120 otkucaja u minuti (film)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

120 otkucaja u minuti je francuski dramski film iz 2017. godine u režiji Robina Campila i u glavnim ulogama Nahuel Perez Biscaiart, Arnaud Valois i Adele Haenel. Film govori o homoseksualnosti i epidemiji AIDS-a, u Francuskoj devedesetih godina 20. veka. Campilo i scenarista Filip Mangeot osmilili su film na osnovu svojih ličnih iskustava sa udruženjem ACT UP.

Svetsku premijeru imao je na Kanskom filmskom festivalu 2017. godine, a zatim su usledile projekcije na ostalim festivalima. U Kanu je osvojio kritiku i četiri nagrade, uključujući i Grand Pri. Nadalje je osvojio šest nagrada Cezar, uključujući najbolji film i druga priznanja.

Radnja[uredi | uredi izvor]

Početkom devedesetih grupa aktivista protiv HIV / AIDS -a povezana sa pariskim ogrankom ACT UP-a borila se da preduzme akcije za borbu protiv epidemije AIDS-a. Dok je francuska vlada izjavila da namerava da podrži obolele od HIV / AIDS-a, ACT UP organizuje javne proteste protiv njihovog sporog tempa, optužujući vladu za cenzuru i minimizirajući borbu protiv bolesti. Kada farmaceutska kompanija Melton Farm objavi svoje planove za otkrivanjem rezultata ispitivanja HIV-a na istaknutoj farmaceutskoj konferenciji sledeće godine, ACT UP upada u njene kancelarije, lažnom krvlju prlja prostorije i zahteva da odmah objavi svoje rezultate ispitivanja. Dok ACT UP pomalo napreduje svojim javnim protestima, njegovi članovi žestoko raspravljaju o strategiji grupe, sa sukobljivim ciljevima, sa suprotstavljenom estetikom pozitivnosti i bede. ACT UP bori se za planiranje efikasnije Parade ponosa nego prethodnih godina, podsećajući na depresivnu, "zombi" atmosferu koju je stvorila epidemija AIDS-a.

Film se postepeno prebacuje iz političke priče akcija ACT UP-a u lične priče članova ACT UP-a. Džeremi mladić pozitivan na AIDS vodi priču u kojoj je preživeti najbitnije, ali njegovo zdravstveno stanje opada, te on umire. Po njegovoj želji, grupa paradira na ulicama posle njegove smrti, stavljajući svoje ime i lice u red žrtava AIDS-a. Gej, HIV-negativan pridošlica, Nejtan, počinje da se zaljubljuje u strastvenog HIV pozitivnog veterana Šona. Nejtan i Šon započinju seksualnu vezu, ali Šon već pokazuje znakove napredovanja bolesti. Nejtan se brine za Šona dok oboje razgovaraju o svojoj seksualnoj istoriji. Kada je Šon iz bolnice pušten u Nejtanov stan na kućnu negu, Nejtan ga eutanazira kako bi mu prekratio muke, a ACT UP drži bdenje u Nejtanovom domu. Prema Šonovoj želji, učesnici upadaju u konferenciju zdravstvenog osiguranja i posipaju njegov pepeo preko članova konferencije i njihove hrane.

Uloge[uredi | uredi izvor]

Nahuel Perez Biskajart kao Šon Dalmazo

Arnauld Valoa kao Nejtan

Adel Haenel kao Sofi

Antoan Reinarts kao Tibol

Produkcija[uredi | uredi izvor]

Reditelj Robin Campilo napisao je scenario, opisujući sebe kao "ACT UP militanta u 90-ima",[1] što znači da nije imao poteškoća sa prikazivanjem događaja baš onakvim kakvim su bili. Jedna scena se takođe zasnivala na njegovom ličnom iskustvu sa epidemijom AIDS-a, jer je rekao: "Obukao sam dečka na njegovu smrt". Scenarista Filip Mangeot takođe je bio uključen u ACT UP.[2]

U Kanu, Campilo je objasnio svoju odluku da nastavi sa režiranjem filma, rekavši da je "BPM pre svega film koji sam želeo da napravim tamo gde se snaga reči transformiše u čiste trenutke akcije".[3] Budžet u iznosu od pet miliona dolara prikupljen je u nekoliko meseci.[1]

Izdanje[uredi | uredi izvor]

Reditelj Robin Campilo i njegova glumačka postavka prisustvuju filmskom festivalu u Kanu 2017. godine .

Film je imao svoju svetsku premijeru na Kanskom festivalu 2017. godine.[4] 24. juna otišao je na Moskovski međunarodni filmski festival,[5] nakon čega je usledio Novozelandski međunarodni filmski festival u julu.[6] S obzirom da je broj filmova na Međunarodnom filmskom festivalu u Torontu smanjen od 2016. godine, BPM (otkucaja na minutu) je ipak izabran za festival 2017. u septembru.[7]

U Kanu, distributerska kuća Orchard stekla je američka prava na distribuciju filma.[8] Objavljen je u Francuskoj 23. avgusta 2017, kako je i planirano.[9]

Incidenti[uredi | uredi izvor]

Dana 4. februara 2018. godine grupa hrišćanskih demonstranata koji drže ikone i pevaju crkvene pesme poremetila je projekciju BPM-a u Rumunskom seljačkom muzeju u Bukureštu. Prikazujući transparente sa nacionalističkim i hrišćanskim porukama,[10] demonstranti su tvrdili da je "film sa ovom radnjom nedopušteno prikazivati" u Muzeju seljaka Rumunije, jer "to je film o homoseksualcima", a "rumunski seljak je pravoslavni hrišćanin." [11] Posle pola sata spora, policija je demonstrante izvela iz bioskopa.[12] Projekcija BPM-a bila je deo niza događaja posvećenih mesecu LGBT istorije. Reditelj Tudor Giurgiu, pristalica LGBT prava i svedok onoga što se dogodilo, kritikovao je na Fejsbuku takve demonstracije i zatražio mere zaštite u bioskopskim salama u kojima se prikazuju filmovi LGBT tematike.[13]

Prijem[uredi | uredi izvor]

Kritički prijem[uredi | uredi izvor]

Na francuskom agregatoru za reviziju AlloCiné, film ima prosečnu ocenu od 4,5 od 5 na osnovu 31 kritičara,[14] što ga čini najviše ocenjenim filmom godine.[15] Sadrži 98% ocenu odobrenja na vebsajtu agregatora za recenzije Rotten Tomatoes, na osnovu 107 pregleda, sa prosečnom ocenom od 7,8 / 10. Kritički konsenzus veb stranice glasi: „Bez pribegavanja melodrami, BPM nudi zavidan pogled na ključni period istorije koji ostaje u gledaocima dugo nakon završetka odjavne špice“.[16] Što se tiče Metacritica, film ima ocenu 84 od 100, zasnovanu na 25 kritičara, što ukazuje na "opšte priznanje".[17]

Jada Iuan, pišući za Vulture.com, govorila je o tome da ga je film dirnuo do suza, hvaleći ga kao "jedinstven, intiman portret zajednice iznutra".[18] Piter Hovell, izToronto zvezde, primetio je da su francuski kritičari u Kanu uglavnom uzbuđeni zbog filma i iѕjavio je da je film zaslužio glavnu nagradu.[19] Kritičar Vaniti Fair Ričard Lavson ocenio je film kao "napola trezveni i istražujući dokumentarizam i napola iskrivljeni prikaz bolesti".[20] Kritičari Lavson-a i Hollivood Reportera uporedili su film sa Lari Kramerovom predstavom Normalno srce.[1]

Pohvale[uredi | uredi izvor]

Film se takmičio za Zlatnu palmu u glavnom takmičarskom delu na Kanskom festivalu 2017. godine .[21][22] U julu 2017. uvršten je među 10 filmova u konkurenciji za nagradu Luk .[23] Na 90. nagradama akademije izabran je za francuski film za najbolji film na stranom jeziku, ali nije nominovan.[24]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

  • Lista prijava na 90. nagradu Akademije za najbolji film na stranom jeziku
  • Spisak francuskih radova za nagradu Akademije za najbolji film na stranom jeziku

Napomene[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v Kilday, Gregg (20. 5. 2017). „Cannes: '120 Beats Per Minute' Director Says 'I Was an ACT UP Militant'”. The Hollywood Reporter. Prometheus Global Media. Pristupljeno 29. 5. 2017. 
  2. ^ Regnier, Isabelle (20. 5. 2017). „Cannes 2017 : avec « 120 battements par minute », les corps en lutte d’Act Up conquièrent les cœurs”. Le Monde. Pristupljeno 29. 5. 2017. 
  3. ^ Gilchrist, Tracy E. (28. 5. 2017). „AIDS Activism Movie 120 Beats Per Minute Honored with Prestigious Award at Cannes”. The Advocate. Pristupljeno 29. 5. 2017. 
  4. ^ „2017 Screenings Guide” (PDF). Cannes Film Festival. Pristupljeno 26. 5. 2017. 
  5. ^ „120 BEATS PER MINUTE”. Moscow International Film Festival. Arhivirano iz originala 24. 03. 2018. g. Pristupljeno 29. 6. 2017.  Arhivirano na sajtu Wayback Machine (24. mart 2018)
  6. ^ Gibson, Nevil (27. 6. 2017). „Cannes trifecta of winners take top slots at NZ International Film Festival”. National Business Review. Arhivirano iz originala 26. 06. 2017. g. Pristupljeno 2. 7. 2017. 
  7. ^ Howell, Peter (25. 7. 2017). „TIFF announces first batch of this year's movies — including two Matt Damon films”. The Toronto Star. Toronto Star Newspapers. Pristupljeno 1. 8. 2017. 
  8. ^ Hipes, Patrick (23. 5. 2017). „The Orchard Lands Cannes Competition Pic 'BPM'; Samuel Goldwyn Inhales Tribeca's 'Holy Air'”. Deadline Hollywood. Penske Business Media. Pristupljeno 26. 5. 2017. 
  9. ^ „120 Battements par Minute”. Memento Films. Arhivirano iz originala 27. 08. 2017. g. Pristupljeno 5. 9. 2017. 
  10. ^ Cristescu, George-Andrei (4. 2. 2018). „Proiecția unui film cu tematică gay, premiat la Festivalul de la Cannes, întreruptă în această seară de un grup de credincioși, la Muzeul Țăranului Român”. Adevărul (na jeziku: Romanian). Adevarul Holding. 
  11. ^ Cioroianu, Alexandra-Maria (5. 2. 2018). „SCANDAL la Muzeul Țăranului Român - Proiecția unui film, întreruptă de credincioși: 'Hey Soros, leave them kids alone...' / VIDEO”. Știri pe surse (na jeziku: Romanian). 
  12. ^ Macovei, Ștefana (5. 2. 2018). „Scandal la Muzeul Țăranului Român. Proiecția filmului 120 de Bătăi pe Minut a fost întreruptă de un grup religios”. Elle Romania (na jeziku: Romanian). Ringier Romania. 
  13. ^ „VIDEO/Scandal la MȚR. Un film cu tematică gay, întrerupt de un grup de credincioși. Tudor Giurgiu: "E ireal, rușine!"”. Libertatea (na jeziku: Romanian). Ringier Romania. 4. 2. 2018. 
  14. ^ „120 battements par minute”. AlloCiné. Pristupljeno 17. 10. 2017. 
  15. ^ „Les meilleurs films selon la presse”. AlloCiné. Pristupljeno 17. 10. 2017. 
  16. ^ „120 Beats Per Minute (2017)”. Rotten Tomatoes. Fandango Media. Pristupljeno 9. 4. 2018. 
  17. ^ „120 Beats Per Minute Reviews”. Metacritic. CBS Interactive. Pristupljeno 16. 3. 2018. 
  18. ^ Yuan, Jada (26. 5. 2017). „The French AIDS-Crisis Film That Had Journalists Weeping at Cannes”. Vulture. New York Media. Pristupljeno 27. 5. 2017. 
  19. ^ Howell, Peter (26. 5. 2017). „And the Palme d'Or at Cannes goes to — who knows?: Howell”. The Toronto Star. Toronto Star Newspapers. Pristupljeno 27. 5. 2017. 
  20. ^ Lawson, Richard (20. 5. 2017). „AIDS Drama 120 Beats Per Minute Is a Vital New Gay Classic”. Vanity Fair. Pristupljeno 27. 5. 2017. 
  21. ^ „The 2017 Official Selection”. Cannes Film Festival. 13. 4. 2017. Pristupljeno 13. 4. 2017. 
  22. ^ Winfrey, Graham (13. 4. 2017). „2017 Cannes Film Festival Announces Lineup: Todd Haynes, Sofia Coppola, ‘Twin Peaks’ and More”. IndieWire. Penske Business Media. Pristupljeno 13. 4. 2017. 
  23. ^ „Official Selection”. Lux Prize. European Parliament. Arhivirano iz originala 02. 10. 2017. g. Pristupljeno 1. 8. 2017.  Arhivirano na sajtu Wayback Machine (2. oktobar 2017)
  24. ^ Richford, Rhonda (19. 9. 2017). „Oscars: France Selects '120 Beats Per Minute' for Foreign-Language Category”. The Hollywood Reporter. Prometheus Global Media. Pristupljeno 19. 9. 2017. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=120_откуцаја_у_минути_(филм)&oldid=27819103”