Đorđe Milojević
Đorđe Milojević | |
|---|---|
| Datum rođenja | 18. jun 1939. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 15. decembar 2001. (62 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SR Jugoslavija |
Đorđe Milojević (Beograd, 18. jun 1939 — Beograd, 15. decembar 2001) bio je srpski i jugoslovenski filmski producent i generalni direktor Centar filma.[1]
U tinejdžerskim godinama bavio se košarkom, a ubrzo i posvetio i kinematografiji i u njoj radio na svim poslovima, od fizičkog radnika i vođe snimanja do producenta filmova, do promotera srpskih filmova u svetu.[2]
Podučavao je mlade generacije i uvodio ih početne poslovne trikove, pozajmljivao stvari pred važne sastanke u inostranstvu na festivalima i upoznavao sa legendama evropskog i svetskog filma.
Bio je i ostao uzor mlađim generacijama srpskog i jugoslovenskog filma i televizije.
Završio je Ekonomski fakultet u Beogradu. Još tokom studija, od 1954. godine počeo da radi u kinematografiji. Od 1966. godine radio je u Centar filmu, prvo kao vođa snimanja zatim kao pomoćni organizator na velikom broju filmskih projekata. Od 1986 godine do smrti 2001. bio je generalni direktor preduzeća Centar film Beograd.[2][3]
Kao producent ili koproducent potpisao je brojne naslove: Svet koji nestaje, Ovo malo duše, Za sada bez dobrog naslova, Lager Niš , Suncokreti, Boj na Kosovu, dokumentarac Ambasador je ubijen u Stokholmu, Virdžina, Tri karte za Holivud i mnoge druge.[3]
Producirao je oko 30 srpskih i jugoslovenskih naslova i 600 dokumentarnih filmova. Godine 1991. izabran je za generalnog sekretara Jugoslovenske filmske akademije.
Nosilac je ordena Viteza za umetnost i kulturu Republike Francuske.
Bio je majstor produkcije, učestvovao je u stvaranju srpskih filmova kao promoter filma u svetu obavljajući poslove plasmana i prodaje domaćih filmova u inostranstvu.
Počev od prvih iskustava iz vremena crnog talasa, preko filmova koje su pripadnici praške škole radili u Centar filmu, pa do brojnih drugih poslova koje je sa uspehom obavljao, ostao je veliki i nezamenljivi učitelj mlađim generacijama.[2]
Tokom cele karijere, bio je u bliskim kontaktima sa Radio televizijom Srbije, kao producent, filmski distributer i kao vrsni dobavljač kvalitetnog tv programa.
U vreme sankcija, usled nemogućnosti svake vrste da se bavi realizacijom velikih filmskih projekata, Milojević se opredelio za proizvodnju serijala dokumentarno—igranog programa posvećenog velikanima srpske istorije, umetnosti, sporta, odnosno projektu koji je iznedrio na desetine emisija, TV filmova i knjiga.
Pored mnogobrojnih, radio je dokumentarce i o Živojinu Mišiću, 100 godina filma u Srbiji, Nikoli Pašiću, Stevanu Mokranjcu i biografije glumaca poput Mije Aleksića, Milivoja Živanovića, Pavla Vuisića, Zorana Radmilovića, Dragana Nikolića i mnogih drugih glumaca.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Vremeplov (15. decembar 2016) rts.rs
- ^ a b v g „Ka producentskoj kinematografiji u Srbiji”. komunikacija.org.rs. Arhivirano iz originala 13. 05. 2017. g. Pristupljeno 5. 8. 2018.
- ^ a b „Putuj mirno, maestro”. nin.co.rs. 20. 12. 2001. Pristupljeno 5. 8. 2018.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Đorđe Milojević na sajtu IMDb (jezik: engleski)
