Jekaterina Rjabova
| jekaterina rjabova | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
.png) Jekaterina Rjabova | ||||||
| Lični podaci | ||||||
| Datum rođenja | 14. jul 1921. | |||||
| Mesto rođenja | Kasimov,  Ruska SFSR | |||||
| Datum smrti | 9. decembar 1974. (53 god.) | |||||
| Mesto smrti | Moskva, Ruska SFSR,  Sovjetski Savez | |||||
| Profesija | pilot-navigator | |||||
| Porodica | ||||||
| Supružnik | Grigorij Sivkov | |||||
| Delovanje | ||||||
| Član KPSS od | 1943. | |||||
| Učešće u ratovima | Veliki otadžbinski rat | |||||
| Služba | Crvena armija | |||||
| Heroj | ||||||
| Heroj SSSR od | 23. februara 1945. | |||||
| Odlikovanja |
| |||||
Jekaterina Vasiljevna Rjabova (rus. Екатерина Васильевна Рябова; Kasimov, 14. jul 1921 — Moskva, 9. decembar 1974), sovjetski pilot-navigator, učesnica Velikog otadžbinskog rata i heroj Sovjetskog Saveza.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođena je 14. jula 1921. godine u jednom selu u blizini Kasimova u Rjzanjskoj guberniji. Nakon završetka srednje škole, upisala je mehaniku na Matematičkom fakultetu Moskovskog državnog univerziteta. Studirala je na istoj grupi sa kasnije poznatim ženama-pilotima i herojima Sovjetskog Saveza — Jevdokijom Pasko, Jevgenijom Rudnjevnom i Antonjinom Zupkovom.[1]
Oktobra 1941. godine je poslata na kurs avio-navigacije u vojnu pilotsku školu u gradu Engels, nakon čega je stupila je u 588. noćni bombarderski puk. Krajem maja 1942. godine je bila postavljena za navigatora i poslata je na front. Dugo je letela u grupi Nadežde Popove, sa kojom je postala bliska prijateljica. Godine 1943. je postala član Svesavezne komunističke partije (boljševika).[1]
Oktobra 1943. godine zajedno sa Marinom Čečnevom je radila na obuci novih pilota. Jekaterina je obučavala navigatore, a Marina pilote. Bila je navigator eskadrile 46. gardijskog noćnog bombarderskog avio-puka Četvrte armije Drugog beloruskog fronta. Učestvovala je u borbama za oslobođenje Kavkaza, Belorusije i Poljske. Za iskazanu hrabrost u ratnim operacijama Ukazom Prezdijuma Vrhovnog svojeta SSSR-a 23. februara 1945. godine je proglašena za heroja Sovjetskog Saveza.[1]
Mesec dana nakon završetka rata, 10. juna 1945. godine udala se za dvostrukog Heroja Sovjetskog Saveza i general-majora avijacije Grigorija Sivkova, s kojom se upoznala na frontu. U braku sa njim dobila je dvoje ćerke — Nataliju, rođenu 1947. i Irinu, 1952. godine. Nakon demobilizacije iz Sovjetske armije, vratila se na fakultet i nastavila studije. Učestvovala je u društvenim aktivnostima i tokom studiranja na Moskovskom univerzitetu je putovala je sa studentskim delegacijama u Francusku, Italiju, Finsku, Koreju i Bugarsku.[1]
Godine 1948. Ekaterina je diplomirala na Mašinsko-matematičkom fakultetu i potom je pohađala postdiplomske studije kod profesora Halila Rahmatulina. Godine 1951. je uspešno odbranila tezu i doktorirala u oblasti fizike i matematike. Predavala je na Moskovskom institutu prirodnih nauka. Od 1963. do 1972. godine je bila vanredni profesor na Katedri za teorijsku mehaniku Vojne inženjerske akademije „Dzeržinski”.[1]
Umrla je 12. septembra 1974. godine u Moskvi i sahranjena u moskovskom groblju Novodevičje.[1]
Odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Jekaterina Rjabova je bila dobitnica nekoliko priznanja i odlikovanja Sovjetskog Saveza. Prilikom dobijanja zvanja Heroja Sovjetskog Saveza, 1945. godine je automatski bila odlikovana Ordenom Lenjina. Pored toga, odlikovana je:[1]
- Ordenom crvene zvezde, kojim je odlikovana 1942. godine
- Ordenom crvene zastave, kojim je odlikovana 1943. godine
- Ordenom Otadžbinskog rata prvog reda, kojim je odlikovana 1944. godine
Reference[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- (jezik: ruski) Biografija Jekaterine Rjabove na sajtu Heroji zemlje
Žene piloti i kosmonauti proglašene za Heroje Sovjetskog Saveza | ||
|---|---|---|
Žene vojni piloti, učesnice Velikog otadžbinskog rata i žene kosmonauti koje su proglašene za Heroje Sovjetskog Saveza | ||
| piloti |
|  |
| kosmonauti | ||
.svg){kind=small}