Viktor Vikerhauzer
| Viktor Vikerhauzer | |
|---|---|
 Admiral Viktor Vikerhauzer | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 25. novembar 1866. |
| Mesto rođenja | Zagreb, Austrougarska |
| Datum smrti | 14. decembar 1940. (74 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1881 — 1918. 1919 — 1932. |
| Čin | Admiral |
| Učešće u ratovima | Bokserski ustanak Prvi svetski rat |
| Kasniji rad | Predsednik Rotari kluba Zemun |
| Odlikovanja | Orden Karađorđeve zvezde Orden Jugoslovenske krune |
Viktor Vikerhauzer (nem. Viktor Wikerhauser; Zagreb, 25. novembar 1866 — Beograd, 14. decembar 1940) je bio austrougarski, a kasnije i jugoslovenski admiral.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 25. novembra 1866. godine u Zagrebu, od oca Milana, savetnika hrvatsko-slavonsko-dalmatinske vlade u Zagrebu i majke Lujze Martini. Bio je dete iz mešovitog braka, sa očeve strane pripadao je austrijskoj porodici plemića iz pokrajine Koruške dok je sa majčine strane njena porodica bila italijanskog porekla. Zbog toga još kao mali bio je poliglota i govorio je nekoliko stranih jezika: nemački, italijanski i engleski. Po završetku gimnazije stupio je 1881. godine u austrougarsku vojsku, kao pitomac Pomorske vojne akademije u Rijeci.
Oženio se 1920. godine, Amalijom kćerkom Stjepana St. Matića trgovca iz Stare Gradiške. Imao je troje dece, sinove Teodora (1922—2018), akademik JAZU i profesor na Veterinarskom fakultetu u Zagrebu,[1] Milana i kćerku Olgu.
Aktivna služba[uredi | uredi izvor]
Po završetku Pomorske vojne akademije od 1885. godine, službovao je u austrougarskoj mornarici na mnogim ratnim brodovima. Kada je izbio Bokserski ustanak 1900, austrougarska vojska u sastavu savezničkih snaga poslala je čitavu jednu eskadilu ratne mornarice. Kao poručnik bojnog broda komandovao je bataljonom mornaričke pešadije u sastavu te eskadrile, iskrcanim za operacije u Mandžuriji. Po povratku u Austrougarsku postavljen je za nastavnika predmeta "Nautika" u Pomorkskoj vojnoj akademiji i unapređen u čin kapetana fregate.
Tokom Prvog svetskog rata od 1914. do 1917. godine bio je načelnik Opštevojnog odeljenja Komande Austrougarske mornarice u Beču. Od 1917. godine premešten je za komandanta rečne flotile. Pred kraj rata penzionisan je po svojoj molbi 1. oktobra 1918. godine. U novembru 1918. stavio se na raspolaganje Narodnom veću SHS u Zagrebu. Nakon formiranja Kraljevine SHS, reaktiviran i primljen u novoformiranu vojsku 22. jula 1919. godine i stavljen je na raspolaganje do 1920. godine sa činom kontra admirala. Dana 18. oktobra 1920. godine postavljen za profesora Vojnog mornarstva na Nižoj školi i Ratne mornarice na Višoj školi Vojne akademije. Od 29. avgusta 1920. do 26. oktobra 1929. godine bio je načelnik Mornaričkog odeljenja u Ministarstvu vojske i mornarice. Komandant Mornarice postao je 26. oktobra 1929. godine i na tom položaju ostao je do penzionisanja. Penzionisan i preveden u rezervu 7. aprila 1932. godine. Bio je član u upravnim odborima "Juta i konoplja a.d." i "Filips jugoslovensko a.d.".
Bio je jedan od osnivača Rotari kluba Zemun 1933. godine i njegov prvi predsednik od 1934. do 1935. godine. Za vreme njegovog mandata od 2. aprila 1934. godine klub je zvanično primljen, čarterovan, u punopravno članstvo Rotari Internacionala. Penzionerske dane je provodio u svojoj kući u ulici Nemanjina 19 u Zemunu.
Preminuo je 14. decembra 1940. godine. Sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.[2]
Oficirsko napredovanje i odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Unapređen je u čin: poručnika fregate 1887; poručnika bojnog broda 1895; kapetana korvete 1907; kapetana bojnog broda 1912; kontra admirala 9. septembra 1918; vice admirala, 6. septembra 1929;[a] i admirala 11. aprila 1930. godine.
Odlikovan je Ordenom Karađorđeve zvezde 3. reda i Ordenom Jugoslovenske krune 2. reda.
Napomene[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Akademik Teodor Vikerhauzer
- ^ „Juče izjutra preminuo je Viktor Vikerhauzer, admiral u penziji i rezervi”. Politika. 15. 12. 1940. Pristupljeno 2. 9. 2013.
- ^ Zakon o ustrojstvu vojske i mornarice, 1929. Član 169. stav 8.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Bjelajac, Mile S. (2004). Generali i admirali Kraljevine Jugoslavije 1918—1941. Beograd: Institut za noviju istoriju Srbije. ISBN 978-86-7005-039-6.
