Vasilij Mihajlovič Androsov
| Vasilij Mihajlovič Androsov | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Vasilij Mihajlovič Androsov |
| Datum rođenja | 6. jun 1873. |
| Mesto rođenja | Odesa, Ruska Imperija |
| Datum smrti | 13. septembar 1944. (71 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Umetnički rad | |
| Polje | Arhitektura |
Vasilij Mihajlovič Androsov (rus. Vasiliй Mihaйlovič Androsov ; Odesa, 6. jun 1873 — 13. septembar 1944, Beograd) bio je ruski arhitekta. Projektovao je preko šezdeset crkava širom bivše Jugoslavije, mnoga spomen-obeležja i javne građevine. Dao je značajan doprinos obnovi nacionalnog stila u srpskoj međuratnoj arhitekturi. Jedan je od najplodnijih stvaralaca u oblasti crkvenog graditeljstva.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Studirao je na Arhitektonskom odeljenju Carske akademije umetnosti u Sankt Peterburgu, a diplomirao je 1897.[1] U Rusiji je osamnaest godina radio u privatnoj i državnoj službi i projektovao sakralne i profane objekte. Posle Oktobarske socijalističke revolucije, kao jedan od 400 ruskih arhitekata, inženjera, slikara i primenjenih umetnika, emigrira u Kraljevinu SHS. Do 1918. bio je zaposlen u Beogradu; počev od 1919. radio je u Ministarstvu građevina, gde je prošao uobičajeni put stručnog usavršavanja. Projektovao je preko šezdeset crkava širom bivše Jugoslavije, mnoga spomen-obeležja i javne građevine. Jedan je od najplodnijih stvaralaca u oblasti crkvenog graditeljstva. Inspiraciju je crpeo iz srpskog srednjovekovnog neimarstva, izgradivši sopstveni izraz zasnovan na stilizaciji motiva preuzetih iz bogate tradicije, prilagođenih novim potrebama. Odlikovan je Ordenom sv. Save III reda.
Dela[uredi | uredi izvor]
- Crkva sv. Đorđa na Banovom brdu u Beogradu (1927—1931)
- Crkva u Radovanju (1928—1929)
- Saborna crkva u Leskovcu (1929)
- Crkva sv. Ilije u Sijerinskoj banji (1930)
- Zgrada Poštanske štedionice u Beogradu (1935-1937, na osnovu konkursnog rada J. Pičmana, 1930)[1]
- Dovršio je izgradnju crkve sv. Aleksandra Nevskog ( sa D. Babićem 1928), započetu po projektu Jelisavete Načić iz 1912. godine.
- Crkve u Vrdilima (1922) ,Podujevu (1924), Gornjoj Mutnici (1924);
- Deljadrovski manastir (1925)
- Crkve u Grdovcu
- Crkva sv. Paraskeve u Vranju (1925—1927)
- Crkva sv. Petra i Pavla u Donjoj Lokošnici (sa P. Popovićem, 1926)
- Crkvu u Užičkoj Požegi (1929)
- Crkva sv. Paraskeve u Kumarevu (1930—1933)
- Crkvu kosturnicu u Đakovici (1939-1941, srušena je 1949)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Androsov Vasiliй Mihaйlovič (1873–1934) - Russkiй Belgrad”. www.e-reading.club. Arhivirano iz originala 06. 03. 2019. g. Pristupljeno 11. 5. 2019.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- A. Aresenjev, Androsov Vasilij Mihajlovič, Biografski imenik ruskih emigranata, Ruska emigracija u srpskoj kulturi 20. veka, Zbornik radova 1 i 2, Beograd 1944, 228
- Snežana Toševa, Kapitalna dela ruskih arhitekata u Beogradu, Beograd 1944, 302-307
- Aleksandar Kadijević, Crkve arhitekte Vasilija Androsova u Leskovcu i okolini, LZ 35, Leskovac 1995, 75-79, Jedan vek traženja nacionalnog stila u srpskoj arhitekturi, Beograd 1997.
- Borovnjak, Đurđija (2014). „Prilozi proučavanju opusa arhitekte Vasilija Mihajloviča Androsova”. Arhiv : časopis Arhiva Jugoslavije. Beograd: Arhiv Jugoslavije, (Beograd : JP Službeni glasnik). XV (1—2): 207—221. Arhivirano iz originala 15. 11. 2021. g. Pristupljeno 15. 11. 2021. COBISS.SR 1025489549 COBISS.SR 167385863
- AJ, Fond Ministarstva građevine Kraljevine Jugoslavije
- Muzej nauke i tehnike, Odeljenje arhitekture
- Zaostavština arhitekte Momira Korunovića
