Bećir Vuković
| Bećir Vuković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 3. april 1954. |
| Mesto rođenja | Kolašin, FNR Jugoslavija |
| Državljanstvo | Crna Gora |
| Nacionalnost | Srbin |
| Religija | Pravoslavac |
| Zanimanje | književnik |
Bećir Vuković (Kolašin, 3. april 1954) srpski je pjesnik i književnik.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 3. aprila 1954. godine u Kolašinu.[1] Studirao je opštu i jugoslovensku književnost na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu.[2] Član je Udruženja književnika Srbije,[2] Udruženja književnika Crne Gore, redovni član međunarodne Slovenske akademije književnosti i umjetnosti,[3] kao i redovni član Matice srpske.[4] Takođe je član Pokreta pjesnika svijeta (Movimiento Poetas del Mundo).[4] Predsjednik je Društva srpskih književnika Crne Gore i Hercegovine, koje izdaje časopis Srpski jug, čiji je glavni i odgovorni urednik.[5]
Pjesme su mu prevođene na engleski, francuski, ruski, grčki, jermenski, italijanski, kineski, poljski, rumunski, bugarski, turski, i makedonski jezik.[2]
Dobitnik je brojnih književnih priznanja i nagrada,[2] među kojima i nagrade Marko Miljanov (1989) Udruženja književnika Crne Gore i nagrade Risto Ratković (1995), koje spadaju među najznačajnije književne nagrade u Crnoj Gori. 2010. godine bio je dobitnik prestižne srpske književne nagrade Kočićevo pero.
Živi u Podgorici.[2]
Nagrade i priznanja[uredi | uredi izvor]
- Nagrada „Marko Miljanov”, za knjigu Kad ujutro gavran osvanuo, 1990.
- Nagrada „Risto Ratković”, za knjigu Crna umetnost, 1995.
- Fondacija za književnost „Radoman Raco Stanišić“ (2005)
- Povelja Azbučnik (2006)
- Unireks (2006)
- Vidovdanska povelja (2010)
- Nagrada „Kočićevo pero”, za leto 2010.
- Zlatna značka Kulturno-prosvetne zajednice Srbije (2010)
- Nagrada „Pečat Hercega Šćepana”, za knjigu Crna umetnost, 2011.
- Zlatno pero Rusije (2011)
- Nagrada „Miodrag Ćupić”, za knjigu Nedospev, 2022.[6]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
Poezija[uredi | uredi izvor]
- Čisto stanje (1980)
- Zidovi koji rastu (1983)
- Mefistovo seme (1985)
- Potpis svilenim gajtanom (1988)
- Kad ujutru gavran osvanuo (1989)
- Igralište (1992)
- Crna umetnost (1994)
- Lov u nejasnom (izbor iz poezije, 1997)
- Federalni posed (2002)
- Što ste zinuli (politički članci, 2004)
- Igračke propasti (2005)
- Antologija Bože pravde (Srpske pesme, besede, himne, članci, 2006)
- Duh parka (2008)
- Nečitač (2009)
- Crna umetnost (izbor iz poezije, 2010)
- Administracija straha (2016)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Bećir Vuković”. Nova knjiga. Pristupljeno 3. 11. 2020.[mrtva veza]
- ^ a b v g d „Bećir Vuković, Author at Eckermann”. Eckermann. Pristupljeno 3. 11. 2020.
- ^ „Mitropolit Amfilohije počasni član Slovenske akademije književnosti i umjetnosti”. Srpska pravoslavna crkva. 16. 9. 2015. Arhivirano iz originala 12. 03. 2022. g. Pristupljeno 3. 11. 2020.
- ^ a b „Bećir Vuković”. Movimiento Poetas del Mundo (na jeziku: španski). Arhivirano iz originala 28. 10. 2020. g. Pristupljeno 3. 11. 2020.
- ^ „Časopis „Srpski jug” promovisan u okviru tribine „Riječ” UKCG: Donio estetiku najvišeg reda”. Dan. 18. 6. 2017. Pristupljeno 3. 11. 2020.
- ^ K., V. (10. 5. 2022). „VUKOVIĆU NAGRADA „MIODRAG ĆUPIĆ“: Neprekinuti procesu iskustvenog samoprevazilaženja u ostvarivanju što širih značenjskih prostora”. Večernje novosti. Pristupljeno 13. 5. 2022.
