Aleksandar Mašin
| Aleksandar Mašin | |
|---|---|
 Aleksandar Mašin | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 24. maj 1857. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 18. april 1910. (52 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Srbija |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1871—1900. 1903—1906. |
| Vojska | Vojska Kneževine Srbije Vojska Kraljevine Srbije |
| Čin | pukovnik |
| Učešće u ratovima | Prvi srpsko-turski rat Drugi srpsko-turski rat Srpsko-bugarski rat |
| Odlikovanja | Orden Karađorđeve Zvezde sa mačevima Orden Belog orla Orden Takovskog krsta Orden Miloša Velikog |
Aleksandar J. Mašin (češ. Aleksandár Mašín; Beograd, 24. maj 1857. — Beograd, 18. april 1910) bio je pukovnik Generalštaba Vojske Kraljevine Srbije. Jedan je od organizatora Majskog prevrata 1903. godine kojim je svrgnut i ubijen kralj Aleksandar Obrenović. U vladi Jovana Avakumovića bio je ministar građevina.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 24. maja 1857. u Beogradu od oca Jovana dvorskog lekara kneza Mihaila i kralja Milana Obrenovića i majke Barbore. Nakon završetka šest razreda gimnazije u Beogradu, stupio je 1871. godine u Artiljerijsku školu, koju je završio 1876. godine, kada je proizveden u čin pešadijskog potporučnika. Završio je Višu školu Vojne akademije, dvogodišnju oficirsku školu u Beču i đeneralštabnu pripremu, te postao đeneralštabni kapetan prve klase 1885. godine. U čin potpukovnika unapređen je 1893. godine, a čin pukovnika je dobio 1898. godine.
Penzionisan je 1900. godine, reaktiviran 29. maja 1903, kada se uključio u Majski prevrat kao najstariji oficir. Bio je dever kraljice Drage Obrenović koja je pre udaje za kralja Aleksandra, bila udata za njegovog brata Svetozara. Smatrao je da je njegova bivša snaja možda ubila njegovog brata i iz tih razloga priključio se zaverenicima predvođenih Dragutinom Dimitrijevićem Apisom. Ponovo je penzionisan 29. maja 1906, i to na zahtev vlade Velike Britanije.
Važnije dužnosti[uredi | uredi izvor]
Tokom Prvog srpsko-turskog rata radio je u štabu Dobrovoljačkog korpusa na Drini. Komandant pešadijskog bataljona bio je u Drugom srpsko-turskom ratu i Srpsko-bugarskom ratu. Takođe je bio komandant pešadijskog puka, profesor Vojne akademije, načelnik štaba divizije, vojni izaslanik u Beču (1897—1898), poslanik na dvoru crnogorskog kneza (1897—1898), izaslanik Srbije na Haškoj konferenciji (1899), ministar građevina (1903), komandant Dunavske divizijske oblasti (1904) i vršilac dužnosti načelnika Glavnog generalštaba (1905—1906).
Odlikovan je Ordenom takovskog krsta trećeg stepena, Ordenom belog orla trećeg stepena, Ordenom Karađorđeve zvezde drugog stepena, Ordenom Miloša Velikog četvrtog stepena, Zlatnom medaljom za hrabrost, Srebrnom medaljom za hrabrost, spomenicama ratova 1876, 1877—1878. i 1885. godine i Medaljom kralja Petra Prvog.[1] Kao vojni pisac i prevodilac objavljivao je zapažene članke i prevode, najviše u časopisu „Ratnik“.
Preminuo je u Beogradu, posle "teške bolesti", 5/18. aprila 1910. godine. Sahranjen je na Novom groblju.[2]
Porodica[uredi | uredi izvor]
Roditelji[uredi | uredi izvor]
| ime | slika | datum rođenja | datum smrti |
|---|---|---|---|
| Jovan Mašin |  |
1820. | 24. decembar 1884. |
| Barbora Všeteček |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Acović, Dragomir (2012). Slava i čast: Odlikovanja među Srbima, Srbi među odlikovanjima. Belgrade: Službeni Glasnik. str. 566.
- ^ Mašin J. Aleksandar (voa.mod.gov.rs)
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ivetić, Velimir (2000). Načelnici generalštaba 1876—2000. Beograd: Novinsko-informativni centar VOJSKA.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
