Ambijentalno udušenje
Ambijentalno udušenje ili ambijentalna asfiksija jedan je od oblika gušenja,[1] koji je najčešće zadesnog porekla, jer nastaje usled narušenog normalan odnos koncentracija kiseonika i ugljen-dioksida u ambijentalmom vazduhu.[2]
Epidemiologija[uredi | uredi izvor]
Ambijentalna udušenja kod dece[uredi | uredi izvor]
Ambijentalna asfiksija se najčešće javlja kod dece, koja u toku igre, skrivanja, dospevaju u zapreminski ograničene i relativno dobro, skoro hermetički zaptivene prostore, kao što su plastična burad, ormari, sanduci, stari frižideri ili zamrzivači.[1]
Ambijentalna udušenja kod odraslih[uredi | uredi izvor]
Kod odraslih, ovakva udušenja dešavaju se kod radnika u rudarskim oknima, bunarima, pećinama, podrumima, gde se ugljen-dioksid nagomilava zbog svoje težine.[1]
Etiologija[uredi | uredi izvor]
Disanje, kao jedna od vitalnih funkcija u telu, u suštini predstavlja transport kiseonika iz atmosfere u tkiva, odnosno ćelije i vraćanje stvorenog ugljen-dioksida. Ovaj proces je izuzetno složen, u njegovom lancu postoji nekoliko karika, od kojih svaka mora biti funkcionalna da bi se ventilacija, difuzija i transport navedenih gasova odvijali normalno i pravilno.
Pre svega, neophodan je odgovarajući, normalan sastav atmosfere u kojoj se čovek nalazi.
Onda, potrebno je otvoriti usne i nazalne otvore, prohodnost daljih disajnih puteva (nos, usta, ždrelo, larinks, traheja, traheja).
Zatim neophodan je očuvan kvalitet plućnog tkiva, pravilan sastav krvi, očuvana sposobnost eritrociti da primaju i prenose kiseonik u tkiva i ćelije koji moraju imati kvalitativne karakteristike koje prihvataju kiseonik, a sve pod uslovima pravilnog funkcionisanja centralne regulacije disanja.[3]
Poremećaj ili prekid bilo koje karike naveden u ovom lancu dovodi do oštećenja respiratorne funkcije, ili do gušenje (asfiksija), koje se može završiti fatalno ili nefatalno.[4]
Sam naziv ovog oblika gušenja (ambijentalna asfiksija) ukazuje na to da do poremećaja disanja dolazi usled:[3] narušenog normalan odnos koncentracija kiseonika i ugljen-dioksida (21% : 0,03%). Tada u udahnutom vazduhu dolazi do poremećaja procesa disanja usled potrošnje kiseonika, uz istovremeno povećanje koncentracija ugljen-dioksida, što onemogućava stvaranje potrebne količine oksihemoglobina.
Obdukcioni nalaz[uredi | uredi izvor]
Kod udušenja izazvanog ambijentalnom udušenjem obdukcioni nalaz odgovara opštim znacima gušenja. Uzrok smrti, pored okolnosti slučaja, otkriva i smanjeni procenat oksigenacije hemoglobin.
Iako je većina ovih slučajeva isključivo posledica nedostatka kiseonika u udahnutom vazduhu, takođe treba napomenuti da postoje slučajevi u kojima je pored poremećenog kiseonika-ugljen-dioksid, važan faktor u nastanku smrti takođe može imati prisustvo u atmosferi nekih toksičnih gasova (amonijak, sumpor-vodonik). Takva su naprimer udušenja kod radnika u reviziji kanalizacionih sistema, septičkih jama, bunara, autocisterni za prevoz benzina. Svakako, u ovim slučajevima prisutni otrovni gasovi imaju određenu, ako ne i vodeću ulogu na nastanak smrti.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Branislav BUDAKOV ASFIKTIČNE POVREDE U: Miloš Tasić, Sudska medicina, Zmaj Novi Sad str.81-104
- ^ Bell MD, Rao VJ, Wetli CV, Rodriguez RN. Positional asphyxiation in adults. Am J Forensic Med Pathol 1992; 13(2): 101–107
- ^ a b Bell MD, Rao VJ, Wetli CV, Rodriguez RN. Positional asphyxiation in adults. Am J Forensic Med Pathol 1992; 13(2): 101–107
- ^ Brinkmann B. Compression of the neck and arterial obstruction. Z Rechsmed 1981; 87:59–73
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
