400 удараца
| 400 udaraca | |
|---|---|
 Jugoslovenski poster | |
| Izvorni naslov | Les Quatre Cents Coups |
| Žanr | drama |
| Režija | Fransoa Trifo |
| Glavne uloge | Žan-Pjer Leo Alber Remi Kler Morije |
| Godina | 1959. |
| Trajanje | 99 minuta |
| Zemlja | Francuska |
| Jezik | francuski |
| Zarada | 30,7 miliona dolara[1] |
| IMDb veza | |
400 udaraca (fr. Les Quatre Cents Coups) je dramski film iz 1959. godine francuskog novog talasa i rediteljski debi Fransoa Trifoa. U filmu glume Žan-Pjer Leo, Alber Remi i Kler Morije. Jedan od glavnih filmova francuskog novog talasa,[2] prikazuje mnoge karakteristične crte pokreta. Po scenariju Trifoa i Marsela Musija, film govori o Antoanu Dojnelu, neshvaćenom adolescentu u Parizu koji se bori sa roditeljima i nastavnicima zbog svog buntovničkog ponašanja. Snimljen na lokacijama u Parizu i Onfleru, to je prvi u nizu od pet filmova u kojima Leo igra poluautobiografski lik.
Radnja[uredi | uredi izvor]
Dok ga kod kuće ne shvataju roditelji, a u školi maltretira bezosećajni nastavnik, Antoan često beži sa oba mesta. Dečak konačno napušta školu pošto ga nastavnik optuži za krađu ideje. On krade pisaću mašinu od oca kako bi došao do novca koji mu je potreban da ode od kuće. Otac besno prijavljuje Antoana policiji, koja ga strpa u zatvor sa okorelim kriminalcima.
Psihijatar u popravnom domu razgovara sa Antoanom o uzrocima njegovog nezadovoljstva, koje nam on otkriva kroz monologe u fragmentima.[3]
Uloge[uredi | uredi izvor]
| Glumac | Uloga |
|---|---|
| Žan-Pjer Leo | Antoan Doanel |
| Alber Remi | Žilijen Doanel |
| Kler Morije | Gilbert Daonel |
| Gi Dekombl | nastavnik |
| Patrik Ofe | Rene Biže |
| Žorž Flaman | gospodin Biže |
Teme[uredi | uredi izvor]
Poluautobiografski film odražava događaje iz Trifoovog života.[4] U stilu se poziva na druga francuska dela — pre svega na scenu pozajmljenu na veliko iz Zéro de conduite Žana Viga.[5] Trifo je posvetio film čoveku koji je postao njegov duhovni otac, Andreu Bazinu, koji je umro baš kada je film trebalo da bude snimljen.[5]
Osim što je studija karaktera, film je razotkrivanje nepravde postupanja prema maloletnim prestupnicima u Francuskoj u to vreme.[6]
Prema Anet Insdorf koja piše za Kriterion zbirku, film je „ukorenjen u Trifoovom detinjstvu.“ Pod tim se misli kako su i Antoan i Trifo „pronašli zamenski dom u bioskopu“ i obojica nisu poznavali svoje biološke očeve.[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Box Office information for Francois Truffaut films Arhivirano 27 decembar 2014 na sajtu Wayback Machine at Box Office Story
- ^ „PressReader - Los Angeles Times: 2016-10-23 - GROWTH SPURT”. web.archive.org. 2016-11-23. Arhivirano iz originala 23. 11. 2016. g. Pristupljeno 2021-12-28.
- ^ Serbia, RTS, Radio televizija Srbije, Radio Television of. „400 udaraca”. www.rts.rs. Pristupljeno 2021-12-28.
- ^ Insdorf, Annette. „The 400 Blows: Close to Home”. The Criterion Collection (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-28.
- ^ a b Cook, David A. (2016). A history of narrative film (Fifth edition izd.). New York. ISBN 978-0-393-92009-3. OCLC 931035778.
- ^ a b Insdorf, Annette. „The 400 Blows: Close to Home”. The Criterion Collection (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-28.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- 400 udaraca na sajtu IMDb (jezik: engleski)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
