Blagoje Krušić
 | Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
Blagoje Mićkov Krušić | |
|---|---|
 Blagoje Krušić | |
| Datum rođenja | 1880. |
| Datum smrti | 1944. |
Blagoje Mićkov Krušić (1880 — 1944), vojnik, žandarmerijski narednik i politički osuđenik. Rodio se u selu Prigradina u Banjanima, da bi se zajedno sa svojom porodicom preselio u Kuršumliju u selo Dabinovac 1889. godine. Blagoje čitav svoj život posvećuje borbi za oslobođenje. Kao četrnaestogodišnjak odlazi u komitske čete Voje Tankosića sa kojim četuje šest godina.
Učestvovao je u bitkama kod Cera, Drine, Kolubare, Kosmaja, Prizrena, Kajmakčalana kao i na Solunskom frontu.
Odlikovan je brojnim znamenjem za hrabrost u balkanskim i Prvom svjetskom ratu. Blagoje M. Krušić je nosilac zlatnog ordena Karađorđeve zvezde, ruskog Georgijevskog krsta, francuske vojne medalje sa mačevima, ordenom Legije časti, dvije Obilića medalje za hrabrost, četiri spomenice za učešće u ratovima od 1912. do 1918, među kojima i Albanske. Kao borac Gvozdenog puka „Knjaz Mihailo“ ranjen je pet puta. Regent Aleksandar, na položaju kod Crne reke 14. marta 1917. godine, sa svojih grudi skinuo Karađorđevu zvezdu sa mačevima i darivao je Blagoju. Francuski general Gijom, za zasluge u balkanskim ratovima, lično uručio francusko vojno odlikovanje, medalju „Militar“ koja se dodeljivala najzaslužnijim vojnicima, a ustanovljena je 22. januara 1852. godine.
Poslije 1918. godine odselio se u Kruševac a potom u Niš. Oženio se Zorkom Vojinović iz Kruševca sa kojom je dobio dva sina Petra i Dragutina, i kćerku Slavku. U avgustu 1944, strijeljan je od pripadnika Ozne kao neprijatelj nove narodne vlasti i agent Ravnogorskog pokreta i Draže Mihailovića. Njegove kosti još nisu pronađene a ratna odlikovanja su mu opljačkana. Rehabilitovan je 13. jula 2007. godine rešenjem Okružnog suda u Nišu.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- časopis Sveviđe, broj 41
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
