Jevta Savić-Čotrić
Jevta Savić Čotrić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1767. |
| Mesto rođenja | Tršić, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 1821. |
| Mesto smrti | Šabac, Kneževina Srbija |
Jevta Savić Čotrić (Tršić oko 1767. — Šabac, 1820. ili 1821) bio je srpski političar, narodni vođa i diplomata iz doba Prvog i Drugog srpskog ustanka. Bio je rođak Vuka Karadžića i uz njega se Vuk "počeo učiti knjizi“.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Jevta Savić Čotrić bio je ugledan i uvažen čovek i pre ustanka. Sa Antom Bogićevićem, s Karađorđevim odobrenjem, sklopio je poznati ugovor s Mehmed-kapetanom Vidajićem.[1]
Godine 1807. izabran za člana Praviteljstvujuščeg sovjeta u Beogradu. U njegovoj kući Ivan Jugović je otvorio Veliku školu. Godine 1812. postavljen je za starešinu Kladova i Brze Palanke. Sa Turcima je o miru bezuspešno pregovarao 1813. godine. Sa protom Matejom Nenadovićem 1814. godine u Beču je "izlazio pred austrijskog cara te molio da bi se učinila kakva god olakšica narodu u Srbiji“.
Vratio se u Srbiju 1815. i nastanio u Šapcu gde je i umro 1820. ili 1821. godine. Sahranjen je u porodičnoj grobnici na šabačkom groblju.
Znao je /Jevta/ pisati i čitati bolje od sviju popova i kaluđera i mnogijeh starješinskih pisara po Srbiji, i od samoga Karađorđijeva prvog sekretara, Janićija Dimitrijevića.
— Vuk Karadžić [2]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Pavlović, Marko, protojerej-stavrofor. „Manastir Tronoša“, u knjizi Manastiri Šabačko-valjevske eparhije.
- ^ Dobrašinović, Golub. „U carstvu slova“, feljton o Vuku Karadžiću, Večernje novosti, 19. februar 2008.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Aranitović, Dobrilo. Podrinje u ustancima 1804-1815: enciklopedija, „Zaslon“, Šabac 2005.
