Borba kod Đuriškog manastira
| Borba kod Đuriškog manastira | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Sukobljene strane | |||||||||||
 srpski četnici bugaraške komite |
.svg){kind=small} Osmansko carstvo | ||||||||||
| Komandanti i vođe | |||||||||||
|
vojvoda Anđelko Aleksić vojvoda Nikola Puškarov | nepoznato | ||||||||||
| Jačina | |||||||||||
| 11 srpskih četnika i bugarske komite | nepoznato | ||||||||||
| Žrtve i gubici | |||||||||||
| 2 četnika | nepoznat broj mrtvih i ranjenih | ||||||||||
Prvu srpsku četu za četovanje u Makedoniji formirali su, posle majskog prevrata, dr. Milorad Gođevac, Vasa Jovanović i Luka Ćelović. Za vojvodu je izabran kaldrmdžija Ilija Slave, sa zamenikom Anđelkom Aleksićem (beogradski aščija rodom iz Midinaca, Gostivarska kaza). Gođevčevom nesmotrenešću u četi je primljen i Ilija Vujanović, prebeglica iz Banje Luke, koji je zbog ubistva austrougarskog žandarmerijskog narednika osuđen na smrt. U Beogradu je ležao u zatvoru zbog ranjavanja jednog seljaka. Posle izdržane kazne nije bio isporučen Austriji jer je prebegao u četu vojvode Ilije. Sa Vujanovićem stupio je u četu i njegov zatvorski čuvar podnarednik Voja Korać.
Osmočlana četa je prešla granicu kod Buštranje (tada granično selo sa Osmanskim carstvom). Odmah po prelasku Vujanović se sukobio sa vojvodom Ilijom, kojeg je ranio pa pobegao u Srbiju. Četa se odmah vratila noseći ranjenog vojvodu. Za Vujanovićem raspisana je nagrada, on je kasnije ubijen iz zasede na Drini.[1]
Prva borba kod Đuriškog manastira[uredi | uredi izvor]
Prvi neuspeh nije obeshrabrio Gođeva, Jovanovića i Ćelovića. Ubrzo su formirali novu četu od 11 ljudi (vojvoda Anđelko Aleksić, Arsa Gavrilović - Gostivarac, Voja Korać, Stojan Ristić - Giljanac, Nikola iz Tetova, raskaluđer Vasilije Trbić, Đorđe Janković i još četvorica neidentifikovanih četnika). Četa je bila predviđena za Poreče i početkom septembra prešla granicu kod Buštranje. Posle nekoliko dana došla je do sela Sušice kod Đuriškog manastira (Ovče polje)[2], gde je u šumarku danila. Odmor je prekinula pucnjava iz pravca manastria. Četu bugarskog revizionog vojvode profesora Nikole Puškareva napadala je turska potera. Vojvoda Anđelko se odlučio da pomogne Bugare napadajući Turke sa leđa. Iznenađeni Turci su se razbežali ostavljajući na poprištu mrtve i ranjene. U ovom sukobu teže su ranjeni Apsa Gavrilović kome je metak razneo rame i Nikola iz Tetova (pogođen u grudi). Pokušaji Puškarova da zaustavi krvarenje su prošli bez uspeha. Znajuči da ih uskoro očekuje napad znatno jačih turskih snaga Puškarev je prihvatio Anđelkov predlog da se zajedno povuku u Srbiju.
U Vranju ih je dočekao i ugostio Izvršni odbor. Posle nekoliko dana Nikola Puškarev i njegova četa komita u zatvorenom vagonu i pod oružjem otputovala je u Bugarsku. Bila je to prva i poslednja saradnja četnika i komita.[3]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Vladimir Ilić: Srpska četnička akcija 1903-1912, str 36
