Ljubo Dumičić

ljubo dumičić
Ljubo Dumičić
Lični podaci
Datum rođenja	(1920-01-07)7. januar 1920.
Mesto rođenja	Podstrana, kod Splita, Kraljevstvo SHS
Datum smrti	27. april 1943.(1943-04-27) (23 god.)
Mesto smrti	planina Biokovo, ND Hrvatska
Profesija	poljoprivrednik
Delovanje
Član KPJ od	1940.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Heroj
Narodni heroj od	24. jula 1953.

Ljubo Dumičić (Podstrana, kod Splita, 7. januar 1920 — planina Biokovo, 27. april 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 7. januara 1920. godine u selu Podstrani kod Splita, u seljačkoj porodici. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu, a 1934. godine tečaj za napredne poljoprivrednike u Kninu. Nakon toga se vratio u rodno selo i bavio se poljoprivredom. Velik uticaj na opredeljenje Ljube imao je njegov brat Vinko, već politički formiran student agronomije. Njegovom inicijativom organizovano je u Podstrani turističko društvo u kome se okupljala napredna omladina i preko koje se uspešno razvijala antifašistička delatnost među radnim ljudima sela. Član Komunističke partije Jugoslavije postao je 1940. godine. Od tada je njegov rad još intenzivniji. U selu je organizovao osnovnu partijsku ćeliju i dva aktiva skojevske organizacije.

Odmah posle okupacije zemlje, 1941. godine, nije se odazvao pozivu za vojsku NDH, već je prešao u ilegalnost i radio na pripremanju ustanka i mobilizaciji boraca. Bio je jedan od osnivača Mosorske partizanske čete, u koju je i sam stupio s 15 omladinaca, februara 1942. godine. Bio je zamenik komandira, pa komandir čete.

Dumičić se istakao u akcijama protiv Italijana i ustaša u Dalmaciji. Početkom jula 1942. godine, dobio je zadatak da sa svojom jedinicom brani položaj Rupotine—Solin i spreči nadiranje Italijana iz Splita, preko Sinja, ka Livnu. Sa svojih 76 partizana u trodnevnim borbama uspeo je da zaustavi planirani prodor neprijatelja. Krajem novembra rukovodio je napadom na ustaše u selu Kučićima kod Omiša. Jurišajući na čelu kolone svojih boraca, bacao je bombe na bunker, iz kojeg su ustaše pružale žestok otpor. Tom prilikom, pred ulazom u bunker, teško je ranjen njegov borac Šime Lalić. Izlažući opasnosti vlastiti život, Ljubo je prišao bunkeru i izvukao ranjenog Šimu.

Četvrtog decembra je, kao komandant Mosorskog bataljona, u saradnji s Trećim bataljonom Treće dalmatinske brigade, iz zasede napao italijansku kolonu kod sela Podstrane. Tada su uništena dva neprijateljska kamiona, a poginula su 42 vojnika i dva oficira.

Krajem marta 1943. godine, Ljubo je bio predviđen za komandanta Cetinskog partizanskog odreda ali, prilikom ispitivanja prve izrađene ručne bombe u Tehničkoj radionici na Biokovu, 22. aprila, ostao je teško ranjen, a 27. aprila je podlegao ranama.

Odlukom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 24. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.