Animirani film

Animirani ili crtani film je vid filmske umetnosti. Za razliku od igranog filma, u animiranom filmu su likovi i pozadina nacrtani. U ovu se skupinu često stavljaju filmovi u kojoj ni likovi ni pozadina nisu nacrtani ali nisu niti stvarni, živi, likovi nego lutke. Države najveći proizvođači animiranih filmova su SAD i Japan.

Počeci[uredi | uredi izvor]

Sredinom 19. veka, kada je u evropskoj umetnosti, posebno slikarstvu, došlo do razvoja realizma Kurbea i Domijea, stvorena je fotografija – dagerotipija. Slikarstvu i fotografiji zajedničko je bilo prikazivanje stvarnosti. Ubrzo, već krajem 19. veka, braća Limijer su na osvetljenom platnu prikazala sliku koja je oživela. Ovaj događaj se smatra početkom razvoja filma. Od nastanka prvih pokretnih slika do danas, sa usavršavanjem filmske tehnike ova umetnost se sve više razvijala – od nemog do zvučnog filma, od crno-belog do filma u boji.

Prvi animirani filmovi[uredi | uredi izvor]

Prvi animirani filmovi, koje nazivamo i crtanim filmovima, prikazani su u poslednjoj deceniji 19. veka, i bili su delo francuskog umetnika Emila Rejnoa. Međutim, pre 1910. godine i pojave smešnih likova, kao što su nespretni Fantoš i dinosaurus Greti, publika se nije zanimala za animirane koliko za stvarne zabavljačke.^[1]

Animirani filmovi su najčešće prikazivani pre celovečernjeg filma u bioskopima i trajali su otprilike pet minuta. Uskoro su otvoreni filmski studiji koji su se bavili isključivo proizvodnjom animiranih filmova. Tokom dvadesetih godina 20. veka, braća Dejv i Maks Flajšer stvorili su nekoliko čuvenih animiranih junaka, kao što su Popaj i klovn Koko. Nije bilo neuobičajeno da glavni lik crtanog filma bude životinja, na primer nevaljali mačak Feliks.

Studiji animiranih filmova[uredi | uredi izvor]

Najpoznatija animirana životinja svih vremena svakako je Miki Maus. Mikija je stvorio Volt Dizni, a prvi film u kom se pojavio bio je „Ludi avion“ iz 1928. godine. Ubrzo je publika svih godišta hrlila da vidi njegove najnovije dogodovštine, kao i dogodovštine njegovih prijatelja – Šilje, Paje Patka i Plutona. Dizni je ipak želeo još da se isprobava sa animacijom, pa je napravio niz filmova nazvan „Smešne simfonije“. Animacija u svakom filmu bila je nadahnuta poznatim delima klasične muzike.

Ipak, njegova najodvažnija odluka bila je da snimi dugometražni animirani film. Većina kritičara smatrala je da da će se gledaoci dosađivati gledajući animirani film od 80 minuta, ali je film „Snežana i sedam patuljaka“ iz 1937. godine postigao izvanredan uspeh na blagajnama.

Od tada je Diznijev filmski studio neprikosnoven u toj grani filmske industrije. Ne treba zaboraviti ni druge velike likove, nastale u studijima Dizni, Vorner Braders i Hana-Barbera.

Likovi animiranih filmova[uredi | uredi izvor]

Likovi studija Dizni[uredi | uredi izvor]

Likovi studija Vorner Braders[uredi | uredi izvor]

Likovi drugih studija[uredi | uredi izvor]

Likovi studija Tventit senčeri Foks, Comedy Central, Cartoon Network, Nick Jr. i Nikelodeon[uredi | uredi izvor]

Likovi studija Turner i Hana-Barbera[uredi | uredi izvor]

Neki dugometražni filmovi studija Dizni, Piksar, Paramount, DreamWorks, Touchstone, Focus Features, Blue Sky Studios i Illumination[uredi | uredi izvor]

„Snežana i sedam patuljaka“ (1937)
„Guliverova putovanja“ (1939)
„Pinokio“ (1940)
„Fantazija“ (1940)
„Dambo“ (1941)
„Bambi“ (1942)
„Pepeljuga“ (1950)
„101 dalmatinac“ (1961)
„Knjiga o džungli“ (1967)
„Ko je smestio Zeki Rodžeru” (1988)
„Mala sirena” (1989)
„Lepotica i zver“ (1991)
„Aladin“ (1992)
„Kralj lavova“ (1994)
„Pokahontas“ (1995)
„Priča o igračkama“ (1995)
„Zvonar Bogorodičine crkve“ (1996)
„Herkules“ (1997)
„Mulan“ (1998)
„Tarzan“ (1999)
„Šrek” (2001)
„Dedeno doba” (2002)
„Lilo i Stič“ (2002)
„Madagaskar” (2005)
„Kung fu panda” (2008)
„Koralina” (2009)
„Grozan ja” (2010)
„Zaleđeno kraljevstvo” (2013)

Animacija[uredi | uredi izvor]

Animacija je tehnika kojom nastaju animirani filmovi. Da bi se snimila jedna sekunda animiranog filma potrebno je 24 crteža. To znači da je za desetominutni film neophodno nacrtati 24.400 pojedinačnih scena. Za nastanak prvih animiranih filmova bilo je potrebno mnogo vremena i trud, pošto je pozadina svakog crteža morala biti istovetna. Animacija je doživela korenitu promenu pojavom providnih folija, na kojima su se mogle crtati samo promene koje bi odavale utisak pokreta, gesta ili izraza lica. Te folije su slagane preko pozadine, a slika koju bi zajedno davale fotografisana je kadar po kadar. Gotovo svi autori animiranih filmova koristili su ovu tehniku doskoro, kada je u masovnu upotrebu ušla računarska animacija.

Diznijev film „Priča o igračkama“ prvi je u istoriji u potpunosti nastao pomoću računarske animacije.

Reference[uredi | uredi izvor]

^ Becker 1959

Literatura[uredi | uredi izvor]

Barrier, J. Michael (1999). Hollywood Cartoons: American Animation in Its Golden Age. New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-503759-3.
Bendazzi, Giannalberto (1994). Cartoons: One Hundred Years of Cinema Animation. Bloomington, Indiana: Indiana University Press. ISBN 978-0-253-20937-5.
Maltin, Leonard (1980). Of Mice and Magic: A History of American Animated Cartoons. New York: Plume. ISBN 978-0-452-25993-5.
Stabile, Carol; Harrison, Mark (2003). Prime Time Animation: Television Animation and American Culture. London: Routledge. ISBN 978-0-415-28326-7.
Stephenson, Ralph (1973). The Animated Film. London: Tantivity Press. ISBN 978-0-498-01202-0.
Adelson, Candace (1994). European tapestry in the Minneapolis Institute of Arts. Minnesota: Minneapolis Institute of Arts.
Adler, John; Hill, Draper (2008). Doomed by Cartoon: How Cartoonist Thomas Nast and the New York Times Brought Down Boss Tweed and His Ring of Thieves. Morgan James Publishing. ISBN 978-1-60037-443-2.
Becker, Stephen D.; Goldberg, Rube (1959). Comic Art in America: A Social History of the Funnies, the Political Cartoons, Magazine Humor, Sporting Cartoons, and Animated Cartoons. Simon & Schuster.
Bishop, Franklin (2009). Cartoonist's Bible: An Essential Reference for Practicing Artist. London: Chartwell Books. ISBN 978-0-7858-2085-7.
Blackbeard, Bill, ur. (1977). The Smithsonian Collection of Newspaper Comics. Smithsonian Inst. Press.
Constable, William George (1954). The Painter's Workshop. Courier Dover Publications. Pristupljeno 20. 1. 2013.
Horn, Maurice (1976). The World Encyclopedia of Comics. Chelsea House.
Morris, Frankie; Tenniel, Sir John (2005). Artist Of Wonderland: The Life, Political Cartoons, And Illustrations Of Tenniel. University of Virginia Press.
Press, Charles (1981). The Political Cartoon. Fairleigh Dickinson University Press.
Robinson, Jerry (1974). The Comics: An Illustrated History of Comic Strip Art. G.P. Putnam's Sons.
Rowson, Martin (21. 3. 2015). „Satire, sewers and statesmen: why James Gillray was king of the cartoon”. The Guardian.
Walasek, Helen (2009). The Best of Punch Cartoons: 2,000 Humor Classics. England: Overlook Press. ISBN 978-1-59020-308-8.
Wells, Paul (28. 11. 2008). The Animated Bestiary: Animals, Cartoons, and Culture. Rutgers University Press. ISBN 978-0-8135-4643-8.
Yockey, Steve (2008). Cartoon. Samuel French. ISBN 978-0-573-66383-3.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Animated Films
The making of an animated cartoon
Dan Becker, History of Cartoons
Marchand collection cartoons and photos
Stamp Act 1765 with British and American cartoons
Harper's Weekly 150 cartoons on elections 1860-1912; Reconstruction topics; Chinese exclusion; plus American Political Prints from the Library of Congress, 1766–1876
"Graphic Witness" political caricatures in history
Keppler cartoons
current editorial cartoons
Index of cartoonists in the Fred Waring Collection
International Society for Humor Studies
Fiore, R. (2010-01-31). „Adventures in Nomenclature: Literal, Liberal and Freestyle”. The Comics Journal. Fantagraphics Books. Arhivirano iz originala 06. 02. 2015. g. Pristupljeno 5. 2. 2013.

[Becker-1] Becker 1959

[1]