Branislava Butorac

Branislava Butorac
Lični podaci
Datum rođenja	(1948-09-12)12. septembar 1948.
Mesto rođenja	Petrovaradin, FNRJ
Naučni rad
Polje	botanika

Branislava Butorac (Petrovaradin, 12. septembar 1948) srpska je botaničarka.

Biografija

Rođena je 1948. u Petrovaradinu. Diplomirala je 1972. godine na Prirodno matematičkom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu, grupa biologija. Na istom fakultetu (smer Biologija, odsek Taksonomija) magistrirala je na temu "Florističke karakteristike istočnog dela Fruške gore". Doktorsku disertaciju pod naslovom "Vegetacija Sremskog lesnog platoa" odbranila je 1989. na Prirodno-matematičkom fakultetu u Novom Sadu. Oblasti naučnog interesovanja dr Butorac u botanici su: fitocenologija i kartiranje vegetacije; taksonomija, floristika i fitogeografija; ekologija biljaka i zaštita prirode, odnosno ustanovljavanje i upravljanje zaštićenim prirodnim dobrima. Od 1973. do 1990. zaposlena je na Prirodno-matematičkom fakultetu u Novom Sadu (Institutu za biologiju) kao asistent i docent za predmet Botanika. Tokom 1979. godine bila je na usavršavanju u vezi sa karbonizovanim i nekarbonizovanim sjemenjem u arheološkim nalazima na Biološko-arheološkom institutu Univerziteta u Groningenu (Holandija).

Naučno-istraživački rad

Učestvovala na 61 naučnom skupu u zemlji i inostranstvu sa 103 saopštenja. Samostalno ili u koautorstvu objavila je 139 radova od čega su 65 međunarodnog, a 74 nacionalnog značaja. Za štampu ima prihvaćenih 21 rad (4 nacionalnog i 17 međunarodnog značaja). Njen ukupan naučni opus obuhvata 160 naučnih radova, jedno didaktičko sredstvo "Ilustrovani herbarijum" i nekoliko stručnih radova. U svom naučnom radu ima 14 objavljenih monografija, od kojih je samostalno objavila dve: "Vegetacija Fruškogorskog lesnog platoa" i "Ekološka analiza vegetacije Fruškogorskog lesnog platoa" i dve u koautorstvu ("Zaštićena peščarska područja Srbije" i "Opstanak peščara u Vojvodini"). Autor je poglavlja u značajnijim monografijama: "Flora Socijalističke republike Srbije" tom X, "Biljni svet kanala Vrbas-Bezdan", "Feudvar I" i "Crvena knjiga flore Srbije 1". Obradila je neka poglavlja u monografijama: "Flora Deliblatske peščare", "Četiri obale", "Biljke koje nestaju", "Ludaš-jezero na pustari", "Eko-konferencija,97” - Zaštita životne sredine gradova i prigradskih naselja - (Environmental protection of urban and suburban settlements ) i "Biološki aktivne materije viših biljaka, gljiva,algi i bakterija”. U još 3 monografije dr Butorac učestvuje kao autor: "Staništa Srbije - Priručnik sa opisima i osnovnim podacima", "Botanički značajna područja Srbije"- IPA in Serbia i Monografija Fruške gore (što ukupno iznosi 17 monografija). U časopisu "Futura" autor je poglavlja: "Selevenjske pustare", "Titelski breg" i "Slano Kopovo, so i voda kao izvor života". Bila je član Redakcionog odbora časopisa "Thaiszia”, Journal of Botany u Košicama (Slovačka) od 1991 do 1994 godine i "Zaštita prirode” u Beogradu od 1993 do 1995 godine. Pri izradi "Crvene knjige flore Srbije 1” (1999) takođe je član redakcionog odbora. Na Prirodno-matematičkom fakultetu u N. Sadu je bila saradnik na projektima "Ključ za floru Vojvodine", "Retke i reliktne biljke zapadnog Srema", "Kartiranje vegetacije Vojvodine", kao i podprojektima i temama od kojih su značajnija istraživanja Tise i biljnog sveta Osnovne kanalske mreže Dunav-Tisa-Dunav. Na Biološkom fakultetu u Beogradu B. Butorac je bila uključena u projekte "Predlog biološkog monitoringa. Realizacija pilot istraživanja u Srbiji", odnosno "Stručna osnova za politiku očuvanja biodiverziteta SR Jugoslavije" na osnovu kog je doneta Rezolucija o politici očuvanja biodiverziteta Savezne Republike Jugoslavije (1993). Koautor je "Programa istraživanja za izradu Crvene knjige vaskularne flore Savezne Republike Jugoslavije" (1993). Učestvovala je u radu tima eksperata koji je dao stručno-naučnu podlogu za donošenje"Uredbe o zaštiti prirodnih retkosti Srbije" (1993). U okviru projekta "Crvena knjiga flore Srbije" bila je zadužena za obradu 30-tak retkih vrsta vaskularne flore Srbije od kojih je 14 taksona iz kategorije najređih - iščezlih i kritički ugroženih vrsta uneto u "Crvenu knjigu flore Srbije 1" (In Stevanović, V., ed., 1999). Sda je saradnik na izradi "Crvene knjige flore Srbije 2". Od decembra 2003-e godine uključena je od strane dr V. Stevanovića u projekat "IPA područja u Srbiji" ("IPA"- Important Plant Areas), čiji je nosilac Katedra za ekologiju i geografiju biljaka ovog fakulteta u Beogradu. Tokom 2004 i 2005 B. Butorac je saradnik na projektu "Harmonizacija nacionalne strukture u klasifikaciji staništa sa standardima međunarodne zajednice", čiji je rukovodilac dr D. Lakušić sa Biološkog fakulteta u Beogradu, a naručilac Ministarstvo za zaštitu prirodnih bogatstava i životne sredine Republike Srbije. Bila je i spoljni član Saveta Nacionalnog parka "Fruška gora".

Aktivnost na zaštiti prirode

U Pokrajinski zavod za zaštitu prirode (danas Zavod za zaštitu prirode Srbije), Butorac prelazi 1990. godine, gdje radi kao naučni saradnik, zatim i savetnik direktora za botaniku i ekologiju. Zbog teže bolesti penzionisana je 1. decembra 2002. godine. U Zavodu nastavlja svoj naučno-istraživački rad u okviru projekta "Crvena lista flore Srbije" odnosno "Crvena knjiga flore Srbije". Autor je tekstova o flori, fitogeografskim i ekološkim karakteristikama, vegetaciji, biodiverzitetu, ugroženosti područja, njihovim pejzažno-ambijentalnim osobinama i sl. u brojnim elaboratima - studijama ovog Zavoda. Bila je koordinator ili saradnik pri izradi studija koje služe kao podloga za zaštitu sledećih prirodnih dobara: Selevenjske pustare, Ludaško jezero, Palićko jezero, Stari Begej-Carska bara, Ponjavica, Grmija, Pešter, Nacionalni park Tara, Prokletije, Koviljsko-Petrovaradinski rit, Pašnjaci velike droplje, Slano Kopovo, Deliblatska peščara, Subotička peščara, i Titelski breg. Jedan je od autora "Akcionog plana očuvanja i unapređenja biodiverziteta Srbije"(1995-2000). Angažovana je u timu kompilatora prilikom izrade studija za nominaciju Pešterskog polja i Labudovog okna za Ramsarska područja tj. močvare od međunarodnog značaja. Kao spoljni saradnik Zavoda učestvuje u radu na novim studijama zaštite: na reviziji prirodnih dobara: Ludoško jezero, Vršačke planine i Čarnok, odnosno u studiji proširenja granica rezervata "Pašnjaci velike droplje", kao i obradi prirodnih vrijednosti područja koja su se po prvi put predlagala za zaštitu (Peštersko polje i Jurišina humka kod Žablja). Učestvovala je u mnogim TV emisijama na temu zaštite prirode u Vojvodini. Bila je saradnik u TV emisiji o muzejskoj dejlatnosti Zavoda (serija "Muzeji Jugoslavije") i saradnik u emisijama o prirodnim dobrima "Pašnjaci velike droplje" i "U senci civilizacije" (tj. "Koviljsko-Petrovaradinski rit"). Pisac je scenarija za TV emisije "Vapaj za vodom (Petrovaradinski rit)", odnosno ko-scenarista za dokumentarne TV emisije "Titelski breg" i "Slano Kopovo", kao za nemontirani film o Selevenjskim pustarama. Od 1994-1997 bila je koordinator za međunarodnu saradnju sa Nacionalnim parkom "Kiškunšag" iz Kečkemeta (Mađarska).

Branislava Butorac je bila član tima eksperata Ministarstva zaštite životne sredine Republike Srbije za donošenja Protokola o Jugoslovensko-Mađarsko-Rumunskoj saradnji na zaštiti reke Tise aprila 1996). Protokol je previđao i zajedničko proglašenje "Selevenjske pustare” sa aspekta organizacije regionalne zaštite životne sredine, s obzirom na uticaj rečice Kereš na recentno stanje vegetacije ovog područja i zaštićenih objekata u njenom slivu: Regionalni park "Subotička šuma” (danas Predeo izuzetnih odlika "Subotička peščara”) i Specijalni rezervat prirode "Ludaško jezero”. Tada urađen Protokol o Tisi je potpisan u jesen iste godine na ministarskom sastanku. Početkom 2005. g. bila je uključena od strane Ministarstva za zaštitu prirodnih bogatstava i životne sredine Republike Srbije na izradi Menadžment plana u budućem upravljanju i očuvanju prirodnih vrednosti Specijalnog rezervata prirode Slano Kopovo.

Od 1988. godine Branislava Butorac bila je član Odbora za floru i vegetaciju Prirodnjačkog odeljenja Srpske Akademije nauka i umetnosti u Beogradu. Bila je član više stručnih i naučnih društava u nekadašnjoj Jugoslaviji, kao i IAD-a tj. Internationale Arbeitsgemeinschaft Donauforschung; društva OPTIMA (Organisation for the Phyto-Taxonomic Investigation of the Mediterranean Area, Berlin, od 1988) i Flora Carpatho-Pannonica, Bratislava (od 1989). Bila je saradnik izdanja "Enciklopedija Novog Sada".