Vojin Kovačević
| vojin kovačević | |||
|---|---|---|---|
 Vojin Kovačević | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 2. mart 1913. | ||
| Mesto rođenja | Dolovi, kod Danilovgrad, Kraljevina Crna Gora | ||
| Datum smrti | 2. septembar 1941. (28 god.) | ||
| Mesto smrti | Zagreb, ND Hrvatska | ||
| Profesija | student ekonomije | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | 1937. | ||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||
| Heroj | |||
| Narodni heroj od | 14. decembar 1949. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Vojin Vojo Kovačević (Dolovi, kod Danilovgrada, 2. mart 1913 — Zagreb, 2. septembar 1941) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 2. marta 1913. godine, u selu Dolovima kod Danilovgrada. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Posle završene osnovne škole, nastavio je školovanje i, uz malu pomoć roditelja i svoje veliko naprezanje, zarađujući sam, uspeo je da završi Trgovačku akademiju. Posle mature radio je kao dnevničar u Finansijskoj direkciji u Podgorici, u kojoj je postojala jaka partijska organizacija, i gde je Vojo počeo da organizovano radi za radnički pokret.[1]
Posle odsluženja vojnog roka, 1935. godine, zaposlio se u Mesnoj kontroli pri Direkciji PTT-a u Zagrebu, i istovremeno počeo studije na Visokoj ekonomskoj školi. Nastavio je rad u Savezu komunističke omladine Jugoslavije i u studentskom društvu „Svjetlost“. Zbog veoma aktivnog učešća u revolucionarnom pokretu i SKOJ-u, 1937. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]
Aprilski rat i kapitulacija Kraljevine Jugoslavije zatekla ga je u Zagrebu, gde je, po zadatku Partije, ostao kao ilegalac u okupiranom gradu. Bio je najpre član Rejonskog komiteta Drugog rejona u Zagrebu, a potom, od avgusta 1941. godine, član Biroa Mesnog komiteta KP Hrvatske za Zagreb. Početkom septembra uhapsili su ga Nemci i ustaše, prilikom izvršavanja zadatka. Podvrgnut je strahovitom mučenju i posle petosatnog neprekidnog mučenja, izdahnuo u zatvoru. I pored strašnog mučenja Vojo nije odao nikog iz svoje organizacije, kao ni to da je u danima pred hapšenje radio na pripremama diverzije koja je izvedena u zagrebačkoj telefonskoj centrali, 14. septembra 1941. godine.[1]
Čitava Vojinova porodica je učestvovala u Narodnooslobodilačkoj borbi. Tokom rata poginuli su njegov otac Radosav i njegova dva brata, obojica predratni komunisti, a dva druga brata i sestra su nosioci Partizanske spomenice 1941. Godine 1968. njegovi posmrtni ostaci su preneseni i sahranjeni u novoizgrađenu Grobnicu narodnih heroja na zagrebačkom groblju Mirogoj, zajedno sa ostalim istaknutim rukovodiocima Narodnooslobodilačkog i radničkog pokreta Hrvatske, među kojima su Rade Končar, Đuro Đaković i drugi.[1]
Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) 11. jula 1945. posthumno je odlikovan Ordenom zasluga za narod prvog reda.[2] Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije 14. decembra 1949. proglašen je za narodnog heroja.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Narodni heroji 1 1982, str. 419.
- ^ „Službeni list FNRJ 95/45” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 7. 12. 1945.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
Narodni heroji iz Danilovgrada i okoline | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u Danilovgradu, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
|  | |
Narodni heroji iz Zagreba i okoline | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u Zagrebu i okolnim opštinama, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| grad Zagreb |
|  |
| okolne opštine | ||
