Jovan Radulović Jovo

Ukoliko ste tražili drugu osobu, pogledajte članak Jovan Radulović (višeznačna odrednica).

jovan radulović jovo
Jovan Radulović Jovo
Lični podaci
Datum rođenja	(1903-09-21)21. septembar 1903.
Mesto rođenja	Bar, Kraljevina Crna Gora
Datum smrti	21. maj 1943.(1943-05-21) (39 god.)
Mesto smrti	okolina Foče, ND Hrvatska
Profesija	obućarski radnik
Delovanje
Član KPJ od	1931.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1951.

Jovan Jovo Radulović (Bar, 21. septembar 1903 — Foča, 21. maj 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 21. septembra 1903. godine u Baru. Poticao je iz radničke porodice. Njegov otac Nikola Radulović je najpre kao nadničar radio po Crnogorskom primorju i u Podgorici, a posle se preselio u Rijeci Crnojevića, gde se zaposlio kao mlinski radnik. Zajedno sa njim, ovde se preselila i njegova porodica, pa je Jovan ovde odrastao i završio osnovnu školu.

Nakon završene osnovne škole, izvesno vreme je radio kao jednog mesara na Cetinju i učio mesarski zanat. Kasnije je odustao od ovog zanata i prešao na učenje obućarskog zanata, koji je najpre učio na Cetinju, potom u Virpazaru i na kraju u Rijeci Crnojevića. Radio je kod privatnika, ali i samostalno. Pošto nije imao materijalnih uslova da otvori sopstvenu radnju, njegov rad se uglavnom svodio na sitnije popravke.

Tokom vremena se povezao i družio sa drugim radnicima, pre kojih je stupio u vezu sa revolucionarnim radničkim pokretom. Kasnije se povezao i sa komunistima. Najpre je bio njihov simpatizer, a kasnije je počeo da učestvuje u partijskim akcijama i izvršavanju partijskih zadataka, pa je 1931. godine bio primljen u članstvo tada ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).

Učestvovao je u štrajkovima i demonstracijama, a radi je i na omasovljavanju Komunističke partije. Njegova aktivan bila je najveća u periodu od 1934. do 1941. godine, kada je KPJ radila na stvaranju Narodnog fronta i borbi protiv fašizma. Posebno se istakao u Belvederskim demonstracijama, 1936. godine, kada se nalazio na čelu povorke, koja je nakon napada žandarmerije, iako goloruka krenula u napad. Zbog aktivnog revolucionarnog rada, bio je često hapšen i proganjan od policije. U godinama uoči Drugog svetskog rata je kao poznati komunista morao da se redovno javlja Komandi žandarmerijske stanice.

Nakon okupacije Jugoslavije, 1941. godine bio je jedan od neposrednih organizatora ustanka u Rijeci Crnojevića. U toku Trinaestojulskog ustanka učestvovao je u borbama protiv Italijana na Riječkom gradu. Kada su opkoljeni Italijani zatražili pregovore zbog predaje, bio je određen za jednog od pregovarača. Nakon toga, oni su zloupotrebili prethodni sporazum o pregovorima i uhapsili partizanske predstavnike, ali je Jovo uspeo da pobegne iz zarobljeništva.

U jesen 1941. godine je bio jedan od dobrovoljaca u Odredu za operacije u Sandžaku, sa kojim je 1. decembra 1941. učestvovao u napadu na Pljevlja. Nakon toga se sa preostalim borcima ovog Odreda uputio u Rudo, gde je 21. decembra postao borac tada formirane Prve proleterske udarne brigade. Sa brigadom je učestvovao u mnogim borbama — na Ulogu, Livnu, Ključu, Kotor Varoši, Neretvi, Glavatičevu, Krčnom Brdu, Brodarevu i dr. Isticao se u mnogim borbama, a posebno u borbi protiv četnika Pavla Đurišića na Večerinovcu, kod Mojkovca, maja 1942. godine. Ovo je bila jedna od najtežih borbi Prvog lovćenskog bataljona, kada je za nekoliko minuta poginulo 20 partizana iz ovog i Durmitorskog omladinskog bataljona. Jovo je tada naleteo na četničkog puškomitraljesca i oteo mu oružje, ali se četnik otimao, kako ne bi bio zarobljen. Borac Đoko Vojvodić je uspeo da usmrti ovog četnika, ali je i sam stradao od drugog četnika.

Kao sposoban borac, Jovo je bio postavljen za komandira Prve čete Prvog lovćenskog bataljona, sa kojim se istakao u novim borbama i marševima. U toku Pete neprijateljske ofanzive na Sutjeci, u leto 1943. godine, radi zaštite Centralne bolnice, koja je bila ugrožena od nemačkih i ustaško-domobranskih snaga, Prva proleterska brigada je sa sektora Mojkovac—Bijelo Polje bila prebačena na front kod Čelebića. Zajedno sa snagama Drinske operativne grupe, brigada je vodila teške borbe kako bi zaštitila bolnicu. Protivudar brigade izveden 21. maja 1943. godine na Zlatnom boru, u blizini Foče, u potpunosti je razbio Trinaestu domobransku pukovniju, ali je u toj borbi poginuo je Jovo Radulović.

Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.