Pređi na sadržaj

Batrić Jovanović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
batrić jovanović
Batrić Jovanović u Saveznoj skupštini Jugoslavije
Lični podaci
Datum rođenja(1922-06-03)3. jun 1922.
Mesto rođenjaDonja Morača kod Kolašina, Kraljevina SHS
Datum smrti16. februar 2011.(2011-02-16) (88 god.)
Mesto smrtiBeograd, Srbija
Profesijadruštevno-politički radnik i publicista
Delovanje
Član KPJ od1940.
Učešće u ratovimaNarodnooslobodilačka borba
SlužbaNOV i PO Jugoslavije
Odlikovanja
Orden Republike sa zlatnim vencem Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem
Orden rada sa crvenom zastavom Orden za hrabrost Orden partizanske zvezde sa puškama
Partizanska spomenica 1941.

Batrić Jovanović (Donja Morača kod Kolašina, 3. jun 1922 — Beograd, 16. februar 2011) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik i diplomata SFR Jugoslavije i publicista.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 3. juna 1922. godine u selu Donja Morača, kod Kolašina. Poticao je iz zemljoradničke porodice, a roditelji su mu bili Milovan i Jelisaveta Jovanović. Gimnaziju je završio u Peći 1940. godine, a nakon mature upisao Pravni fakultet u Beogradu. Tokom studija priključio se studentskom revolucionarnom pokretu i ubrzo postao član tada ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1][2]

Aprilski rat 1941. godine prekinuo je njegove studije. Nakon okupacije Kraljevine Jugoslavije vratio se u rodno mesto, gde je aktivno učestvovao u organizovanju oružanog ustanka. Bio je učesnik Trinaestojulskog ustanka u Crnoj Gori, a u jesen 1941. godine je u sastavu Komskog bataljona učestvovao u napadu na Pljevlja. Kada je 21. decembra 1941. godine u Rudom formirana Prva proleterska udarna brigada bio je borac Treće čete njenog Prvog crnogorskog bataljona. Tokom Narodnooslobodilačkog rata nalazio se na raznim odgovornim dužnostima.[1]

Nakon oslobođenja Jugoslavije, kao omladinski rukovodilac učestvovao je u organizovanju prvih omladinskih radnih akcija na izgradnji ratom porušene zemlje. Nekoliko godina uzastopno bio je u rukovodilac velikih saveznih omladinskih radnih akcija, kao član i komandant Glavnog štaba omladinskih radnih brigada na izgradnji omladinske pruge Brčko—Banovići, 1946. godine i pruge Šamac—Sarajevo, 1947. godine. Od 1948. godine je učestvovao u izgradnji Novog Beograda, tačnije u prvoj fazi njegove izgradnje od 1948. do 1950. godine. Bio je pomoćnik generalnog direktora preduzeća „Novi Beograd” i danonoćno je obilazio gradilišta — palate Federacije, Studentskog grada, naselja Tošin bunar i hotela „Jugoslavija” i brinuo o njihovom snabdevanju ovih gradilišta potrebnim alatom, građevinskim mašinama i materijalom. Posebno je vodio brigu o izvršenju prethodno dogovorenih godišnjih, mesečnih i dekadnih planova za pojedine objekte i gradilište u celini.[1][3]

Nakon nastupanja pauze u izgradnji Novog Beograda, Batrić Jovanović je bio stavljen na raspolaganje Vladi FNRJ, gde je obavljao dužnosti — pomoćnika saveznog ministra, direktor Savezne uprave za nuklearne sirovine, sekretar Komisije za privredu Centralnog komiteta KPJ i urednik NIP „Borba”. Godine 1953. bio je imenovan za generalnog direktora Uprave civilnog vazduhoplovstva Jugoslavije i na ovoj dužnosti je ostao dugi niz godina sve do 1971. godine. Nakon ovoga je od 1973. do 1977. godine bio ambasador SFRJ u UNESKO-u.[1][2]

U dva saziva, od 1978. do 1986. godine bio je delegat iz SR Crne Gore u Saveznoj skupštini.[2] U ovom periodu postao je čuven po žestokim osudama progona srpskog i crnogorskog stanovništva s Kosmeta od strane velikoalbanskih šovinista i separatista. Takođe, najoštrije je kritikovao ekonomsku politiku SFRJ osuđujući je da je u službi pljačkanja SR Srbije i drugih nerazvijenih jugoslovenskih republika, od strane SR Hrvatske i SR Slovenije. Njegova istupanja u Skupštini SFR Jugoslavije (delegatska pitanja, replike i govori) kasnije je sabrao u svojoj knjizi Kosovo, inflacija, socijalne razlike.

Nakon političkog uspona Slobodana Miloševića i „antibirokratske revolucije” postao je njegov pristalica pa je 1989. godine bio izabran za delegata u Skupštini SR Srbije, a nakon uvođenja višepartijskog sistema, 1990. godine je bio narodni poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srbije, izabran na listi Socijalističke partije Srbije. U isto vreme je bio delegat iz Srbije u Skupštini SFRJ, do 1992. godine.[2]

Umro je 16. februara 2011. godine u Beogradu.[4]

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Za učešće u Narodnooslobodilačkoj borbi 1945. godine je odlikovan Ordenom za hrabrost i Ordenom partizanske zvezde treće reda, 1945. godine. Za učešće u rukovođenju omladinskim radnim akcijama bio je odlikovan — Ordenom rada prvog reda 1946. godine za učešće na izgradnji omladinske pruge Brčko—Banovići, Ordenom zasluga za narod prvog reda 1947. godine za učešće na izgradnji omladinske pruge Šamac—Sarajevo i Ordenom bratstva i jedinstva prvog reda 1949. godine za učešće na izgradnji Novog Beograda. Godine 1982. odlikovan je Ordenom Republike sa zlatnim vencem za zalaganje i rezultate postignute na izgradnji aerodroma širom Jugoslavije.[5][2][3]

Dela[uredi | uredi izvor]

Aktivno se bavio publicističkim radom i objavio je knjige:

  • Omladinske radne akcije - škola socijalizma (1948)
  • Moj bataljon (1952)
  • Od Tare do Sutjeske (1952)
  • Crna Gora u narodnooslobodilačkom ratu i socijalističkoj revoluciji (1960)
  • Rezolucija o osnovama društvenog sistema informisanja (1979)
  • Kolašinski kraj u socijalističkoj revoluciji (1983)
  • Trinaestojulski ustanak (1984)
  • Kosovo, inflacija, socijalne razlike: istupanje u Skupštini SFRJ 1982-85 (1985)
  • Crnogorci o sebi: (od vladike Danila do 1941): prilog istoriji crnogorske nacije (1986)
  • Rasrbljivanje Crnogoraca: Staljinov i Titov zločin (2003)
  • Rasrbljivanje Crnogoraca od Staljina i Tita do Dukljana: Duhovni genocid (2005)

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g Ko je ko u Jugoslaviji 1970, str. 284.
  2. ^ a b v g d Ko je ko u Srbiji 1995, str. 208.
  3. ^ a b Ristanović 2009, str. 40–41.
  4. ^ RTS: Vremeplov (16. februar)
  5. ^ Ko je ko u Jugoslaviji 1957, str. 284.

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd. 1957. 
  • Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd. 1970. 
  • Biografski leksikon Ko je ko u Srbiji. Beograd. 1995. 
  • Ristanović, Dr Slobodan (2009). Novi Beograd — graditeljski poduhvat veka. Beograd: IA KSE-NA. ISBN 978-86-81961-21-6. 
  • Jovanović, Batrić (2003). Rasrbljivanje Crnogoraca: Staljinov i Titov zločin. Beograd: Srpska školska knjiga. 
  • Jovanović, Batrić (2005). Rasrbljivanje Crnogoraca od Staljina i Tita do Dukljana: Duhovni genocid. Podgorica: Vijeće narodnih skupština Crne Gore. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Батрић_Јовановић&oldid=27810329”