Pređi na sadržaj

Đorđe Nikšić

Dodaj veze
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
đorđe nikšić
Đorđe Nikšić
Lični podaci
Datum rođenja(1922-05-03)3. maj 1922.
Mesto rođenjaBešenovo, kod S. Mitrovice, Kraljevina SHS
Datum smrti14. maj 1986.(1986-05-14) (64 god.)
Mesto smrtiS. Kamenica, SAP Vojvodina, SR Srbija, SFRJ
Profesijadruštveno-politički radnik
Delovanje
Član KPJ odjanuara 1941.
Učešće u ratovimaNarodnooslobodilačka borba
Heroj
Narodni heroj od26. septembra 1953.
Odlikovanja
Orden narodnog heroja
Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem Orden za hrabrost
Partizanska spomenica 1941.

Đorđe Nikšić (Bešenovo, kod Sremske Mitrovice, 3. maj 1922 — Sremska Kamenica, 14. maj 1986), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SAP Vojvodine i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 3. maja 1922. godine u Bešenovu, kod Sremske Mitrovice. Poticao je iz komunističke porodice, njegov otac Kosta iako je bio zemljoradnik, bio je dugogodišnji član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) i sekretar mesne partijske organizacije. Pošto je u roditeljskoj kući dobio prva saznanja o revolucionarnom radničkom pokretu, veoma brzo mu se pridružio i 1939. godine postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ).[1]

Zbog svog veoma aktivnog revolucionarnog rada - širenje komunističke štampe i literature, organizovanja ilegalnih omladinskih sastanaka, istupanja protiv režima i dr, 1940. godine bio uhapšen, sa grupom omladinaca i dva meseca zadržan i maltretiran u istražnom zatvoru. Po izlasku iz zatvora, postao je član Okružnog komiteta SKOJ-a za Srem, a januara 1941. godine član KP Jugoslavije.[1]

Nakon okupacije Jugoslavije, 1941. godine, aktivno je učestvovao u pripremama oružanog ustanka u Sremu. Avgusta 1941. godine bio je jedan od prvih boraca Fruškogorskog partizanskog odreda. Zajedno sa Boškom Palkovljevićem Pinkijem i Simom Relićem, učestvovao je u jednoj od prvih partizanskih akcija u Sremu - prihvatu 32 politička zatvorenika-komunista, koji su 22. avgusta pobegli iz zatvora u Sremskoj Mitrovici. Posle prihvatanje političkih zatvorenika, oni su organiziovali njihovo prebacivanje na Frušku goru.[1]

Pošto se istakao u borbama ovog Odreda, tokom leta i zime 1941. godine, a posebno u napadima na žandarmerijske stanice u Bešenovu i Šuljmu, aprila 1942. bio je postavljen za političkog komesara Četvrte čete Prvog bataljona tada formiranog Sremskog partizanskog odreda. Uporedo sa borbenim akcijama, u kojima je učestvovao, aktivno je politički delovao, naročito među omladinom, koji je uključivao u Narodnooslobodilački pokret (NOP). Kao borac, posebno se istakao prilikom velike okupatorske ofanzive na Frušku goru, avgusta 1942. godine.[1]

Početkom 1943. godine, odlukom rukovodstva KPJ u Sremu, kao član Okružnog komiteta SKOJ-a za Srem je bio povučen iz jedinice i od tada se aktivno posvetio partijskom radu. Jula 1943. godine je postao sekretar Okružnog komiteta SKOJ-a za Srem i član Okružnog komiteta KPJ za Srem. Radio je na učvršćivanju i omasovljenju skojevskih organizacija u Sremu. Maja 1944. godine, postao je član Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Vojvodinu, a na Prvom kongresu Antifašističke omladine Vojvodine, održanom krajem decembra 1944. godine, bio je izabran za predsednika Ujedinjenog saveza antifašističke omladine Vojvodine (USAOV).[1]

Posle oslobođenja Jugoslavije, nalazio se na odgovornim državnim i partijskim funkcijama u Autonomnoj Pokrajini Vojvodini. Bio je sekretar Okružnog komiteta KPS za Srem, član PK KPS za Vojvodinu, a marta 1948. godine postao je sekretar Sreskog komiteta KPS za Rumu. Godine 1949. završio je u Beogradu Višu političku školu „Đuro Đaković“. Ubrzo potom je postao sekretar Sreskog komiteta KPS za Sremsku Mitrovicu, a od 1958. godine je bio član Pokrajinskog komiteta SKS za Vojvodinu i pokrajinski sekretar za poljoprivredu.[1][2]

Bio je biran za narodnog poslanika Narodne skupštine FNRJ i poslanika Narodne skupštine AP Vojvodine. Godine 1963. je bio izabran za poslanika Savezne skupštine za sremskomitrovački srez. U periodu od 1967. do 1969. godine je bio poslanik Veća naroda Savezne skupštine. Imao je čin potpukovnika JNA u rezervi.[1]

Po odlasku u penziju živeo je u Novom Sadu. Umro je 14. maja 1986. godine u Sremskoj Kamenici. Sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Gradskom groblju u Novom Sadu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod drugog reda, Orden bratstva i jedinstva drugog reda, Orden za hrabrost i dr.[2] Ordenom narodnog heroja odlikovan je 26. septembra 1953. godine.[3][1][4]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g d đ e ž Narodni heroji Jugoslavije 1982.
  2. ^ a b Ko je ko u Jugoslaviji 1958.
  3. ^ „Odlikovani borci vojvođanskih brigada”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 27. 9. 1953. str. 1. 
  4. ^ Vojna enciklopedija 1973.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ђорђе_Никшић&oldid=27109209”