Đuro Cvijić rođen je u Zagrebu25. marta 1896. godine. Organizovao je demonstracije i generalni protestni štrajk srednjoškolaca u Zagrebu protiv uvođenja komesarijata u Banskoj Hrvatskoj, a zbog učešća u atentatu na komesara Cuvaja12. avgusta1912. bio je osuđen na tri godine tamnice.
Godine 1918. se uključio u obnovljeni socijalistički pokret. Radio je kao novinar i tajnik zagrebačke mjesne organizacije. Bio je jedan od najistaknutijih predstavnika lijeve struje u radničkom pokretu Hrvatske i delegat zagrebačke organizacije na Kongresu ujedinjenja, kada je izabran za člana Centralnog partijskog vijeća Socijalističke radničke partije (komunista). Potom je izabran za sekretara Pokrajinskog izvršnog odbora SRPJ (k) za Hrvatsku i Slavoniju.
Na Drugom kongresu Komunističke partije Jugoslavije ponovno je izabran za člana Centralnog partijskog vijeća Komunističke partije Jugoslavije, a u zagrebačkoj organizaciji za člana Oblasnog sekretarijata KPJ. Poslije Obznane bio je član inozemnog komiteta KPJ u Beču. 1921. godine vratio se u zemlju i djelovao u Zagrebu. Učestvovao je u radu Prve, Druge i Treće zemaljske konferencije KPJ. Na Drugoj zemaljskoj konferenciji podnio je referat o organizacijskom, a na Trećoj o nacionalnom pitanju.
Bio je sekretar Privremenog rukovodstva KPJ od aprila1925. do Trećeg kongresa1926. godine, kad je izabran za generalnog sekretara. Bio je jedan od najistaknutijih predstavnika lijeve frakcije u Komunističkoj partiji Jugoslavije. Djelatnost frakcija osuđena je 1928. na Četvrtom kongresu KPJ, pa je Đuro bio uklonjen iz partijskog rukovodstva.
Zbog revolucionarne djelatnosti više je puta hapšen. Suđeno mu je u Dijamantštajnovu procesu, a kao urednik „Borbe“ osuđen je na dvije i pol godine robije (1930—1932). 1932. je emigrirao najprije u Beč, a zatim u Moskvu. Od 1934. do 1938. radio je u Agrarnom institutu u Moskvi. Bio je istaknuti novinar i odgvovrni urednik u socijalističkoj „Slobodi“, „Pravdi“ te časopisu „Novo društvo“, a potom u komunističkoj štampi „Istini“, „Novoj Istini“, „Novom svijetu“ i „Borbi“. Bio je saradnik Ruske telegrafske agencije (ROSTA) odmah po njenjom osnivanju, a zatim i TASS-a. Sarađivao je u „La federation balkanique“ te u listu „Dunavska straža“, glasilu kluba lađara i lučkih radnika.
Stradao je u staljinskim čistkama u Sovjetskom Savezu 1938. godine. Odlukom Vojnog kolegija Vrhovnog suda SSSR od 10. oktobra1963. posmrtno je rehabilitovan.
Austrougarska
Savez Sovjetskih Socijalističkih Republika.svg)
