Велики потковичар
Veliki potkovičar (Rhinolophus ferrumequinum) je najveća vrsta potkovičara (Rhinolphidae) u Evropi i zbog njene veličine nemoguće je pomešati sa drugim vrstama iz porodice.
| Veliki potkovičar | |
|---|---|
| |
Naučna klasifikacija 
| |
| Domen: | Eukaryota |
| Carstvo: | Animalia |
| Tip: | Chordata |
| Klasa: | Mammalia |
| Red: | Chiroptera |
| Porodica: | Rhinolophidae |
| Rod: | Rhinolophus |
| Vrsta: | R. ferrumequinum
|
| Binomno ime | |
| Rhinolophus ferrumequinum (Schreber, 1774)
| |
| |
| Greater horseshoe bat range | |
Opis vrste[uredi | uredi izvor]
Krzno velikog potkovičara je sivo do braon sa crvenkastim ili žutim nijansama. Boja ventralnog krzna životinje se samo blago razlikuje od dorzalne od koje je neznatno bleđa. Veličina ove vrste je, pored nosnog ukrasa njena najprimetnija odlika, dužina podlaktice je preko 54mm, a težina dostiže i 24 grama. [2]
Rasprostranjenje[uredi | uredi izvor]
Vrsta je rasprostranjena od jugozapadne Evrope sve do Japana, njen areal pokriva i sverozadani deo Afrike, centralnu i zapadnu Evropu[3] sa najsevernijom tačkom rasprostranjena u Velsu[2]. Vrsta se uglavnom nalazi do 800m nadmorske visine, sa izuzetkom na Kavkaskim planinama gde se u zavisnosti od dostupnosti skloništa beleži i do 3000m nadmorske visine. [3]
Staništa i skloništa[uredi | uredi izvor]
Vrsta po svim naznakama preferira mozaična staništa koja uključuju šume, pašnjake, žbunove i drvorede. Pašnjaci koji sa sobom donose i stoku su važan izvor hrane za ovu vrstu kako se tvrdokrilci, koji predstavljaju njihov primaran plen, okupljaju oko balege. [2]
Primarna skloništa velikog potkovičara na severu u velikoj većini čine potkrovlja, a na jugu areala su to većinom pećine. [3]
.jpg)
Reproduktivno ponašanje vrste[uredi | uredi izvor]
Tokom hibernacije životinje su skoro potpuno pokrivene sopstvenim krilima i uvek vise pojedinačno. Porodiljske kolonije broje 20-200 jedinki na severu, a do 1000 jedinki na jugu. Mladi se rađaju između kraja juna i kraja jula. Mužijaci kasno u leto formiraju kopulacione kolonije u pećinama, rudnicima i potkrovljima gde ih ženke posećuju do ranog proleća.[2]
Faktori ugrožavanja[uredi | uredi izvor]
.jpg)
.jpg)
Brojnost velikog potkovičara je na opadu u zapadnoj Evropi, a u Nemačkoj je potpuno iščezao. Ovom padu najviše doprinosi korišćenje pesticida u poljoprivredi i šumarstvu[4], ovo ima negativan uticaj na dostupnost hrane vrste što vodi njenom odumiranju. Pored toga dolazi i do nakupljanja pesticida u organizmu jedinki. Pored smanjene dostupnosti hrane, velik uticaj na brojnost imaju uznemiravanje skloništa (pogotovo tavana i pećina), fragmentacija i izolacija staništa.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Piraccini R. (2016). „Rhinolophus ferrumequinum”. Crveni spisak ugroženih vrsta IUCN. IUCN. 2016: e.T19517A21973253. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-2.RLTS.T19517A21973253.en
. Pristupljeno 17. 2. 2022.
- ^ a b v g Dietz, Christian (2016). Bats of Britain and Europe. Andreas Kiefer. London. ISBN 1-4729-6318-0. OCLC 1037809612.
- ^ a b v g Paunović, Milan M. "Rasprostranjenje, ekologija i centri diverziteta slepih miševa (Mammalia, Chiroptera) u Srbiji." Univerzitet u Beogradu (2016).
- ^ „Rhinolophus ferrumequinum | UNEP/EUROBATS”. www.eurobats.org. Pristupljeno 2022-09-30.
