Britanski bluz
| Britanski bluz | |
|---|---|
| Stilsko poreklo | bluz, skifl, električni bluz |
| Kulturološko poreklo | sredina 20. veka Ujedinjeno Kraljevstvo |
| Tipični instrumenti | električna gitara, bas-gitara, bubanj, klavir, usna harmonika, saksofon, klavijature, vokal |
| Mejnstrim popularnost | 1960e Ujedinjeno Kraljevstvo, tokom 1970e i ostatak sveta |
| Izvedeni oblici | Britanski akustični bluz - Britanski električni bluz |
| Fuzioni žanrovi | |
| Bluz rok | |
Britanski bluz je muzički oblik izveden iz američkog bluza, nastao u kasnim 1950-im a vrhunac popularnosti dostigao je u 1960-im, sa prepoznatljivim i uticajnim zvukom u kom dominiraju električne gitare. Neki od najčuvenijih predstavnika žanra su Rolingstonsi, Erik Klepton, Flitvud Mek i Led zepelin. Jedan broj njih je nastavio u mejnstrim rok muzici, a to je dovelo do toga da je britanski bluz pomogao u formirnju mnogih podžanrova roka. Od tada je neposredni interes za bluz u Britaniji opao, ali su se mnogi od ključnih izvođača, u poslednjih nekoliko godina, vratili na bluz, nove grupe su se pojavile i došlo je do obnove interesovanja za žanr.
Poreklo[uredi | uredi izvor]
Američki bluz je postao poznat u Velikoj Britaniji od 1930e pa nadalje kroz veliki broj formi, uključujući ploče koje su donošene u Britaniju, naročito afro-američki vojnici koji su tamo bili stacionirani u Drugom svetskom ratu i hladnom ratu, trgovačkih pomoraca koji posjećuju luke kao što su London, Liverpul, Njukasl na Tajnu i Belfast[1], i kroz upliv preko (ilegalnog) uvoza[2]. Bluz muzika je bila, relativno, dobro poznata britanskim džez muzičarima, naročito u radovima ličnosti kao što su pevačica Ma Rejni i Besi Smit i bluz uticajima od bugi vugija Dželi Rol Mortona i Fats Valera[2]. Od 1955. glavne britanske izdavačke kuće HMV i EMI, ovaj drugi, naročito kroz svoje sestrinjske Decca Records, počeo da distribuira američki džez i sve bluz ploče na ono što je bilo na tržište u nastajanju[2]. Mnogi su se susreli sa bluzom za prvi put tokom skifl pomame druge polovine 1950-ih godina, posebno pesmama Ledbelija i grupama koje su ih obradile, ka što je Loni Donegan. Popularnost skifla je počela da opada krajem 1950-ih, a britanski rokenrol je počeo da dominiraja na listama, veliki broj muzičara skifla su krenuli da sviraju čist bluz[3].
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Schwartz 2007, str. 28.
- ^ a b v Schwartz 2007, str. 22
- ^ Brocken 2003, str. 69.-80.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Schwartz, Roberta Freund (2007). How Britain Got the Blues: The Transmission and Reception of American Blues Style in the United Kingdom. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 978-0-7546-5580-0.
- Brocken, Michael (2003). The British Folk Revival, 1944-2002. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 9780754632825.
