate in containing the disease. [...] This is particularly worrisome for health officials because that means the virus is in the community but no one knows where it has come from or track its origins. This also means the virus can be widespread in a community.” 
  9. ^ Feinberg, Joel (1988). The Moral Limits of the Criminal Law: Harmless wrongdoing. Volume 4 of The Moral Limits of the Criminal Law. Oxford: Oxford University Press. str. 103. ISBN 978-0-19-504253-5. Pristupljeno 6. 6. 2021. „There is, as I have said, a law enforcement community but not a criminal community. Why should that be?” 
  10. ^ Kelly, Anthony, "With Head, Heart and Hand: Dimensions of Community Building" (Boolarong Press) ISBN 978-0-86439-076-9
  11. ^ ABCD Institute, in cooperation with the W.K. Kellogg Foundation. 2006. Discovering Community Power: A Guide to Mobilizing Local Assets and Your Organization's Capacity.
  12. ^ ABCD Institute. 2006. Welcome to ABCD Arhivirano 2000-08-19 na sajtu Wayback Machine.
  13. ^ Lutfiyya, Z.M (1988, March). Going for it": Life at the Gig Harbor Group Home. Syracuse, NY: Syracuse University Center on Human Policy, Research and Training Center on Community Integration.
  14. ^ McKnight, J. (1989). Beyond Community Services. Evanston, IL: Northwestern University, Center of Urban Affairs and Policy Research.

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Ovaj članak ili njegov deo izvorno je preuzet iz Rečnika socijalnog rada Ivana Vidanovića uz odobrenje autora.
  • Barzilai, Gad. 2003. Communities and Law: Politics and Cultures of Legal Identities. Ann Arbor: University of Michigan Press.
  • Beck, U. 1992. Risk Society: Towards a New Modernity. London: Sage: 2000. What is globalization? Cambridge: Polity Press.
  • Chavis, D.M., Hogge, J.H., McMillan, D.W., & Wandersman, A. 1986. "Sense of community through Brunswick's lens: A first look." Journal of Community Psychology, 14(1), 24–40.
  • Chipuer, H.M., & Pretty, G.M.H. (1999). A review of the Sense of Community Index: Current uses, factor structure, reliability, and further development. Journal of Community Psychology, 27(6), 643–58.
  • Christensen, K., et al. (2003). Encyclopedia of Community. 4 volumes. Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Cohen, A. P. 1985. The Symbolic Construction of Community. Routledge: New York.
  • Durkheim, Émile. 1950 [1895] The Rules of Sociological Method. Translated by S.A. Solovay and J.H. Mueller. New York: The Free Press.
  • Cox, F., J. Erlich, J. Rothman, and J. Tropman. 1970. Strategies of Community Organization: A Book of Readings. Itasca, IL: F.E. Peacock Publishers.
  • Effland, R. 1998. The Cultural Evolution of Civilizations Mesa Community College.
  • Giddens, A. 1999. "Risk and Responsibility" Modern Law Review 62(1): 1–10.
  • James, Paul (1996). Nation Formation: Towards a Theory of Abstract CommunityNeophodna slobodna registracija. London: Sage Publications. 
  • Lenski, G. 1974. Human Societies: An Introduction to Macrosociology. New York: McGraw-Hill, Inc.
  • Long, D.A., & Perkins, D.D. (2003). Confirmatory Factor Analysis of the Sense of Community Index and Development of a Brief SCI. Journal of Community Psychology, 31, 279–96.
  • Lyall, Scott, ed. (2016). Community in Modern Scottish Literature. Brill | Rodopi: Leiden | Boston.
  • Nancy, Jean-Luc. La Communauté désœuvrée – philosophical questioning of the concept of community and the possibility of encountering a non-subjective concept of it
  • Muegge, Steven (2013). „Platforms, communities and business ecosystems: Lessons learned about entrepreneurship in an interconnected world”. Technology Innovation Management Review. 3 (February): 5—15. doi:10.22215/timreview/655 Slobodan pristup. Arhivirano iz originala 08. 11. 2018. g. Pristupljeno 13. 02. 2022. 
  • Newman, D. 2005. Sociology: Exploring the Architecture of Everyday Life, Chapter 5. "Building Identity: Socialization" Arhivirano 2012-01-06 na sajtu Wayback Machine Pine Forge Press. Retrieved: 2006-08-05.
  • Putnam, R.D. 2000. Bowling Alone: The collapse and revival of American community. New York: Simon & Schuster
  • Sarason, S.B. 1974. The psychological sense of community: Prospects for a community psychology. San Francisco: Jossey-Bass. 1986. "Commentary: The emergence of a conceptual center." Journal of Community Psychology, 14, 405–07.
  • Smith, M.K. 2001. Community. Encyclopedia of informal education. Last updated: January 28, 2005. Retrieved: 2006-07-15.
  • Akin, Wallace E. (1991). Global Patterns: Climate, Vegetation, and Soils. University of Oklahoma Press. ISBN 0-8061-2309-5.
  • Barbour, Burke, and Pitts, 1987. Terrestrial Plant Ecology, 2nd ed. Cummings, Menlo Park, CA.
  • Morin, Peter J. (1999). Community Ecology. Wiley-Blackwell Press. ISBN 978-0-86542-350-3.
  • Odum, E. P. (1959) Fundamentals of ecology. W. B. Saunders Co., Philadelphia and London.
  • Ricklefs, R.E. (2005) The Economy of Nature, 6th ed. WH Freeman, USA.
  • Ricketts, Taylor H., Eric Dinerstein, David M. Olson, Colby J. Loucks et al. (WWF) (1999). Terrestrial Ecoregions of North America: a conservation assessment. Island Press. ISBN 1-55963-722-6.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Zajednica na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Заједница&oldid=27552109”