Pređi na sadržaj

Đulio Čikone

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Đulio Čikone
Čikone 2019.
Lični podaci
Puno imeĐulio Čikone
Nadimak„Čiko“[1]
Datum rođenja(1994-12-20)20. decembar 1994. (29 god.)
Mjesto rođenjaKjeti, Italija
DržavljanstvoItalija
Visina1,76 m[2]
Masa58 kg[2]
Timske informacije
Trenutni tim
Lidl—trek
Disciplinadrumski
Ulogavozač
Tip vozačabrdaš
Juniorska karijera
2013Palacago feniče—majet
2014—2015Kolpak
Profesionalna karijera
2016—2018Bardijani—CSF[3]
2019—Trek—segafredo[4][5]
Uspjesi
Tur de Frans
Brdska klasifikacija1 (2023
Điro d’Italija
Brdska klasifikacija1 (2019)
Druge trke
Trofeo Lajgvelja 1 (2020)
Ažurirano: 1. maj 2024.

Đulio Čikone (ital. Giulio Ciccone; Kjeti, 20. decembar 1994) italijanski je biciklista koji trenutno vozi za UCI vorld tur tim — Lidl—trek.[6] Osvojio je po jednom klasike Điro del’Apenino i Trofeo Lajgvelja, a takođe po jednom je osvojio brdske klasifikacije na Điro d’Italiji i Tur de Fransu. Na Điro d’Italiji je i ostvario tri etapne pobjede.

Karijera[uredi | uredi izvor]

2016—2018.[uredi | uredi izvor]

Tokom juniorske karijere završio je Điro di Lombardiju za mlade vozače na drugom mjestu, izgubivši u sprintu od Fausta Masnade.[7] Profesionalnu karijeru počeo je 2016. u timu Bardijani—CSF, a iste godine vozio je svoju prvu grand tur trku — Điro d’Italiju.[8] Na desetoj etapi je bio u bijegu, odakle je Džordž Prajdler napao na 40 km do cilja, a na pretposlednjem usponu dostigli su ga Čikone, Darvin Atapuma, Stefano Piraci i Damijano Kunego. Čikone je napao na poslednjem usponu, u poslednjih deset kilometara i pobijedio je 42 sekunde ispred Ivana Rovnog.[9] Prije početka etape 19 napustio je trku zbog Gastrointestinalnih problema.[10]

Godine 2017. vozio je Điro d’Italiju ponovo, Tur of Austrija trku je završio na šestom mjestu u generalnom plasmanu, ali je naknadno pomjeren na peto mjesto nakon što su pobjedniku Stefanu Deniflu poništeni rezultati zbog dopinga.[11] Na Tur of Juta trci, napao je na 3 km do cilja na pretposlednjoj, šestoj etapi i pobijedio je 25 sekundi ispred Simonea Sterbinija.[12] U generalnom plasmanu završio je na šestom mjestu, preko dva minuta iza Roba Britona.[13] U finišu sezone je vozio klasike u Italiji, završivši Tre vali Varezine na 18,[14] a Điro di Lombardiju na 49 mjestu.[15]

Tokom 2018. Setimana internacionale di Kopi e Bartali trku završio je na desetom mjestu u generalnom plasmanu,[16] a krajem aprila vozio je Điro del’Apenino klasik, gdje je napao zajedno sa Maurom Antunesom i Masnadom; došli su zajedno na cilj, preko dva minuta ispred grupe, a u sprintu je pobijedio Čikone, osvojivši prvu trku u karijeri.[17] YU maju je vozio Điro d’Italiju, gdje je bio u bijegu na pretposlednjoj, etapi 20, ali je otpao na poslednjem usponu i završio je na četvrtom mjestu, preko tri minuta iza Mikela Nievea.[18] U generalnom plasmanu završio je na 40 mjestu, kao i na drugom mjestu u brdskoj klasifikaciji, 17 poena iza Krisa Fruma.[19] U junu je vozio Adrijatika Jonika trku, gdje je treću etapu završio na drugom mjestu, 37 sekundi iza Ivana Sose[20] i trku je završio na drugom mjestu u generalnom plasmanu, 41 sekundu iza Sose.[21] U septembru je vozio trku Okolo Slovenska, gdje je bio u bijegu na nekoliko etapa i osvojio je brdsku klasifikaciju.[22] U finišu sezone je vozio klasike u Italiji, završivši Tre vali Varezine na 13 mjestu, u grupi koja je došla na cilj 13 sekundi iza sedmočlane grupe koju je odsprintao Toms Skujinš.[23] Điro del’Emiliju je završio na 16,[24] a Điro di Lombardiju na 41 mjestu.[25]

2019—2020.[uredi | uredi izvor]

Čikone na Tur de Fransu 2019.

Godine 2019. prešao je u tim Trek—segafredo, sa kojim je potpisao dvogodišnji ugovor.[26] Krajem februara vozio je Tur di Ot var, gdje je pobijedio na drugoj etapi u sprintu ispred Tiba Pinoa i Romena Bardea i preuzeo je lidersku majicu.[27] Poslednju, treću etapu, završio je preko minut iza Pinoa i trku je završio na osmom mjestu u generalnom plasmanu, minut i 14 sekundi iza Pinoa.[28] U martu je vozio Pariz—Nicu, gdje je bio u bijegu na četvrtoj etapi i završio je na trećem mjestu, 13 sekundi iza Magnusa Kort Nilsena.[29] U generalnom plasmanu završio je na 37 mjestu, 30 minuta iza Egana Bernala.[30] U maju je vozio Điro d’Italiju, gdje je bio u bijegu na etapi 16 i pobijedio je ispred Jana Hirta.[31] Zahvaljujući odlascima u bijeg na drugim etapama, osvojio je brdsku klasifikaciju 115 poena ispred Masnade, dok je u generalnom plasmanu završio na 16 mjestu, 27 minuta iza Ričarda Karapaza.[32] U julu je vozio Tur de Frans po prvi put.[33] Na šestoj etapi, čiji je cilj bio na usponu La Planš de Bel fils, bio je u bijegu, ali je otpao pri vrhu poslednjeg uspona i završio je na drugom mjestu, 11 sekundi iza Dilana Tunsa, a zahvaljujući tome što je došao minut i po ispred grupe, preuzeo je žutu majicu šest sekundi ispred Alafilipa, kao i bijelu majicu za najboljeg mladog vozača.[34] Žutu majicu nosio je na dvije etape, nakon čega je osmu etapu završio u grupi, 20 sekundi iza Alafilipa i pao je na drugo mjesto u generalnom plasmanu.[35] Na desetoj etapi, grupa se razdvojila usljed jakog vjetra, završio je preko dva minuta iza prve grupe i izgubio je bijelu majicu.[36] Završio je na 31 mjestu u generalnom plasmanu i na šestom mjestu u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača.[37] Tokom jula, produžio je ugovor sa timom do kraja sezone 2021.[38] Nedelju dana poslije Tur de Fransa vozio je Klasik San Sebastijan, koji je završio na 11 mjestu, u grupi koja je došla na cilj 38 sekundi iza Remka Evenepula.[39] Do kraja sezone vozio je klasike u Italiji, završivši Kopa Agostini na sedmom,[40] Điro dela’Emiliju na 12[41] i Điro di Lombardiju na 22 mjestu.[42]

Na početku sezone 2020. osvojio je Trofeo Lajgvelja klasik, gdje je pobijedio 32 sekunde ispred Binijama Grmaja.[43] Zbog pandemije kovida 19 u martu je prekinuta čitava sezona u biciklizmu, a trke su ili odložene ili otkazane.[44][45] Nakon što se sezona nastavila, u avgustu je vozio Điru di Lombardiju, koju je završio na petom mjestu, minut i 40 sekundi iza Jakoba Fuglsanga.[46] U oktobru je vozio Điro d’Italiju, gdje je radio za Vinčenca Nibalija, ali je morao da napusti trku prije početka hronometra na etapi 14 zbog bronhitisa.[47]

2021.[uredi | uredi izvor]

Sezonu 2021. počeo je na Tur de la Provens trci, gdje je drugu etapu završio na drugom mjestu u sprintu, iza Davidea Balerinija.[48] U generalnom plasmanu završio je na 11 mjestu, minut iza Sose.[49] Početkom marta vozio je Trofeo Lajgvelja, koji je završio na petom mjestu, u petočlanoj grupi koja je došla na cilj 39 sekundi iza Baukea Moleme.[50]

U maju je vozio Điro d’Italiju, gdje je bilo planirano da radi za Nibalija. Na devetoj etapi, Bernal je napao u poslednjem kilometru, što je pratio samo Čikone, ali je i on otpao i završio je na drugom mjestu, sedam sekundi iza, ali je nadoknadio vrijeme u odnosu na druge vozače i došao je na četvrto mjesto u generalnom plasmanu, 34 sekunde iza Bernala.[51] Na etapi 11 vožene su sekcije kaldrme koje se voze na Strade Bjankeu.[52] Timovi EF i Ineos su radili na čelu grupe, koja se razdvojila na 8 km do cilja i ostalo je 15 vozača u grupi, dok je Čikone ostao u drugoj grupi.[53] Zaostatak grupe se do kraja samo povećavao i završio je dva minuta iza Bernala, zbog čega je pao na osmo mjesto u generalnom plasmanu.[54] Cilj etape 14 bio je na usponu Monte Zonkolan dugom 14 km, sa prosječnim nagibom od 8,5% i maksimalnim nagibom od 14%.[55] Tim Ineos je vozio na tempo tokom uspona, a Evenepul je otpao u poslednja tri kilometra, nakon čega je Sajmon Jejts napao, što je jedino Bernal pratio. Čikone je postepeno zaostajao i završio je u grupi sa Danijelom Martinezom i Damijanom Karuzom, 35 sekundi iza Bernala, ali je završio 50 sekundi ispred Evenepula i došao je na sedmo mjesto u generalnom plasmanu.[56] Na etapi 16, Bernal je napao na 22 km do cilja, što su pratili samo Barde i Hju Karti, a Čikone je radio u drugoj grupi sa Karuzom. Bernal je napao ponovo na 20 km do cilja, što niko nije mogao da prati, a zatim je dostigao sve bjegunce i ostvario solo pobjedu, dok je Čikone završio na četvrtom mjestu, minut i 18 sekundi iza i došao je na šesto mjesto u generalnom plasmanu, četiri minuta i po minuta iza Bernala.[57] Na etapi 17, pao je na spustu na oko 30 km do cilja, izgubio je osam minuta i pao je na deseto mjesto u generalnom plasmanu, preko 11 minuta iza Bernala.[58] Pred početak etape 18 potpisao se za start, ali su doktori naknadnim pregledom utvrdili da je previše rizično da nastavi da vozi i napustio je trku.[59] Nakon oporavka od pada, u junu je vozio La rute d’Okitanije, koju je završio na petom mjestu u generalnom plasmanu, skoro minut iza Antonija Pedrera.[60] Krajem jula je vozio drumsku trku na Olimpijskim igrama 2020. koje su zbog pandemije kovida 19 pomjerene za 2021.[61] Na 40 km do cilja, na usponu Mikuni odvojila se grupa od 13 vozača, što Čikone nije pratio i završio je preko 11 minuta iza Karapaza.[62] Dana 31. jula vozio je Klasik San Sebastijan, koji je završio na 14 mjestu, kao poslednji u grupi koja je na cilj došla minut iza četvoročlane grupe koju je odsprintao Nilson Paules.[63]

Krajem avgusta vozio je Vuelta a Espanju po prvi put u karijeri.[64] Hronometar na prvoj etapi završio je na 44. mjestu, 27 sekundi iza Rogliča.[65] Treću etapu je završio na desetom mjestu, u grupi od sedam vozača koji su došli na cilj skoro dva minuta iza Rejna Taramajea i došao je na osmo mjesto u generalnom plasmanu,[66] Na šestoj etapi otpao je nakon napada na usponu u posljednjem kilometru i završio je 25 sekundi iza Rogliča, zajedno sa Adamom Jejtsom i došao je na sedmo mjesto u generalnom plasmanu, 58 sekundi iza Rogliča.[67] Na sedmoj etapi, Adam Jejts je napao na poslednjem usponu, što je pratilo nekoliko vozača, a Čikone je otpao i završio je u grupi sa Karapazom, Fabiom Aruom, Mikelom Landom i Gijomom Martenom, 30 sekundi iza grupe u kojoj su bili Jejts i Roglič i pao je na 11 mjesto u generalnom plasmanu.[68] Na devetoj etapi, Jejts je napao na 9 km do cilja, što je pratio Migel Anhel Lopez, a nakon što ih je dostigao i Sep Kus, napao je ponovo. Nakon što su dostignuti, napao je ponovo na 7 km do cilja, što su pratili Roglič, Enrik Mas, Bernal i Lopez, a zatim ih je dostigao i Karapaz, dok je Čikone otpao i završio je minut iza Rogliča i Masa, ali je nadoknadio vrijeme u odnosu na druge vozače i došao je na sedmo mjesto u generalnom plasmanu, dva i po minuta iza Rogliča.[69] Na desetoj etapi, na 14 km do cilja, Roglič je napao, što niko nije mogao da prati. Mas je napao iz druge grupe, a pratili su ga Lopez, Hejg i Kus dok je Čikone otpao i završio je preko minut iza grupe koja je dostigla Rogliča nakon što je pao na spustu i ponovo je pao na 11 mjesto u generalnom plasmanu.[70] Na etapi 11, u finišu posljednjeg uspona Roglič je napao i pobijedio ispred Masa, dok je Čikone završio 23 sekunde iza i pao je na 12 mjesto u generalnom plasmanu, iza Vlasova.[71] Na etapi 14 Lopez je napao na 2 km do cilja, a nakon što se Kus sklonio sa čela grupe Roglič je napao, što su pratili Mas, Hejg i Bernal, dok je Čikone otpao i završio je 16 sekundi iza.[72] Na etapi 15, Jejts je napao na 4 km do cilja, što niko nije pratio; Čikone je odsprintao grupu koja je došla na cilj skoro tri minuta iza bjegunaca i 15 sekundi iza Jejtsa.[73] Na etapi 17 je učestvovao u velikom padu na početku etape, nastavio je da vozi, ali je na oko 80 km do cilja morao da napusti trku.[74]

2022.[uredi | uredi izvor]

Čikone (krajnje desno) na Japan kupu 2022.

Sezonu 2022. počeo je na Vuelta a la komunidad Valensijana trci, gdje je na prvoj etapi, Evenepul napao na poslednjem usponu i ostvario solo pobjedu, dok je Čikone završio minut i po iza.[75] Na trećoj etapi, Alehandro Valverde je napao na 5 km do cilja, što su pratili Čikone, Evenepul, Vlasov, Fuglsang, Mas, Tuns i Karlos Rodrigez. Vlasov je napao na 1,5 km do cilja, što niko nije pratio i ostvario je solo pobjedu, dok je Čikone završio na sedmom mjestu, 35 sekundi iza i došao je na osmo mjesto u generalnom plasmanu.[76] Poslednje dvije etape bile su sprinterske, vožene po ravnom i trku je završio na osmom mjestu u generalnom plasmanu, dva minuta iza Vlasova.[77] Početkom marta vozio je Tireno—Adrijatiko, gdje je hronometar na otvaranju završio minut i 20 sekundi iza Filipa Gane.[78] Na četvrtoj etapi, Tadej Pogačar je napao na poslednjem usponu i ostvario etapnu pobjedu, dok je Čikone završio na petom mjestu, pet sekundi iza i došao je na 22 mjesto u generalnom plasmanu, minut i 20 sekundi iza Pogačara.[79] Na petoj etapi, Evenepul je napao na 8 km do cilja, što su pratili Pogačar i Jonas Vingegor i završili su zajedno, dok je Čikone završio sedam sekundi iza i došao je na 18 mjesto u generalnom plasmanu.[80] Na šestoj etapi, Landa je napao na poslednjem usponu, na oko 15 km do cilja, što su pratili Pogačar, Vingegor i Mas, nakon čega je Pogačar napao, što niko nije mogao da prati. Čikone je završio na osmom mjestu, dva minuta i 20 sekundi iza Pogačara i došao je na deseto mjesto u generalnom plasmanu.[81] Poslednja etapa je vožena po ravnom, nije bilo promjena i završio je na desetom mjestu u generalnom plasmanu, četiri minuta iza Pogačara.[82]

U maju je vozio Điro d’Italiju, koja je startovala u Mađarskoj, gdje se na prvoj etapi u finišu odvojila grupa od osam vozača, među kojima su bili Karapaz, Kelderman i Bilbao, koji su završili četiri sekunde ispred grupe.[83] Hronometar na drugoj etapi završio je 50 sekundi iza Sajmona Jejtsa,[84] dok je na devetoj etapi otpao je na početku uspona Blokaus, na oko 15 km do cilja i završio je devet minuta iza grupe favorita koju je odsprintao Džaj Hindli.[85] Na etapi 15 je otišao u bijeg, odakle je napao na poslednjem usponu, što su prvobitno pratili Karti i Santijago Buitrago, ali su otpali i Čikone je pobijedio minut i po ispred Buitraga, ostvarivši treću pobjedu na Điru.[86] U bijeg je išao na još tri etape i završio je na drugom mjestu u brdskoj klasifikaciji.[87] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je išao u bijeg na nekoliko etapa i završio je na 58 mjestu u generalnom plasmanu i na trećem mjestu u brdskoj klasifikaciji, 11 poena iza Vingegora.[88]

U finišu sezone vozio je klasike, završivši Điro di Lombardiju na 15 mjestu, dva minuta iza Pogačara, koji je pobijedio u sprintu ispred Masa, nakon što su napali na 19 km do cilja.[89]

2023.[uredi | uredi izvor]

Čikone na Lijež—Bastonj—Liježu 2023

Sezonu 2023. je počeo na Vuelta a la komunidad Valensijana trci, gdje je pobijedio u sprintu na drugoj etapi ispred Pelja Bilbaoa i preuzeo je lidersku majicu.[90] poslednju, petu etapu, završio je 20 sekundi iza Ruija Koste i trku je završio na drugom mjestu u generalnom plasmanu, 16 sekundi iza Koste, uz osvojenu klasifikaciju po poenima.[91] U martu je vozio Tireno—Adrijatiko, gdje je hronometar na otvaranju završio na 20 mjestu, minut iza Gane.[92] Na četvrtoj etapi, čiji je cilj bio na usponu, na cilj je došla grupa od 13 vozača, Primož Roglič je pobijedio u sprintu, dok je Čikone završio na 11 mjestu i došao je na deveto mjesto u generalnom plasmanu, 26 sekundi iza Lenarda Kemne.[93] Na petoj etapi, zbog jakog tempa mnogi vozači su otpali iz grupe, a na posljednjem usponu je napao Damijano Karuzo, na 5 km do cilja i stekao je prednost od 23 sekunde. U posljednjem kilometru napali su Mas, Čikone i Santijago Buitrago, koji su dostigli Karuza, a na 300 metara do cilja grupa ih je dostigla sve i u sprintu je pobijedio Roglič, dok je Čikone završio na drugom mjestu.[94] Na šestoj etapi, svi bjegunci su dostignuti na 5 km do cilja, kada je napao Landa, a odmah su reagovali Žoao Almeida, Roglič i Karti, nakon čega su ih dostigli i drugi vozači i pred posljednji uspon u grupi je bilo 20 vozača.[95] Na usponu se odvojila grupa od pet vozača, iz koje je u sprintu pobijedio Roglič, ostvarivši treću pobjedu zaredom, dok je Čikone završio na šestom mjestu, tri sekunde iza i došao je na peto mjesto u generalnom plasmanu.[96] Posljednja etapa bila je sprinterska, na kojoj nije bilo promjena i trku je završio na petom mjestu u generalnom plasmanu, 37 sekundi iza Rogliča.[97]

Sredinom marta vozio je Vuelta a Katalunju. Cilj prve etape bio je na blagom usponu; na cilj je došla grupa od 25 vozača, Roglič je pobijedio u sprintu, dok je Čikone završio na petom mjestu.[98] Cilj druge etape bio je na usponu Valter 2000.[99] Na 6,4 km do cilja, Esteban Čavez je napao i stekao je 33 sekunde prednosti, dok je Džek Hejg radio na čelu u grupi. Na 2 km do cilja, Landa je napao iz grupe, što su pratili Evenepul i Roglič, a zatim ih je dostigao i Čikone. Landa je otpao, a Čikone, Roglič i Evenepul su dostigli Čaveza na 600 metara do cilja; Čavez nije mogao da ih prati, a u sprintu je pobijedio Čikone ispred Rogliča, ostvarivši prvu pobjedu na nekoj vorld tur trci van Điro d’Italije.[100] Zahvaljujući sekundama bonifikacije došao je na treće mjesto u generalnom plasmanu, sa istim vremenom kao Evenepul, šest sekundi iza Rogliča.[101] On je odvezao uspon za 31 minut i 51 sekundu, čime je postavio najbolji rezultat na usponu, srušivši rekord Adama Jejtsa za 17 sekundi.[100] Na trećoj etapi, Evenepul je napao na 5 km do cilja, što je pratio samo Roglič, dok je Čikone radio u drugoj grupi i završio je na trećem mjestu, 13 sekundi iza.[102] Na petoj etapi, Evenepul je napao na posljednjem usponu, što su pratili Roglič i Soler, dok je Čikone otpao i završio je minut i po iza Rogliča, a izgubio je vrijeme i od drugih vozača i pao je na sedmo mjesto u generalnom plasmanu, skoro dva minuta iza Rogliča.[103] Na posljednjoj, sedmoj etapi, Evenepul je napao na 28 km do cilja, što su pratili samo Roglič i Soler, koji je otpao na usponu Monžuik. Čikone je radio u drugoj grupi i završio je na petom mjestu, 58 sekundi iza Evenepula i Rogliča i trku je završio na sedmom mjestu u generalnom plasmanu, tri minuta iza Rogliča.[104] Sezonu je nastavio na Fleš Valonu, gdje je Pogačar napao na usponu Mur de Ij u finišu, a zatim su krenuli Matijas Skjelmose i Landa, koji nisu mogli da ga dostignu i Pogačar je pobijedio, dok je Čikone završio na petom mjestu, završivši iza Majkla Vudsa.[105] Četiri dana kasnije vozio je Lijež—Bastonj—Lijež, gdje je Evenepul napao na 30 km do cilja. Brojni vozači su se grupisali iza njega, Čikone nije mogao da ih prati i završio je na 13 mjestu, skoro dva minuta iza Evenepula.[106] U junu je vozio Kriterijum di Dofine, gdje je nakon tri lakše etape koje su završene grupnim sprintom, hronometar na četvrtoj etapi završio na 45 mjestu, dva minuta i 42 sekunde iza Mikela Bjerga.[107] Na petoj etapi, Karapaz je napao na usponu Tesi na 15 km do cilja, što je pratio Vingegor, a zatim i otišao od njega i ostvario solo pobjedu, dok je Čikone završio na 14 mjestu, u grupi koja je došla na cilj 31 sekundu iza i došao je na 21 mjesto u generalnom plasmanu, tri minuta iza Vingegora.[108] Na sedmoj etapi, čiji je cilj bio na usponu Kol de la kroa de Fer, Vingegor je napao na 5,3 km do cilja, što niko nije pokušavao da prati.[109] Čikone je otpao i od drugih vozača i završio je na 22 mjestu, skoro tri minuta iza Vingegora.[110] Na posljednjoj, osmoj etapi, bio je u bijegu, odakle je napao na usponu Kol de la Porte, što je pratio samo Žilijen Alafilip, ali je Čikone napao ponovo na 3 km do cilja i Alafilip je otpao. Pobijedio je na etapi 23 sekunde ispred Vingegora koji je dostigao preostale bjegunce, a zahvaljujući sakupljenim bodovima na brdskim ciljevima, osvojio je brdsku klasifikaciju dva poena ispred Viktora Kampenartsa, nakon što je prije početka etape imao samo 1 poen u klasifikaciji.[111]

Čikone u tačkastoj majici na Tur de Fransu 2023.

U julu je vozio Tur de Frans, gdje je bio lider tima zajedno sa Madsom Pedersenom.[112] Prva etapa je vožena u Bilbaou, u Baskiji.[113] Na poslednjem usponu, Kote de Pike, odvojila se grupa od 14 vozača, dok je Čikone ostao u drugoj grupi i završio je 33 sekunde iza Adama i Sajmona Jejtsa, koji su napali na spustu, kao 20 sekundi iza ostalih vozača iz prve grupe.[114] Na drugoj etapi se u odvojila grupa od 24 vozača, koji su završili minut ispred druge grupe; Viktor Lafaj je pobijedio napadom u finišu, a Čikone je završio u prvoj grupi i sa 35 došao je na 21 mjesto u generalnom plasmanu.[115] Na petoj etapi, otišao je u bijeg zajedno sa još 30 vozača, među kojima su bili Vaut van Art, Pedersen, Rigoberto Uran, Feliks Gal, Alafilip i Hindli. Na usponu Kol de Mari Blank Hindli i Gal su napali, a na 2 km do vrha uspona Gal je otpao i dostigli su ga Čikone i Emanuel Bukman.[116] Hindli je ostvario solo pobjedu i preuzeo žutu majicu, dok je Čikone završio na drugom mjestu u sprintu, ispred Gala i Bukmana, 32 sekunde iza Hindlija i došao je na treće mjesto u generalnom plasmanu, minut iza Hindlija i 15 sekundi iza Vingegora.[117] Na šestoj etapi je vožen Kol di Turmale, dok je cilj bio na usponu prve kategorije Koteret Kambask, dugom 16 km.[118] Pri vrhu Kol di Turmalea, na oko 45 km do cilja, Vingegor je napao, što je pratio samo Pogačar, dok je Čikone ostao u grupi, a zatim je otpao i izgubio je deset minuta.[119] Na etapi 14 je bio u bijegu, uzeo je 20 bodova preko brdskih ciljeva i dostignut je poslednji od strane glavne grupe, na 58 km do cilja i dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača na etapi.[120] Na etapi 15 je ponovo bio u bijegu, gdje je Matijas Skjelmose radio za njega na drugom usponu, koji je prošao prvi i po broju poena u brdskoj klasifikaciji izjednačio se sa Nilsonom Pauelsom, koji nije mogao da prati tempo pri vrhu i otpao je od prve grupe.[121] Na usponu treće kategorije napao je Soler, a na spustu su ga dostigli Krists Nejlands, Van Art i Vaut Puls, dok je Čikone radio u drugoj grupi, ali je otpao od nje i etapu je završio pet i po minuta iza Pulsa. Po broju bodova se izjednačio sa Pauelsom na prvom mjestu u brdskoj klasifikaciji, ali je preuzeo tačkastu majicu za lidera, zbog boljih rezultata na usponima.[122] Na etapi 17 u finišu je vožen brdski cilj ekstra kategorije Kol de la Loz, ukupne dužine od 28,1 km, sa najvećim nagibom od 24%.[123] Na početku etape je otišao u bijeg zajedno sa još četiri vozača, a zatim ih je dostiglo još oko 20 vozača, među kojima su bili Sajmon Jejts, Gal, David Godu i Peljo Bilbao.[124] Uzeo je najviše bodova na prva tri brdska cilja i povećao je prednost u brdskoj klasifikaciji na 30 bodova ispred Pauelsa.[124] Na usponu Kol de la Loz, otpao je od bijega i završio je preko 20 minuta iza Gala, koji je prvi prešao preko uspona i došao je na drugo mjesto u brdskoj klasifikaciji, šest bodova iza Čikonea.[125] Na etapi 20, Kampenarts je otišao u bijeg na početku, ali je dostignut tokom prvog uspona, a na 150 metara do vrha Čikone je napao sa suvozačima kako bi uzeli bodove za brdsku klasifikaciju; Čikone je prešao prvi preko uspona, Skjelmose drugi a Pedersen treći i povećao je prednost na 11 bodova ispred Gala.[126] Prvi je prešao i preoo drugog uspona, a zatim je otišao u bijeg kada se odvojio zajedno sa još deset vozača, ali je Pino napao na usponu Peti Balon i prvi prešao preko vrha. Grupa ga je dostigla prije kraja poslednjeg uspona i završio je skoro deset minuta iza Pogačara.[127] Na poslednjoj, etapi 21, vožen je samo jedan uspon, preko kojeg je prošao prvi i osvojio je brdsku klasifikaciju 14 bodova ispred Gala, dok je u generalnom plasmanu završio na 32 mjestu[128][129] U nastavku sezone vozio je klasike, završivši Điro del‘Emiliju na osmom mjestu, 15 sekundi iza Rogliča, koji je napao u poslednjem kilometru.[130]

2024.[uredi | uredi izvor]

Početkom februara 2024. imao je operaciju perinealne ciste, zbog čega nije trenirao ni vozio bicikl četiri nedelje.[131] Odlučeno je da neće voziti Điro d’Italiju jer ne može postići potrebnu formu na vrijeme, već će voziti Tur de Frans i Vuelta a Espanju.[132] Sezonu je počeo krajem aprila, na Tur de Romandi trci, koju je završio na 35 mjestu u generalnom plasmanu, 14 minuta iza Karlosa Rodrigeza.[133]

Rezultati na trkama[uredi | uredi izvor]

Rezultati na grand tur trkama[uredi | uredi izvor]

Grand tur trke 2016. 2017. 2018. 2019. 2020. 2021. 2022. 2023. 2024.
Roze majica Điro d’Italija DNF 95 40 16 DNF DNF 25 —
Žuta majica Tur de Frans — — — 31 — — 59 32
Crvena majica Vuelta a Espanja — — — — — DNF — —
Legenda
— Nije učestvovao
DNF Nije završio

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Giulio Ciccone is back in training”. racing.trekbikes.com. 14. 3. 2024. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  2. ^ a b „Giulio Ciccone”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  3. ^ „Seventeen riders in 2018 roster”. bardianicsf.com. GM Sport SRL. 14. 11. 2017. Arhivirano iz originala 1. 1. 2019. g. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  4. ^ „Trek-Segafredo announce official 2019 rosters for men and women”. Trek Bicycle Corporation. Intrepid Corporation. 27. 12. 2018. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  5. ^ „Trek-Segafredo announce complete 2020 men's roster”. cyclingnews.com. Future plc. 9. 11. 2019. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  6. ^ „Lidl - Trek”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  7. ^ „Piccolo Giro di Lombardia 2015”. procyclingstats.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  8. ^ „Giro d'Italia 2016 Startlist”. Pro Cycling Stats. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  9. ^ Fletcher, Patrick (17. 5. 2016). „Giro d'Italia: Ciccone wins stage 10”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  10. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2016 Giro d'Italia: Stage 19 results”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  11. ^ „Aqua Blue Sport's best results wiped from records over Denifl doping”. stickybottle.com. 27. 6. 2019. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  12. ^ „Tour of Utah Stage 6: Italian Ciccone surges to claim stage victory”. sltrib.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  13. ^ „Tour of Utah: Britton wins overall”. cyclingnews.com. 6. 8. 2017. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  14. ^ Farrand, Stephen (3. 10. 2017). „Tre Valli Varesine 2017”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  15. ^ Westemeyer, Susan (8. 10. 2017). „Vincenzo Nibali wins Il Lombardia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  16. ^ „Rosa wins Coppi e Bartali”. Cycling News. 25. 3. 2018. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  17. ^ „Ciccone wins Giro dell'Appennino”. cyclingnews.com. 22. 4. 2018. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  18. ^ Arthurs-Brennan, Michelle (26. 5. 2018). „Chris Froome holds on to Giro d’Italia pink jersey as Mikel Nieve wins stage 20”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  19. ^ Ostanek, Dani (27. 5. 2018). „Giro d'Italia: Chris Froome takes a third straight Grand Tour victory”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  20. ^ Frattini, Kirsten (22. 6. 2018). „Sosa wins stage 3 on summit of Passo Giau”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  21. ^ Frattini, Kirsten (24. 6. 2018). „Sosa wins inaugural Adriatica Ionica Race”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  22. ^ „Julian Alaphilippe wins 2018 Tour of Slovakia”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 16. 9. 2018. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  23. ^ Fletcher, Patrick (9. 10. 2018). „Skujins wins Tre Valli Varesine”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  24. ^ „De Marchi vows to help Teuns seal a victory in Italian classics”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 6. 10. 2018. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  25. ^ Ostanek, Dani (13. 10. 2018). „Pinot wins Il Lombardia”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  26. ^ „Ciccone signs two-year deal with Trek-Segafredo”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 18. 9. 2018. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  27. ^ „Haut Var: Ciccone wins stage 2”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 23. 2. 2019. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  28. ^ Farrand, Stephen (24. 2. 2019). „Pinot wins 2019 Tour du Haut Var”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  29. ^ Benson, Daniel (13. 3. 2019). „Paris-Nice: Cort wins stage 4 in Pélussin”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  30. ^ Ostanek, Dani (17. 3. 2019). „Bernal wins Paris-Nice”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  31. ^ Fletcher, Patrick (28. 5. 2019). „Giro d'Italia: Ciccone wins stage 16”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  32. ^ Ostanek, Dani (2. 6. 2019). „Richard Carapaz wins the 2019 Giro d'Italia”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  33. ^ „Tour de France 2019: Start List”. ProCyclingStats. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  34. ^ Fletcher, Patrick (11. 7. 2019). „Tour de France: Teuns wins atop La Planche des Belles Filles”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  35. ^ Fletcher, Patrick (13. 7. 2019). „Tour de France: De Gendt wins in Saint Etienne”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  36. ^ Benson, Daniel (15. 7. 2019). „Tour de France: Wout van Aert wins stage 10”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  37. ^ „Official classifications of Tour de France 2019 – Stage 21”. Tour de France. Amaury Sport Organisation. Arhivirano iz originala 29. 7. 2019. g. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  38. ^ „Tour de France: Ciccone rewarded with contract extension at Trek-Segafredo”. cyclingnews.com. Future plc. 12. 2019. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  39. ^ Malach, Pat (3. 8. 2019). „Evenepoel wins Clasica San Sebastian”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  40. ^ „Riabushenko wins Coppa Agostoni”. cyclingnews.com. 14. 9. 2019. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  41. ^ Ostanek, Dani (5. 10. 2019). „Roglic wins Giro dell'Emilia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  42. ^ „Mollema wins Il Lombardia with solo attack”. cyclingnews.com. 13. 10. 2019. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  43. ^ Ostanek, Dani (16. 2. 2020). „Ciccone wins Trofeo Laigueglia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  44. ^ „The UCI takes strong measures faced with the development of the coronavirus”. Union Cycliste Internationale. 15. 3. 2020. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  45. ^ „The UCI prolongs the suspension of cycling events until 1 June 2020 and continues consultations for the reorganisation of the UCI International Road Calendar”. Union Cycliste Internationale. 1. 4. 2020. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  46. ^ Farrand, Stephen (15. 8. 2020). „Il Lombardia: Fuglsang on fire with second Monument win”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  47. ^ Owen, Tom (17. 10. 2020). „Giro d'Italia 2020 - Filippo Ganna underlines time trial genius to beat Rohan Dennis to TT win”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  48. ^ Farrand, Stephen (12. 2. 2021). „Tour de la Provence: Ballerini wins crash-marred stage 2 in Manosque”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  49. ^ Puddicombe, Stephen (14. 2. 2021). „Sosa wins Tour de La Provence, Alaphilippe moves ahead of Bernal”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  50. ^ Ryan, Barry (3. 3. 2021). „Bauke Mollema solos to victory in Trofeo Laigueglia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  51. ^ Puddicombe, Stephen (16. 5. 2021). „Giro d'Italia: Bernal wins stage 9 on the Campo Felice gravel”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  52. ^ „Stage 11: Perugia - Montalcino (Brunello Di Montalcino Wine stage)”. giroditalia.it. 19. 5. 2021. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  53. ^ Lowe, Felix (20. 5. 2021). „Giro d'Italia 2021 stage 11 as it happened: Egan Bernal shines in pink on gravel as Remco Evenepoel struggles”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  54. ^ Fletcher, Patrick (19. 5. 2021). „Giro d'Italia: Bernal gains time, Evenepoel loses contact on 'Strade Bianche' stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  55. ^ „Stage 14: Cittadella - Monte Zoncolan”. giroditalia.it. 22. 5. 2021. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  56. ^ Lowe, Felix (22. 5. 2021). „Giro d'Italia 2021 - stage 14 live: Egan Bernal bares his teeth on Zoncolan, Simon Yates makes a move”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  57. ^ Fletcher, Patrick (24. 5. 2021). „Giro d'Italia: Egan Bernal wins stage 16”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  58. ^ Farrand, Stephen (27. 5. 2021). „Giro d'Italia: Bernal shows weakness on the Sega di Ala as Dan Martin wins stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  59. ^ Bonville-Ginn, Tim (27. 5. 2021). „Giulio Ciccone pulls out of Giro d'Italia 2021”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  60. ^ „Antonio Pedrero wins Route d'Occitanie”. CyclingNews. 13. 6. 2021. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  61. ^ „Dvadeset dana do početka Olimpijskih igara”. b92.net. 3. 7. 2021. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  62. ^ Benson, Daniel (24. 7. 2021). „Olympics: Richard Carapaz claims men's road race titlee”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  63. ^ Puddicombe, Stephen (31. 7. 2021). „Neilson Powless wins Clásica San Sebastián in thrilling finale”. CyclingNews. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  64. ^ „La Vuelta a España Teams 2021”. rouleur.cc. 10. 2. 2021. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  65. ^ Owen, Tom (14. 8. 2021). „Vuelta a Espana 2021 - Stage 1 as it happened: express time trial kicks off Vuelta as Primoz Roglic defends title”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  66. ^ „Vuelta a Espana 2021 - Stage 3 as it happened: Taaramae in red after Picon Blanco glory”. eurosport.com. 16. 8. 2021. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  67. ^ Lowe, Felix (19. 8. 2021). „Vuelta a Espana 2021 - Stage 6 as it happened: Primoz Roglic behind Magnus Cort in return to red jersey”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  68. ^ Lowe, Felix (20. 8. 2021). „La Vuelta 2021 cycling - Michael Storer wins dramatic stage 7 as Alejandro Valverde crashes out”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  69. ^ Owen, Tom (22. 8. 2021). „Vuelta a Espana 2021 - Stage 9 live: Primoz Roglic consolidates red as Damiano Caruso claims solo win”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  70. ^ „Vuelta a Espana 2021 - Stage 10 as it happened - Primoz Roglic brought down to earth as Michael Storer wins again”. eurosport.com. 24. 8. 2021. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  71. ^ Lowe, Felix (26. 8. 2021). „Vuelta A Espana 2021 - Stage 11 as it happened - Cort caught at the death as rampant Roglic wins”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  72. ^ Lowe, Felix (31. 8. 2021). „As it happened: Vuelta a Espana, stage 14 – Bardet's inspired ride, Roglic resumes pursuit of red jersey”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  73. ^ Owen, Tom (29. 8. 2021). „Vuelta a Espana 2021 - as it happened: Stage 15 – Majka crushes it from 90km out, no GC changes”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  74. ^ Lowe, Felix (31. 8. 2021). „As it happened - La Vuelta a Espana 2021 Stage 16 - Fabio Jakobsen weathers storm for birthday victory”. eurosport.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  75. ^ Farrand, Stephen (2. 2. 2022). „Volta a la Comunitat Valenciana: Remco Evenepoel wins opening stage”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  76. ^ Ryan, Barry (4. 2. 2022). „Volta a la Comunitat Valenciana: Vlasov wins stage 3”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  77. ^ Frattini, Kirsten; Farrand, Stephen (6. 2. 2022). „Aleksandr Vlasov wins Volta a la Comunitat Valenciana”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  78. ^ Ostanek, Daniel (7. 3. 2022). „Ganna storms to victory in Tirreno-Adriatico time trial opener”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  79. ^ Fletcher, Patrick (10. 3. 2022). „Tirreno-Adriatico: Pogacar powers away to win stage 4 in Bellante”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  80. ^ Fletcher, Patrick (11. 3. 2022). „Tirreno-Adriatico: Warren Barguil takes solo victory on stage 5”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  81. ^ Ostanek, Daniel (12. 3. 2022). „Pogacar takes control of Tirreno-Adriatico on Monte Carpegna”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  82. ^ Ostanek, Daniel (13. 3. 2022). „Tadej Pogacar secures repeat overall win at Tirreno-Adriatico”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  83. ^ „Mathieu van der Poel claims stage 1 victory at 2022 Giro d'Italia - Results”. olympics.com. 6. 5. 2022. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  84. ^ „Simon Yates wins his first Grand Tour time trial in Giro d’Italia”. theguardian.com. 7. 5. 2022. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  85. ^ Stuart, Peter (15. 5. 2022). „Giro d'Italia: Jai Hindley triumphs on Blockhaus”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  86. ^ Trifunovic, Pete (22. 5. 2022). „Giulio Ciccone storms to victory on Giro d'Italia stage 15”. CyclingWeekly. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  87. ^ Fletcher, Patrick (29. 5. 2022). „Jai Hindley wins 2022 Giro d'Italia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  88. ^ Fotheringham, Alasdair (24. 7. 2022). „Vingegaard crowned Tour de France champion while Philipsen wins stage 21”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  89. ^ „Tadej Pogacar wins Lombardia again as Alejandro Valverde finishes career with top-10 finish in Como”. eurosport.com. 9. 10. 2022. Pristupljeno 6. 1. 2024. 
  90. ^ Fletcher, Patrick (2. 2. 2023). „Ciccone outsprints select group to win stage 2 atop Alto de Pinos at Volta a la Comunitat Valenciana”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  91. ^ Fotheringham, Alasdair (5. 2. 2023). „Rui Costa sweeps up stage 5 win and overall at Volta a la Comunitat Valenciana”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  92. ^ Weislo, Laura; Ostanek, Daniel (7. 3. 2023). „Filippo Ganna smashes Tirreno-Adriatico opening time trial”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  93. ^ Ryan, Barry (8. 3. 2023). „Tirreno-Adriatico: Primoz Roglic wins stage 4 as Van Aert crashes”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  94. ^ Ryan, Barry (10. 3. 2023). „Tirreno-Adriatico: Roglic doubles up with win at Sarnano-Sassotetto”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  95. ^ „Tirreno-Adriatico 2023: Roglic completes hattrick in Osimo”. cyclingstage.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  96. ^ Weislo, Laura (11. 3. 2023). „Tirreno-Adriatico: Roglic makes it three in a row with stage 6 victory”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  97. ^ Weislo, Laura (12. 3. 2023). „Tirreno-Adriatico: Primoz Roglic seals overall victory, Philipsen wins final sprint”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  98. ^ Ryan, Barry (20. 3. 2023). „Volta a Catalunya: Roglic beats Evenepoel to win stage 1 uphill dash to the line”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  99. ^ „Volta a Catalunya 2023 route stage 2: Mataró - Vallter”. cyclingstage.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  100. ^ a b Ozols, Kārlis (21. 3. 2023). „Ciccone Sets a New Record On Vallter 2000”. lanternerouge.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  101. ^ Fletcher, Patrick (21. 3. 2023). „Volta a Catalunya stage 2: Ciccone denies Roglic, Evenepoel on Vallter 2000 summit”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  102. ^ Fotheringham, Alasdair (21. 3. 2023). „Volta a Catalunya stage 3: Evenepoel climbs to victory ahead of Roglic atop La Molina”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  103. ^ Weislo, Laura (24. 3. 2023). „Volta a Catalunya stage 5: Roglic shakes Evenepoel to win climbing clash at Lo Port”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  104. ^ Ostanek, Daniel (26. 3. 2023). „Primoz Roglic holds off Remco Evenepoel to capture Volta a Catalunya title”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  105. ^ Fotheringham, Alasdair (19. 4. 2023). „La Flèche Wallonne: Tadej Pogacar puts hammer down on Huy for victory”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  106. ^ Fotheringham, Alasdair (23. 4. 2023). „Liège-Bastogne-Liège: Remco Evenepoel claims stunning solo victory as Tadej Pogacar crashes out”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  107. ^ Fletcher, Patrick (7. 6. 2023). „Critérium du Dauphiné: Mikkel Bjerg takes stage 4 time trial win, GC lead”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  108. ^ Ryan, Barry (8. 6. 2023). „Critérium du Dauphiné: Jonas Vingegaard rides solo to stage 5 win and GC lead”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  109. ^ Ryan, Kārlis Ozols (10. 6. 2023). „Jonas Vingegaard Dominant Performance at Altitude — Critérium du Dauphiné Stage 7 2023”. lanternerouge.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  110. ^ Fletcher, Patrick (10. 6. 2023). „Critérium du Dauphiné: Jonas Vingegaard solos to victory atop Croix de Fer”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  111. ^ Fletcher, Patrick (11. 6. 2023). „Critérium du Dauphiné: Jonas Vingegaard seals overall title as Giulio Ciccone wins final stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  112. ^ McGrath, Andy; Moultrie, James (24. 6. 2023). „Tour de France 2023 - Comprehensive team-by-team guide”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  113. ^ Puddicombe, Stephen (1. 7. 2023). „As it happened: Adam Yates victorious in Bilbao Tour de France opener”. cyclingnews.com. Arhivirano iz originala 10. 7. 2023. g. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  114. ^ Whittle, Jeremy (1. 7. 2023). „Adam Yates pips twin Simon to Tour de France stage one win and yellow jersey”. The Guardian. Arhivirano iz originala 5. 7. 2023. g. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  115. ^ Ryan, Barry (2. 7. 2023). „Tour de France: Victor Lafay gives Cofidis their first win since 2008 on stage 2”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  116. ^ „Tour de France 2023: Hindley wins first Pyrenees stage to take yellow”. cyclingstage.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  117. ^ Ryan, Barry (5. 7. 2023). „Tour de France: Jai Hindley wins stage 5 as Vingegaard drops Pogacar in Pyrenees”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  118. ^ Ostanek, Daniel (5. 7. 2023). „Tour de France: Tourmalet, summit finish the next GC skirmish on stage 6 - Preview”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  119. ^ Lowe, Felix (6. 7. 2023). „Tadej Pogacar Strikes Back on Stage 6 as Jonas Vingegaard Sneaks into Yellow at the Tour de France”. Eurosport. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  120. ^ Ostanek, Dani (15. 7. 2023). „Tour de France: Carlos Rodríguez strikes for win on stage 14 as Vingegaard gains valuable second on Joux Plane”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  121. ^ Ostanek, Daniel (16. 7. 2023). „As it happened: Vingegaard and Pogacar inseparable on Tour de France stage 15”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  122. ^ Ostanek, Dani (16. 7. 2023). „Tour de France: Wout Poels blasts to blockbuster stage 15 solo victory”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  123. ^ Puddicombe, Stephen (18. 7. 2023). „Tour de France 2023 stage 17 preview - A brutal and decisive day of climbing”. rouleur.cc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  124. ^ a b Farrand, Stephen (19. 7. 2023). „As it happened: Pogacar cracks on the Col de la Loze as Gall survives to win the stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  125. ^ Ostanek, Dani (18. 7. 2023). „Tour de France: Vingegaard dashes Pogacar's GC hopes on stage 17 across Col de la Loze”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  126. ^ Farrand, Stephen (22. 7. 2023). „As it happened: Pinot attacks, Pogacar wins stage 20 and Vingegaard secures overall Tour de France victory”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  127. ^ Farrand, Stephen (22. 7. 2023). „Tour de France: Pogacar rebounds to take stage 20 victory as Vingegaard seals his second overall title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  128. ^ Stokes, Shane (23. 7. 2023). „Tur de France: How Giulio Ciccone edged past Neilson Powless in ra for the King of the Mountains”. velo.outsideonline.com. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  129. ^ Lamoureux, Lyne (23. 7. 2023). „Jonas Vingegaard wins the 2023 Tour de France”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  130. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2023 Giro dell'Emilia”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  131. ^ Farrand, Stephen (7. 2. 2024). „'I'll have to start from zero' – Saddle sore ruins Giulio Ciccone's early season”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  132. ^ Ryan, Barry (19. 4. 2024). „'I feel reborn' - Giulio Ciccone returns at Romandie after saddle sore surgery”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 
  133. ^ Ostanek, Dani (28. 4. 2024). „Tour de Romandie: Carlos Rodríguez wins overall”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 1. 5. 2024. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

  • Profil na sajtu uci.org
  • Profil na sajtu cyclingarchives.com
  • Profil na sajtu procyclingstats.com
  • Profil na sajtu cqranking.com
  • Profil na sajtu cyclebase.nl
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ђулио_Чиконе&oldid=27814269”