Arhitektura eklekticizma
 |
Eklektizam ili eklekticizam (gr. eklegein – birati, izabrati sebi) se u arhitekturi javlja u upotrebljavanju ili imitaciji elemenata iz različitih i često kontradiktornih arhitektonskih stilova ili na kraju i elemenata iz dela drugih umetnika i njihovog spajanja u nove celine ili kompozicije.
Razlikujemo eklekticizam simultani, sintetski i formalan.
- Simultani eklekticizam je eklekticizam koji se razvio uglavnom od 1830. godine u kojem pojedini elementi stoje jedni uz druge i kojega je su položili nemački arhitekti Karl Fridrih Šinkel, Fridrih fon Gartner i Leo fon Klence.
- Sintetski eklekticizam je druga faza ovog stila koji se trudi da smiri opozicione stilove uz spajanje u jednu celinu. Ovaj način se razvijao u Austriji, Nemačkoj i Francuskoj i možemo ga smatrati za nesavršenu kompoziciju za razliku od dobrih eksperimenata u postmodernističkoj arhitekturi gde se ovaj način upotrebljava kao izraz posebnog pogleda na arhitekturu a ne kao manipulacije sa istorijskim vrednostima u arhitekturi.
- Poslednja faza eklekticizma je formalni eklekticizam koji naglašava stil lepih umetnosti. Bio je u upotrebi naročito u SAD. U Evropi se on javlja na prelomu 19. i 20. veka za potrebe izgradnje reprezentativnih objekata i luksuza koji rezultuje u primeni i korišćenjima istorizujućih stilova.
