Bitka kod Anhijala (917)
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Bitka kod Anhijala | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Vizantijsko-bugarskih ratova | |||||||
 bitka kod Anhijala 917. godine | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Prvo bugarsko carstvo | Vizantijsko carstvo | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
| Simeon I | Leon Foka Stariji | ||||||
Bitka kod Anhijala (bug. Битката при Ахелой) vođena je 20. avgusta 917. godine između bugarske vojske Simeona I sa jedne i vizantijske vojske pod Leonom Fokom Starijim sa druge strane. Deo je vizatijsko-bugarskih ratova, a završena je velikom pobedom Bugara. Jedna je od najvećih bitaka bugarske istorije i nakon nje je Bugarsko carstvo bilo na vrhuncu moći.
Uvod[uredi | uredi izvor]
Nakon poraza od bugarskog kneza Simeona, vizantijski car Lav VI Mudri pristaje na plaćanje godišnjeg danka Bugarima. Nakon Lavove smrti, njegov naslednik Aleksandar odbija plaćanje danka, pa Simeon obnavlja rat sa Vizantijom. Aleksandar ubrzo umire, a novi regent, patrijarh Nikola Mistik nastoji da spreči rat krunišući Simeona za cara i obećavajući da će mladog cara Konstantina VII oženiti jednom od njegovih kćeri. Međutim, u Carigradu je 914. godine izvršen državni udar. Nova regentica Zoja raskida dogovor sa Simeonom. Bugari obnavljaju rat i napadaju vizantijske posede u Trakiji i oko Drača, a bez otpora zauzimaju Hadrijanopolj. Obe strane pripremale su se za konačan sukob. Radi toga Zoja sklapa mir sa Abasidskim kalifatom, a nastoji da sklopi sporazume i sa Pečenezima, Srbima i Mađarima kako bi oni Bugare napali sa leđa. Ove namere su osujećene zahvaljujući Simeonovoj diplomatskoj veštini.
.svg)
Bitka[uredi | uredi izvor]
Godine 917. vizantijska vojska kreće na sever u dve grupe: jedna pod generalom Leonom Fokom Starijim, a druga pod Romanom Lakapinom. Fokina vojska se ulogorila na obali kraj drevne tvrđave Anhijal, a Simeon je svoju vojsku ulogorio na visoravni oko tvrđave. Konjičku rezervu sakrio je iza brda. Namerno je ojačao krila, a oslabio centr kako bi namamio Vizantijce u klopku. Bitka je započela ujutro. Vizantinci su žestokim udarom naterali Bugare u beg, a potom ih stali goniti. To je Simeon i čekao te je sa rezervnom konjicom udario na rasturene vizantijske odrede. Istovremeno je proturena lažna vest da je Foka poginuo. U borbi je ubijen i Simeonov konj. Ipak, Bugari odnose pobedu. Najveći deo vizantijske vojske je ubijen, među njima i admiral Konstantin Lips. Foka se uspeo spasiti.
Posledice[uredi | uredi izvor]
Bugarske trupe nastavljaju sa maršem ka Carigradu. Zoja je pristala na Simeonove zahteve da uđe u grad i kruniše se za „cara Bugara i Rimljana“, ali je odbila da zaruči svoga sina Konstantina Simeonovoj kćeri. Konačan obračun sprečio je ustanak Srba zbog koga se Simeon morao povući nazad na zapad.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Vizantija, vrhunac - Dž. Dž. Norič
