Đuro Dulić

đuro dulić
Đuro Dulić
Lični podaci
Datum rođenja	(1912-12-15)15. decembar 1912.
Mesto rođenja	Bajmok, kod Subotice, Austrougarska
Datum smrti	29. jul 2006.(2006-07-29) (93 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	oktobar 1941.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941. – 1973.
Čin	general-potpukovnik
Načelnik Vojne akademije
Period	1962 — 1967.
Prethodnik	Franjo Herljević
Naslednik	Bogdan Mamula
Heroj
Narodni heroj od	24. jula 1953.
Odlikovanja

Đuro Dulić (Bajmok, kod Subotice, 15. decembar 1912 — Beograd, 29. jul 2006) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 15. decembra 1912. godine u Bajmoku, kod Subotice u čestitoj Bunjevačkoj porodici.

Osnovnu školu je završio u svom rodnom selu, a gimnaziju je pohađao u Somboru. Zbog lošeg materijalnog stanja, morao je da prekine školovanje i da se vrati kući. Izvesno vreme je radio kao nadničar, a zatim kao dnevničar i činovnik u opštini.

Napad sila Osovine na Kraljevinu Jugoslavije, aprila 1941. godine, zatekao ga je kao vojnika u Novom Sadu. Pošto je izbegao zarobljavanje, vratio se u Bajmok, gde su ga zbog toga što je bio sekretar u sokolskom društvu, uhapsili i odveli u logor u Apatinu, a potom u Suboticu. U junu 1941. pušten je iz logora, i krajem juna uspeva da se prebaci u Srbiju, prvo u Beograd pa u Culine, mesto između Ljubivoje i Zvornika, gde je obavljao dužnost finansijskog graničara.

Krajem avgusta 1941. godine sa svojom puškom i municijom odlazi u partizane, i stupa u Sedmu četu Rađevskog bataljona Valjevskog partizanskog odreda. U prvoj fazi Prve neprijateljske ofanzive Đurina četa se nalazila na komunikaciji Valjevo-Šabac u blokadi Valjeva. Tokom ovih borbi Đuro je, jednom prilikom, sam sačekao četiri nemačka tenka, prva tri je propustio, a četvrti je uništio zapalivši ga bocom benzina. Bio je to jedan od prvih tenkova koje su okupatori izgubili u borbama s partizanima. Ovaj Đurin podvig pohvaljen je u prvom broju Biltena Vrhovnog štaba NOPO Jugoslavije. Ubrzo, se sa svojim Odredom prebacio na teritoriju Užica i učestvovao u nekoliko borbi sa mnogo nadmoćnijim neprijateljom.

Posle danonoćnih neprekidnih borbi, tokom februara 1942. godine, između 6/7. marta s ostacima Valjevskog NOP odreda Đuro se prebacio u Bosnu. Kao pouzdan borac i politički komesar čete, u maju 1942. godine je uvršten u Prateću četu Vrhovnog štaba. Od septembra do decembra 1942. godine bio je komandant Prvog bataljona Dvanaeste slavonske proleterske udarne brigade. Od decembra 1942. do maja 1943. godine bio je zamenik, a od maja 1943. do februara 1944. godine komandant Šesnaeste omladinske brigade „Joža Vlahović“. U februaru 1944. godine ranjen je u nogu, na Žumberku. U periodu mart-april 1944. godine bio je operativac 34. divizije. Odatle se, na sopstveno traženje, upućen peške u Vojvodinu, gde je stigao jula iste godine. Od avgusta do 25. oktobra 1944. godine bio je komandant Bačko-baranjske operativne zone, a zatim zamenik komandanta 51. vojvođanske divizije. Istakao se prilikom prelaska Dunava kod Batine, u novembru 1944. godine i za taj zadatak, koji je uspešno izvršio sa svojom jedinicom, pohvalio ga je Vrhovni komandant NOV i POJ maršal Josip Broz Tito. Od 18. januara 1945. godine do kraja rata bio je komandant Dvanaeste slavonske udarne divizije Šestog slavonskog korpusa.

Posle oslobođenja Jugoslavije, ostao je u Jugoslovenskoj armiji. Bio je načelnik Operativnog odeljenja Treće armije u Novom Sadu i načelnik Operativnog odeljenja Šeste armije u Sarajevu. Od novembra 1946. do juna 1948. godine nalazio se na školovanju u Vojnoj akademiji „Frunze“ u Moskvi. Posle povratka sa školovanja bio je nastavnik taktike na Višoj vojnoj akademiji JNA.

Tokom školske 1951/52. godine bio je slušalac kursa Škole operatike Više vojne akademije. Od 1952. do 1955. bio je načelnik odeljenja Prve uprave Generalštaba JNA. Od septembra 1955. do septembra 1956. godine komandant divizije u Leskovcu, a od septembra 1956. do septembra 1957. godine komandant divizije u Kumanovu. Od septembra 1957. do septembra 1959. godine bio je načelnik štaba Komande područja u Skoplju. Od septembra 1959. do marta 1962. godine komandant područja u Slavonskoj Požegi. Od 1962. do 1967. godine bio je načelnik Vojne akademije kopnene vojske u Beogradu, a od 1968. do 1973. godine načelnik Glavnog štaba teritorijalne odbrane Vojvodine. Iste godine mu je u činu general-potpukovnika JNA prestala aktivna vojna služba.

Umro je 29. jula 2006. godine u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 24. jula 1953. godine.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.