Njegoslav Bošković
| Njegoslav Bošković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1926. |
| Mesto rođenja | Mrkonjići, |
Njegoslav Bošković je rođen 1926. godine u selu Mrkonjićima (Popovo polje), trebinjski srez.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Njegoslav Bošković je snovnu školu završio u rodnom selu, a gimnaziju, posle završetka rata, u Vrhnici - Slovenija. Drugi svetski rat zatekao ga je u Popovom polju. Očevidac je tragičnog događaja (23. 06 1941) u Popovom polju. Toga dana ustaše su pohvatale 185 Srba iz Popova i Bobana i posle zvjerskog mučenja bacile u jamu Jagodnjaču. U kritičnom trenutku skočio je i preplivao rijeku Trebišnjicu i tako izbjegao stravičnu smrt. Dobar je poznavalac i drugih tragičnih događaja, posebno ustaških zločina, na širem prostoru Hercegovine. Ta bolna i nezaboravna sjećanja, vjerodostojno opisuje u svojim poemama. Od tada pa sve do završetka rata, dijeli tešku, ali slavnu, sudbinu naroda Popovog polja. Toga kobnog dana izbjegao je u planinu Bjelasnicu koja je pripadala zbegu Ilija. Treba napomenuti to, da je toga kobnog dana iz rodnog sela Mrkonjića bačeno u jamu Jagodnjaču 21 mučenik (17 do 60 godina starosti), a te, stravične zime 1941/42. godine, u tom selu je od gladi umrlo 38 osoba. Ta bolna žaoka za svojim najbližima ostavila je dubok trag u njegovom sjećanju, posebno za svojim ujacima. Mitar Stojanović bačen je u jamu, a Milan je, kao patriota, strijeljan u banjičkom logoru - Jajinci.
Vojna karijera[uredi | uredi izvor]
Kao omladinac od 16 godina učesnik je NOR-a. Sa jedinicama 29-te hercegovačke divizije prešao je veliki borbeni put od Kotora do Trsta, odnosno do Jugoslovensko-Austrijske granice. Ranjen je u borbama za oslobođenje Ljubljane. Imao je izuzetnu priliku da upozna strahote i surovost rata na ovim prostorima. Odlikovan je sa više ratnih i mirnodopskih odlikovanja. Po završetku rata ostao je u aktivnoj službi JNA. Završio je vojno Učilište (Akademiju) u Beogradu 1945 - 1947 godine. Nešto kasnije završava i Tenkovsku oficirsku školu i za postignuti uspjeh dobija počasnu diplomu. Najviše vremena proveo je na dužnosti nastavnika borbene tehnike u ŠCOJ-u (Školski centar oklopnih jedinica) i na dužnostima u SSNO-u. Penzionisan je u činu pukovnika JNA. U periodu aktivne službe povremeno je pisao članke iz svoje funkcionalne nadležnosti i struke. Tek po odlasku u penziju počeo je pisati članke iz oblalsti NOR-a. Znatan dio vremena posvetio je izučavanju tragedije srpskog naroda u Hercegovini, sa težištem na bestijalnost ustaških zločina i na genocid nad srpskim narodom.[1]
Književni rad[uredi | uredi izvor]
Opredjelio se za pisanje poema kojima zasniva smisao i sadržaj zadnjih nekoliko godina na istinitim događajima i istorijskim činjenicama. Izdao je poeme:
Motivi za pisanje ovih poema su, uglavnom,bolne žaoke iz tih stravičnih dana koje su se duboko urezale u autorovo nezaboravno sjećanje. Svakako, taj motiv podstaknut je i sramotnom satanizacijom srpskog naroda u novije vrijeme i osjećaj duga prema žrtvama napaćenog srpskog naroda, kome pripada.